*Ένα αποκαλυπτικό και αποκλειστικό αφιέρωμα από το skalistiri.news για μια άγνωστη πτυχή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821
*Η θυσία των Ελληνίδων γυναικών στο θέση «Χορηγόσκαλα» στη σημερινή Νέδουσα Μεσσηνίας
*Τι αναφέρουν για το γεγονός ο Νικόλαος Σπηλιάδης και ο Απόστολος Βακαλόπουλος
Γράφει ο Θοδωρής Λάμπρος
Αρχισυντάκτης στο skalistiri.news – Ιστορικός
και μέλος του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων
([email protected])
H περίοδος της Ελληνικής μας Επανάστασης του 1821 είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και σημαντικότερες που σημάδεψαν την ιστορία του Ελληνικού κράτους.
Και είναι ενδιαφέρουσα γιατί υπάρχουν πάρα πολλές άγνωστες πτυχές της τις οποίες δεν γνωρίζουμε στα σχολικά εγχειρίδια και δεν είναι ιδιαίτερα γνωστές. Παρόλα αυτά σημάδεψαν την Ελληνική Επανάσταση αφού αγνοί Έλληνες και Ελληνίδες πέθαναν υπερασπιζόμενοι την πατρίδα μας.
Η ελληνική επανάσταση του 1821 διαθέτει πολλά γεγονότα αυτοθυσίας από Ελληνίδες που προτίμησαν τον θάνατο από την ατίμωση. Έτσι εκτός από τον ηρωϊκό χορό του Ζαλόγγου και την αυτοθυσία των γυναικών στη Νάουσα στην τοποθεσία «Αραπίτσα» υπάρχει και μια άλλη πράξη αυτοθυσίας των γυναικών που έλαβε χώρα στην Πελοπόννησο.
Αυτή έλαβε χώρα στη «Χορηγόσκαλα», περιοχή της Αλαγονίας Μεσσηνίας, την περίοδο της παρουσίας των στρατευμάτων του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο, το 1826.
Ο Ιμπραήμ στη Μεσσηνία
Στα τέλη του 1824, η οθωμανική Αυτοκρατορία βρισκόταν σε δυσχερή θέση λόγω της εδραίωσης της ελληνικής Επανάστασης και της σταδιακής μετατροπής του διεθνούς παράγοντα υπέρ των ελληνικών θέσεων. Η λύση που προέκρινε η Υψηλή Πύλη ήταν το αίτημα για βοήθεια προς τον Μωχάμετ Άλη της Αιγύπτου, με σημαντικά ανταλλάγματα.
Η πρόταση ήταν δελεαστική για τον τοπάρχη της Αιγύπτου, ο οποίος έστειλε τον 37χρονο θετό γιο του, Ιμπραήμ, με εντολή να καταπνίξει την Επανάσταση.
Εν τω μεταξύ, η επαναστατημένη Ελλάδα βρισκόταν την ίδια περίοδο σε οικτρή κατάσταση. Μεγάλο μέρος των χρημάτων του πρώτου δανείου από την Αγγλία είχε δαπανηθεί κατά την εμφύλια διαμάχη, η δεύτερη φάση του εμφυλίου μαινόταν στην Πελοπόννησο και πολλοί αντίπαλοι της παράταξης Κουντουριώτη, που είχε επικρατήσει, βρίσκονταν υπό κράτηση.
Μέσα σ’ αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ο Ιμπραήμ πραγματοποίησε μια παράτολμη ενέργεια, οργανώνοντας εκστρατευτικό σώμα και μεταφέροντας τα στρατεύματά του εν μέσω χειμώνος στην Πελοπόννησο, αιφνιδιάζοντας απόλυτα τον αντίπαλο.
Η αποβίβαση των Τουρκοαιγυπτίων το Φεβρουάριο του 1825
Οι αιγυπτιακές δυνάμεις άρχισαν να αποβιβάζονται ανενόχλητες στις 11/23 και 12/24 Φεβρουαρίου 1825, στο κάστρο της Μεθώνης αρχικά, το οποίο βρισκόταν ακόμα στα χέρια των Οθωμανών. Το σύνολο του εκστρατευτικού σώματος ανερχόταν σε 4.000 πεζούς και 400 ιππείς – ένα μικρό για τα μέτρα του πολέμου της ανεξαρτησίας σώμα.
Όταν ο Ιμπραήμ πέτυχε την αρχική επιδίωξή του, να εδραιώσει δηλαδή την παρουσία του στην περιοχή και να επεκτείνει την επικράτειά του προς την Κορώνη, υποδεχόμενος και ενισχύσεις, ξεκίνησε την πολιορκία του Νιόκαστρου (σημ. Πύλου), το οποίο παραδόθηκε στις 6/18 Μαΐου.
Μία ημέρα νωρίτερα (στις 17 Μαΐου) είχε αποφυλακιστεί ο Κολοκοτρώνης, αναλαμβάνοντας ξανά την ηγεσία του στρατεύματος. Στις 20 του ίδιου μήνα, ο Παπαφλέσσας έπεφτε νεκρός, μαζί με το σύνολο σχεδόν των ανδρών του, στο Μανιάκι.
Άμεση συνέπεια του γεγονότος ήταν η χωρίς αντίσταση επικράτηση του Ιμπραήμ στο μεγαλύτερο μέρος της Μεσσηνίας (κατάληψη Αρκαδιάς/Κυπαρισσίας, πυρπόληση Καλαμάτας και άλλων κωμοπόλεων της περιοχής).
Παρόμοια κατάληξη είχε και η μάχη στη Δραμπάλα, ένα ύψωμα ΒΔ του χωριού Άκοβος της Αρκαδίας (5-7 Ιουνίου), κοντά στην Αλαγονία, αλλά και σειρά άλλων μικρότερων αψιμαχιών.
Η απελπιστική κατάσταση στην οποία βρέθηκε η Επανάσταση εκείνη την περίοδο αντικατοπτρίζεται και από την πράξη για την Αίτηση αγγλικής προστασίας ή Πράξη υποταγής, που υπογράφηκε σχεδόν από όλους τους πρωταγωνιστές, το καλοκαίρι του 1825.
Ο χειμώνας του 1825-1826 αφιερώθηκε από τον Ιμπραήμ στην πολιορκία του Μεσολογγίου, το οποίο κατελήφθη στις 10 Απριλίου του 1826, ύστερα από την ηρωική έξοδο των πολιορκημένων Ελλήνων. Η είδηση έφτασε ενώ συνερχόταν η Γ΄ Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο, σκορπώντας τον πανικό και την απογοήτευση στο στρατόπεδο των Ελλήνων.
Η λεηλασία της Πελοποννήσου από τον Ιμπραήμ
Μετά την πτώση του Μεσολογγίου, ο Ιμπραήμ επέστρεψε στην Πάτρα και από εκεί ξεκίνησε λεηλασίες προς την Ηλεία και τη Μεσσηνία. Στις 10 Μαΐου έφτασε στην Τριπολιτσά και λίγες ημέρες μετά αναχώρησε προς τα μεσσηνιακά κάστρα.
Για να τον εμποδίσει, ο Κολοκοτρώνης, συγκέντρωσε στράτευμα 5.000 περίπου ανδρών στην περιοχή Δερβένι Λεονταρίου, αναγκάζοντάς τον να επιστρέψει ξανά στην Τριπολιτσά. Στη συνέχεια οι αιγυπτιακές δυνάμεις αποπειράθηκαν να κατευθυνθούν προς την Καλαμάτα από τα στενά της Πολιανής. Στο χωριό Δυρράχι τούς αντιμετώπισε ο Νικηταράς με τους άνδρες του. Στις 18 Μαΐου κατέστρεψαν την Ανδρίτσαινα και στις 21 του ίδιου μήνα εγκατέλειψαν τον κάμπο της Καρύταινας, και ένα μέρος τους βάδισε προς τα Σαμπάζικα, με αντικειμενικό σκοπό να εξαλείψει τις εστίες αντίστασης που είχαν απομείνει στη νότια Πελοπόννησο (περιοχές του ορεινού όγκου του Ταϋγέτου που ξεκινούν από τα Σαμπάζικα, συνεχίζουν στην Αλαγονία και καταλήγουν στη Μάνη).
Η θυσία των γυναικών στη Χορηγόσκαλα
Ένα τμήμα αυτού του στρατεύματος πέρασε προς την περιοχή της Αλαγονίας μέσω των μονοπατιών που συνέδεαν τις δύο περιοχές και έφτασε στη Μεγάλη Αναστάσοβα (σημερινή Νέδουσα), την οποία είχαν εκκενώσει οι κάτοικοί της.
Τότε (21 ή 22 Μαΐου) θα πρέπει να έλαβε χώρα και η θυσία στη θέση «Χορηγόσκαλα». Άγνωστος αριθμός από γυναίκες με τα παιδιά τους και νεαρές κοπέλες, τρομοκρατημένες από την επιδρομή των Αιγυπτίων, προσπάθησαν να κατευθυνθούν για ασφάλεια προς τους ορεινούς όγκους που συνέδεαν την Αλαγονία με την περιοχή των Σαμπάζικων.
Εκεί έγιναν αντιληπτές από τους διώκτες τους και είκοσι από αυτές περικυκλώθηκαν σε ένα σημείο που ονομαζόταν «Χορηγόσκαλα» (από το σημείο αυτό λάμβαναν οι ντόπιοι κάτοικοι χορήγι, δηλαδή ασβέστη).
Τότε ξεκίνησε ένας άνισος αγώνας, κατά τον οποίο οι γυναίκες με θάρρος πολέμησαν με κάθε μέσο που διέθεταν, κυλώντας και εκσφενδονίζοντας πέτρες εναντίον των εχθρών τους, ενώ, όταν αντιλήφθηκαν πως δεν θα απέφευγαν την ατίμωση, προτίμησαν να δώσουν τέλος στη ζωή τους πέφτοντας από τον γκρεμό και προκαλώντας τον θαυμασμό και την αναγνώριση από εχθρούς και φίλους. Την τραγική κατάληξη διηγήθηκαν στον Θεόδ. Κολοκοτρώνη και στους υπόλοιπους Έλληνες ορισμένες γυναίκες, οι οποίες, πολεμώντας κι αυτές τους Αιγυπτίους, σώθηκαν από τον θάνατο και την ατίμωση και υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες της θυσίας των είκοσι περίπου ηρωικών Ελληνίδων.
Τι έγραψαν οι Σπηλιάδης και Βακαλόπουλος για το γεγονός
Εκτός από τον Κολοκοτρώνη, στο περιστατικό αναφέρεται και ο Ν. Σπηλιάδης, ο οποίος επισημαίνει –όπως και ο Κολοκοτρώνης– ότι, «Πολλαὶ γυναῖκες ἐκινδύνευον νὰ ζωγρηθῶσιν εἰς τὴν λεγομένην Χορηγόσκαλαν· τινὲς ἐξ αὐτῶν κατεκρημνίσθησαν εἰς τὰ βάραθρα καὶ ἀπώλοντο· ἄλλαι δὲ ἤρχισαν νὰ κυλίωσι λίθους μεγάλους ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν· ἐφόνευσαν καὶ ἐπλήγωσάν τινας, καὶ ἐσώθησαν».
Για τη Χορηγόσκαλα γίνεται μνεία και στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, όπου ο Απόστολος Βακαλόπουλος αναφέρει τα εξής:
«Οἱ ἐχθροὶ ἐγκατέλειψαν στὶς 21 Μαΐου τὸν κάμπο τῆς Καρύταινας καὶ ἀκολουθώντας τὸν δρόμο τῶν προσφύγων στὰ “πισινὰ χωριὰ” τῶν Καρυτινῶν μπῆκαν στὴν Ἀνδρίτσαινα, ὅπου ἔκαψαν πολλὰ σπίτια καὶ προχώρησαν ὣς τὴ Μεγάλη Ἀναστάσοβα. Ἀφοῦ αἰχμαλώτισαν ἐκεῖ λίγους ἀνθρώπους, διευθύνθηκαν πρὸς τὰ μεσσηνιακὰ κάστρα. Οἱ Ἕλληνες ὅμως ποὺ βρίσκονταν μὲ τὶς οἰκογένειές τους ἐπάνω στὰ βουνά, τοὺς ἀκολουθοῦσαν ἀπὸ κοντὰ καὶ τοὺς ἐπιτίθενταν ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, ὅταν τοὺς ἔβρισκαν ἀπομονωμένους… Τότε στὴ θέση Χορηγόσκαλα διαδραματίστηκε μία τραγωδία ἀνάλογη πρὸς τὶς ἀντίστοιχες τοῦ Ζαλόγγου καὶ τῆς Ἀραπίτσας τῆς Νάουσας: εἴκοσι περίπου παρθένες καὶ γυναῖκες μὲ τὰ παιδιὰ τους νομίζοντας ὅτι πρόκειται νὰ αἰχμαλωτισθοῦν προτίμησαν νὰ πέσουν κάτω στοὺς γκρεμούς…».
Η Χορηγόσκαλα έρχεται να προστεθεί στο Ζάλογγο, στην Αραπίτσα και σε πολλά ακόμη σημεία αυτοθυσίας των Ελληνίδων γυναικών στην Επανάσταση του 1821 και να μας δείξει τις άγνωστες και ηρωϊκές πτυχές της.
ΠΗΓΕΣ:
1)«Νέος Ερμής ο λόγιος τ.9
2)Απομνημονεύματα Νικόλαου Σπηλιάδη
ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ για την θυσία των γυναικών στη “Χορηγόσκαλα”.
Το βίντεο που ακολουθεί είναι ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ για την αυτοθυσία των Ελληνίδων στη θέση “Χορηγόσκαλα”. Ευχαριστούμε την πολύ καλή μας φίλη Βασιλική που μας σύστησε το εν λόγω ντοκιμαντέρ και στο οποίο ενσαρκώνει μια Ελληνίδα μητέρα και αγωνίστρια της Επανάστασης του 1821 που συμμετείχε στα γεγονότα της Χορηγόσκαλας.
