(Του Γιώργου Ευθυμίου, Εκπ/κού)
Εγώ ‘μαι το όμορφο Χωριό σε ύψωμα χτισμένο
Και με σπιτάκια όμορφα είμαι στολισμένο.
Με λούζει ο ήλιος το πρωί και η δροσιά το βράδυ.
Χαίρομαι τα δάση μου στο πράσινο λιβάδι.
Τα τρία μοναστήρια μας τα χαίρομαι ένα ένα:
Την Παναγιά τη Σεντουκιώτισα, την Άγια τη Βαρβάρα,
Τον Άγιο Κωνσταντίνο μας και όλα τα αγιασμένα.
Τις τρεις βρυσούλες μου σας χάρισα στον καθένα:
Τη Δόξερη, τη Λέβιτσα και το Πηγαδούλι,
Να ξεδιψούν τα ζωάκια μου και οι άνθρωποί μου ούλοι.
Τη Μαλακάσα με τ’ όμορφο Χελιδόνι, σας τη χάρισα στο έμπα του Χωριού,
Για να παραδέχεται ο επισκέπτης μας πως πιο όμορφη φύση δεν έχει δει αλλού.
Αλλά μεσ’ στην τόση ομορφιά, την απλόχερα δοσμένη, Γιατί αγαπημένα μου παιδιά, αφήσατε την Εκκλησιά μου ρημαγμένη;
Του Αη – Βασίλη εννοώ, που στέκει γκρεμισμένη,
Απ’ τα χέρια των προγόνων μας δεν ήτανε φτιαγμένη;
Όλα αυτά , παιδιά μου, σεβαστείτε τα, για να τα σεβαστούν και τα παιδιά σας Και να συνεχίσουνε κι αυτά όλα τα Ιερά και τα Όσια της γενιάς σας.
