Γράφει ο Επίσκοπος Ωλένης
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Σήμερα Κυριακή τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων 630 Πατέρων, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, τῶν συγκροτησάντων τήν Δ΄ἐν Χαλκιδόνι Οἰκουμενική Σύνοδον τό 431 μ. Χ.Ἡ ὀνομασία της ὡς Οἰκουμενική Σύνοδος ἀναφέρεται στήν οἰκουμενική ἐκπρόσω-πηση τοῦ φρονήματος τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό σῶμα τῶν Ἐπισκόπων καί στήν οἰκουμενική ἀναφορά τῶν ἀποφάσεών της γιά κάθε τοπική Ἐκκλησία.
Ἡ Ἁγιοπνευματοκίνητη Ἁγία μας Ἐκκλησία ,γιά λόγους διδαχῆς καί ἀσφάλειας, ὁρίζει μερικές Κυριακές τοῦ ἐκκλη-σιαστικοῦ ἔτους νά εἶναι ἀφιερωμένες στίς Οἰκουμενικές Συνόδους. Στόχος της εἶναι νά προβάλει καί νά τιμήσει τούς Πατέρες πού συμμετεῖχαν σέ αὐτές κρατῶντας ἀνόθευτη τήν πίστη μας ἀπό ποικίλες αἱρέσεις καί διαστροφές τῆς δογμα-τικῆς ἀλήθειας πού ἐκφράζει καί ἐκφράζεται ἀπό τήν μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία.
Ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος τῆς Χαλκιδόνος ἀποτελεῖ μία ἀπό τίς σημαντικότερες Οἰκουμενικές Συνόδους, τόσο γιά τόν μεγάλον ἀριθμόν τῶν Ἐπισκόπων πού συμμετεῖχαν σ’αὐτήν, ὅσο καί γιά τήν σημασία τῶν ἀποφάσεων.Ἡ Σύνοδος τόνισε μέ σαφήνεια ὅτι γνωρίζει καί ὁμολογεῖ «ἕναν καί τόν αὐτόν Χριστόν Υἱόν, Κύριον μονογενή, ἐν δύο φύσεσιν ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως καί ἀχωρίστως». Ἡ διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδόξου Χριστολογίας προστάτευε καί ἐξασφάλιζε τήν διαφύλαξη τῆς Ὀρθοδόξου Σωτηριολογίας.Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν ἐν Χριστῷ θεολογία τους προστατεύουν τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καί κατέστησαν οἱ ἀκριβεῖς φύλακες τῶν ἀποστολικῶν παραδόσεων.
Ἡ Σύνοδος κατεδίκασε τήν αἵρεση τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, πού δίδασκε ὅτι ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπερροφήφη ἀπό τήν Θεία. Αὐτό πιστεύουν σήμερα οἱ Κόπτες τῆς Αἰγύπτου καί οἱ Ἀρμένιοι. Ἡ Σύνοδος συγκροτήθη ὑπό τήν Προεδρίαν τῶν Αὐτοκρατόρων Μαρκιανοῦ καί Πουλχερίας καί διετύπωσε τά ὀρθόδοξα δόγματα, διά τῶν ὁποίων κατοχυρώνεται τό δόγμα τῆς Χριστολογίας.
Τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι:Τί εἶναι τά δόγματα;
Τά δόγματα εἶναι οἱ ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας. Ἀναφέρει χαρακτηριστικά ὁ ἀείμνηστος Καθηγητής τῆς Δογματικῆς στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης π. Ἰωάν-νης Ρωμανίδης: «Τά δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως εἶναι ἡ ὑπό τῶν Πατέρων Συνοδική κατοχύρωσις τῆς ἤδη ἀποκα-λυφθείσης τήν Πεντηκοστήν καί ἐν Χριστῷ καί τοῖς μυστηρίοις Αὐτοῦ ὑπαρχούσης πάσης ἀληθείας τῆς ὑπό τοῦ Παναγίου Πνεύματος εἰς τούς θεουμένους διδαχθείσης. Ἡ διατύπωσις τῶν δογμάτων ὑπό τῶν Πατέρων εἶναι ἔκφρασις καί κατοχύ-ρωσις τῆς ἐν Χριστῷ μυστηριακῆς ζωῆς τῶν θεουμένων καί πιστῶν καί οὐδόλως διαφέρει τό ἐκφρασθέν διά τῆς διατυ-πώσεως ταύτης ἀπό τό δόγμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς» (Δογματική καί Συμβολική Θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἐκδ.ΠΟΥΡΝΑΡΑ, τόμος 1, Θεσ/κη 2004, σελ.198).
Ἑπομένως, πρόκειται γιά τίς ἀποκεκαλυμμένες ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας πού πηγάζουν ἀπό τήν Ἁγία Γραφή, ἑρμη-νεύονται ἀπό τούς φωτισμένους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας καί κατοχυρώνονται ἀπό τίς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.
Τό δόγμα ἔχει ἀναμφισβήτητα καθοριστική σημασία στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Αὐτήν τήν ζωή βίωσαν οἱ Θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί ἀνεδείχθησαν θεοφόροι ὁπλίτες τῆς παρατά-ξεως τοῦ Κυρίου,πολύφωτοι ἀστέρες τοῦ νοητοῦ στερεώματος, τά μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου, τά πάνχρυσα στόματα τοῦ Λόγου, τό καύχημα τῆς Ἐκκλησίας καί τό ἀγλάϊσμα τῆς Οἰκουμένης.
Αὐτό καλούμεθα νά πράξουμε καί ἐμεῖς στήν ἐπίγεια ζωή μας, γιά νά καταστοῦμε πνευματικοί Πατέρες καί νά πληρωθῆ ἡ ψυχή μας ἀπό χαρά, ἀγαλλίαση καί αἰωνία ζωή.
ΑΜΗΝ.
