Πρός
Τόν εὐσεβῆν Κλῆρον
Τάς Μοναστικάς Ἀδελφότητας
Τούς Ἄρχοντας καί τόν εὐσεβήν Λαόν
«Κατῆλθες ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς, καί συνέτριψας μοχλούς αἰωνίους, κατόχους πεπεδημένων Χριστέ».
Ἀγαπητά μου τέκνα ἐν Κυρίῳ Ἀναστάντι,
Αὐτό τό ἀναστάσιμον μήνυμα μᾶς φέρνει ἡ πληροφορία τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Ἑορτάζουμε τήν νίκη ἔναντι τῆς πνευματικῆς σκλαβιᾶς, πού ζοῦσε προαιωνίως ὁ ἄνθρωπος καί κληρονόμησε τήν ὄντως ζωή. Ἡ Ἀνάστασις τοῦ Θεανθρώπου συμπυκνώνει τό Χριστιανικό μήνυμα καί παραμένει ὁδηγός καί ἐμπνευστής τῆς Ὀρθοδόξου πνευματικότητος.
Οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ πίστεψαν ὅτι ξεσηκώνοντας δημαγωγικά τό πλῆθος, ὅπως παρακολουθήσαμε καθ’ ὅλην τήν διάρκειαν τῆς Μ. Ἑβδομάδος, μέ τήν παράνομη δίκη πού πέτυχαν καί τελικά μέ τήν σταύρωση, Τόν ἐξουθένωσαν οὐσιαστικά. Ἀλλά Ἐκεῖνος, ὅπως ἐμεῖς ἀναγνωρίζουμε καί πιστεύουμε «τόν σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνοῦμεν καί τήν ἁγίαν σου ἀνάστασιν ὑμνοῦμεν καί δοξάζομεν». Ὁ δέ Ἀπ. Παῦλος θά διακηρύξη ὅτι «ὁ Θεός αὐτόν ὑπερύψωσε καί ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψη». (Φιλιπ. Β΄ 2-10).
Ὁ πονηρός μᾶς φέρνει στόν νοῦ χίλιες σκέψεις ἀπογοήτευσης καί μᾶς προβάλλει τό κακό καί τήν ἀδικία πού ἐπικρατοῦν στήν ζωή μας. Ἡ ἀδικία πού ἐπικρατεῖ στό περιβάλλον μας, πού ἐπεκτείνεται στήν κοινωνία μας καί στά Ἔθνη. Ὁ σταυρωθείς καί ἀναστάς Χριστός ἐπιμένει καί διακηρύσσει ὅτι «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε, ἀλλά θαρσεῖτε· ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον». (Ἰωάννου ΙΣΤ΄, 33). Εἶναι ἡ νίκη τῆς δικαιοσύνης, εἶναι ἡ νίκη τῆς ἀγάπης ἐπάνω στό μῖσος, τόν φόβον, τόν ἐγωϊσμόν. Νίκη εἰρηνική, χωρίς τύμπανα καί σάλπιγγες, γεμάτη γαλήνη καί φῶς. Ἡ Ἀνάσταση Του ἔθεσε τήν σφραγίδα γιά τόν τελικόν θρίαμβο τῆς ἀγάπης.
Ὁ Ἀναστάς Κύριος διεκήρυξε «μείνατε ἐν τῇ ἀγάπη τῇ ἐμῇ». (Ἰωάν. ΙΕ΄, 9) καί μᾶς ἐξήγησε «ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνος ἐστίν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δέ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπό τοῦ πατρός μου, καί ἐγώ ἀγαπήσω αὐτόν» (Ἰωάν. ΙΔ΄ 21). Ὅσοι λοιπόν συνδέονται ὀργανικά μέ τόν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ἐνυπόστατη Ἀγάπη, ἀναδεικνύονται στό τέλος νικητές τῆς ζωῆς. «Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει». (Α’ Κορινθίους ΙΓ΄ 8) θά μᾶς διαβεβαιώση ὁ Ἁπ. Παῦλος.
Γιά νά ἑορτάσουμε οὐσιαστικά τήν Ἀνάσταση, ὀφείλουμε νά γινόμαστε ὅλο καί περισσότερο ἄνθρωποι εἰλικρινοῦς καί ἔμπρακτης ἀγάπης, συγχωρώντας φίλους καί ἐχθρούς, δικούς μας καί ξένους. Ὁ Ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπόψε μᾶς προέτρεψε: «εἴπωμεν ἀδελφοί και τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς, συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει. Καί οὕτω βοήσωμεν· Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν».
Αύτή ἡ πίστις στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, κρατεῖ ἐπί αἰῶνες τήν Ἐκκλησία Του. Αὐτήν τήν πίστην διεκήρυξαν οἱ Ἀπόστολοι, ἡ ὁποία συνεχίζεται μέσα στήν Ἐκκλησία καί τήν ὁδηγεῖ σέ νίκες. Αὐτήν τήν πίστην διεκήρυξε ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης λέγοντας: «χθές ἤμασταν σέ λύπη καί σήμερα σέ χαρά. Χθές σέ κατήφεια καί σήμερα σέ εὐθυμία. Χθές σέ θρήνους καί σήμερα σέ ἀλλαλαγμούς. Ὁ Χριστός ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς καί ὅλος ὁ κόσμος γέμισε ἀπό ἀγαλλίαση. Κατήργησε μέ τόν ζωοποιόν Του θάνατον τόν θάνατον καί ὅλοι ὅσοι βρίσκονται στόν Ἅδη ἐλευθερώθηκαν ἀπό τά δεσμά του. Ἄνοιξε τόν Παράδεισον καί τόν ἔκανε προσιτό σέ ὅλους … Ὅλη ἡ κτίσις ἑορτάζει μαζί μας γιατί ξημέρωσε γιαυτήν ἡμέρα σωτήρια, ἔλαμψε πάλι ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης» (Ε.Π.Ε., φιλοκαλία, τόμος 18ος). Διά κάποιους ὅμως ὁ Σταυρός καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἐθεωρήθη μωρία ἤ σκάνδαλο. Γιά ἐμᾶς ὁ Τίμιος Σταυρός παραμένει Θεοῦ σοφία καί δύναμις. Διότι ὁ Ἀπόστολος τῆς Ἀγάπης Ἰωάννης, θά μᾶς διαβεβαιώσει: «ὅτι πᾶν τό γεγενημένον ἐκ τοῦ Θεοῦ νικᾶ τόν κόσμον· καί αὕτη ἐστιν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν». (Α’ Ἰωάννου Ε΄ 4-5).
Αὐτήν τήν ἀλήθεια μᾶς καλεῖ νά οἰκειοποιηθοῦμε ἡ Μητέρα μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἄς ἐντείνουμε τόν ἀγῶνα μας γιά νά γινόμεθα ὅλο καί περισσότερο ἄνθρωποι τῆς Ἀναστάσεως, γιά νά ἀναστηθῆ ἀληθινά μέσα μας ὁ Χριστός καί νά μᾶς φέρει τήν ἐσωτερική καί ἐξωτερική εἰρήνη καί χαρά.
Χριστός Ἀνέστη ἀδελφοί. Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος
Μέ θερμές ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι εὐχές
