Ο Αθανάσιος Διάκος είχε μυηθεί στην Φιλική Εταιρεία . “Τον οπλαρχηγόν τούτον οι περιφερόμενοι εν τη Ανατολική Ελλάδι απόστολοι της Εταιρείας, Δρόσος Μανσόλας, Ζαρίφης και άλλοι, κατήχησα ομού με τους λοιπούς οπλαρχηγούς της Στερεάς. Όλων όμως υπερείχεν ο Διάκος κατά την φρόνησιν και την απαραδειγμάτιστον ευτολμία.
Στα τέλη Μαρτίου 1821, ο Αθανάσιος Διάκος συσκέφθηκε με τους προκρίτους της Λιβαδειάς και έκριναν αναγκαίο να στείλουν άνθρωπο στην Πελοπόννησο, για να συνεννοηθούν και να κινηθούν όλοι μαζί. Στο μεταξύ, οι Τούρκοι της πόλης ανησυχούσαν με αυτά που μάθαιναν. Ο Βοεβόδας της Λιβαδειάς, Χασάν Αγάς κάλεσε τους προκρίτους, οι οποίοι δίσταζαν να παρουσιαστούν μπροστά του. Ο Διάκος τότε, για να τους καθησυχάσει, τους συνόδευσε , στις 26 Μαρτίου, μαζί με 20 στρατιώτες. Στη συζήτηση που ακολούθησε, είπε στον βοεβόδα:
“Ξέρεις αγά, οτι τον μουκατά (φόρο) σου δεν θα μπορέσεις να συμμάσης εφέτος; ‘Έμαθα οτι ο Δυσσέος εβγήκε ζορμπάς (εξεγερμένος) εις τον Μοριά με δέκα χιλιάδες. Κι αν κάμη εδώθε, αλίμονο εις τον κόσμον, Τούρκους και Ρωμιούς”.
Η αναφορά του Διάκου στον Ανδρούτσο δεν ήταν τυχαία, ήξερε ότι μόνο το άκουσμα του ονόματός του προκαλούσε τρόμο. Ο τρομαγμένος Χασάν αγάς τον ρώτησε αν προτίθετο να χτυπήσει τον Οδυσσέα. Τότε ο Διάκος ζήτησε άδεια (μπουγιουρδί) στρατολογίας, για να οργανώσει αξιόμαχο σώμα. Τελικά, με αυτούς τους άντρες κατέλαβε τη Λιβαδειά.
Ο τρόπος που ενέργησε ο Διάκος είναι ένα είδος παραπλάνησης που αναφέρεται ως “εσκεμμένη προσπάθεια από τον παραπλανώντα να χειραγωγήσει τις αντιλήψεις των διαμορφωτών των αποφάσεων του στόχου, προκειμένου να κερδίσει ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
ΠΗΓΕΣ:
1)Παύλος Κουτούζης, “Τα Μικρά της Επανάστασης”, Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ 2021
2)Ι. Φιλήμων, “Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Ελληνικής Επανάστασεως, σελ. 81.
