*Ο πρόεδρος του Ιστορικού Συλλόγου «Ελληνομνήμονες Καλαμάτας»
σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο Skalistiri.news
*Ένας σύλλογος με τεράστια συλλογή αρμάτων και παλαιών αντικειμένων
*«Θέλω να αφήσω κάτι πίσω μου. Δεν είναι τίποτα δικό μας»
*«Όπως και στο 1821 υπήρχε διχόνοια και εμφύλιοι πόλεμοι, έτσι και σήμερα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Συνεχίζουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας»
Συνέντευξη στον Θοδωρή Λάμπρο
Αρχισυντάκτη στο skalistiri.news – Ιστορικό
Και Δημιουργό – Διαχειριστή της ιστορικής σελίδας «Χαράλαμπος Βιλαέτης» στο Facebook
([email protected])
To Skalistiri.news όπως σας έχει γράψει εδώ και καιρό θα αναδεικνύει και θα προβάλει την ιστορία, τον πολιτισμό και τους ανθρώπους γενικότερα που προάγουν την ιστορία και ότι έχει σχέση με αυτή.
Σήμερα το Skalistiri.news φιλοξενεί έναν αγνό άνθρωπο που αγαπά την Ελληνική μας ιστορία και καθημερινά την προβάλει ώστε ακόμα περισσότερο ο κόσμος να την αγαπήσει και να την κρατήσει ζωντανή μέσα του.
Ο λόγος για τον πρόεδρο του ιστορικού συλλόγου «Ελληνομνήμονες Καλαμάτας» Σπύρο Κατσίρα.
Ο Σπύρος μας παραχώρησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη όπου μίλησε για την μεγάλη του αγάπη – την συλλογή παλαιών αντικειμένων και αρμάτων της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, το πώς του δημιουργήθηκε το «μικρόβιο» να ασχοληθεί με την συλλογή παλαιών αντικειμένων αλλά και τον σύλλογο «Ελληνομνήμονες Καλαμάτας» στον οποίο είναι πρόεδρος τα τελευταία οκτώ χρόνια.
Όπως ο ίδιος μας ανέφερε θα πρέπει οι Έλληνες και ειδικά όσοι ασχολούνται με την ιστορική αναβίωση να είναι ενωμένοι, να ακουν και να σέβονται τους άλλους. Δυστυχώς βέβαια όπως σημείωσε η διχόνοια που είναι διαχρονική πληγή των Ελλήνων συνεχίζει να υπάρχει στον Ελληνικό λαό όπως και το 1821.
(Ένας αγνός άνθρωπος που θέλει να αφήσει μια παρακαταθήκη για τα παιδιά, τους φίλους και όσους αγαπούν την ιστορία είναι ο πρόεδρος του ιστορικού συλλόγου “Ελληνομνήμονες Καλαμάτας” Σπύρος Κατσίρας)
Σπύρο μίλησέ μας λίγο για το πώς σου γεννήθηκε το ερέθισμα και η αγάπη ταυτόχρονα για την συλλογή παλαιών αντικειμένων
Απ. «Η ιστορία αυτή ξεκινά από πολύ παλιά όταν ήμουν μικρό παιδί. Γνώρισα έναν φίλο το όνομά του είναι Παλαμήδας – μπορεί και να είναι ακόμα εν ζωή που έφτιαχνε τσάγκρες με φυσίγγια τα οποία τα πυροδοτούσε με πρόκα και λάστιχο. Έκανε τέτοιες πατέντες, δηλαδή έφτιαχνε αυτοσχέδια μονόκαννα όπλα. Και τα πυροδοτούσε με αυτοσχέδιο μηχανισμό από μανταλάκι μαζί με λάστιχο. Τα μονόκαννα όπλα να φανταστείς και τα δίκαννα δεν είχαν φτάσει ακόμα στα χωριά όταν αυτός ο άνθρωπος κατασκεύαζε και χρησιμοποιούσε τα παραπάνω. Εγώ πέτυχα αυτή την εποχή. Αλλά δεν είχα πάθος για τα όπλα.
Απλά στη Τρίπολη, στη Μάνη αν τους πήγαινες για παράδειγμα μια ξιφολόγχη του 1940 σου έδιναν δυο γιαταγάνια. Έτσι ξεκίνησα σιγά σιγά να συλλέγω παλιά άρματα αλλά και αντικείμενα».
Ο Παπαφλέσσας και ο παππούς Ντίνος
Φυσικά το μικρόβιο με όλο αυτό που συζητάμε μου το δώσε ένας θείος της μητέρας μου που ονομάζονταν Κωνσταντίνος Φλέσσας.
Αυτοί είχαν συγγένεια με τον Παπαφλέσσα. Το πραγματικό όνομα του Παπαφλέσσα ήταν Δικαίος. Αλλά το σόι του παππού ήταν στη κάτω ρούγα του χωριού γιατί ο παππούς πέθανε στο χωριό Πολιανή – την πατρίδα του Παπαφλέσσα. Είχαν την δική τους εκκλησία, απλά οι Φλεσσαίοι ήταν στη κάτω ρούχα του χωριού. Ο δε Παπαφλέσσας είχε πολλά αδέλφια γύρω στα 27 τον αριθμό. Αλλά είχε περισσότερες παρτίδες με τους Φλεσσαίους, παρά με τα αδέρφια του. Οπότε στη συνέχεια συνδέθηκε με το μπουλούκι των Φλεσσαίων. Ήταν ένα ανήσυχο πνεύμα ο Παπαφλέσσας.
Κάποια στιγμή γνώρισα τον παππού τον Ντίνο που είχε δυο κόρες και έξι εγγονές. Εμένα επειδή ήξερε την αγάπη μου για τα παλιά αντικείμενα, μου έδινε σιγά σιγά πράγματα αφού είχε πολλά παλιά πράγματα και οι κόρες του δεν τα ήθελαν. Οπότε κάποια στιγμή πριν πεθάνει μου είπε ότι όλα αυτά τα αντικείμενα που είχε μου τα έδινε σε εμένα. Φόρτωσα έτσι δυο φορτηγά από παλιά αντικείμενα και συλλεκτικά κομμάτια.
Όλα αυτά ήταν οικογενειακά κειμήλια του παππού. Αφού φαντάσου έχω γραφομηχανή με ένα πλήκτρο. Βρήκα μια σέλα του 1800 και άλλα πράγματα. Αυτό που βρήκα από τον παππού λοιπόν ήταν το μικρόβιο για όλα αυτά τα συλλεκτικά αντικείμενα.
Μίλησε μας για τον σύλλογο «Ελληνομνήμονες Καλαμάτας»
(Ο Σύλλογος “Ελληνομνήμονες Καλαμάτας” έχει μια πλούσια διαδρομή αφού έχει συμμετάσχει και συνεχίζει να συμμετέχει σε πολλές εκδηλώσεις ιστορικής αναβίωσης ανά την Ελλάδα, σε παρελάσεις και άλλες δράσεις)
Απ. «Καταρχήν πριν αναφερθώ στο σύλλογο πρέπει να σου πω ότι ο βασικός μου στόχος είναι ότι θέλω να αφήσω κάτι πίσω μου. Δεν είναι τίποτα δικό μας.
Εγώ θα πρέπει να έχω δώσει το καλό ερέθισμα έτσι ώστε είτε στα παιδιά μου, είτε στα εγγόνια μου, ή στους φίλους μου ή στα παιδιά των φίλων μου να μείνουν όλα αυτά τα πράγματα και να τα αγαπήσουν όπως τα αγάπησα και τα αγαπώ και εγώ. Αυτό μου γεννήθηκε πριν έξι μήνες όταν συνέβη κάτι άσχημο στο σύλλογο. Και ξέρεις όταν συμβαίνουν κακά πράγματα, βγαίνει και κάτι καλό.
Κάποια στιγμή νομιμοποίησα τα πράγματα ως Οικογενειακά κειμήλια Σπύρος Κατσίρας του Γεωργίου και μετά ήθελα να κάνω κάτι σχετικό.
Ήθελα να φτιάξω ένα σύλλογο αφού πριν δημιουργηθεί ο σύλλογος τα πράγματα τα δάνειζα στο δήμο. Αλλά δεν έμεινα ικανοποιημένος και αποφάσισα να φτιάξω ένα δικό μου σύλλογο. Πήρα λοιπόν το ερέθισμα από ένα φίλο μου που μου είπε Σπύρο είσαι Ελληνομνήμονας, δηλαδή τιμάς τη μνήμη των προγόνων σου. Και έτσι αποφάσισα να δώσω το όνομα «Ελληνομνήμονες» στο Σύλλογο.
Έφτιαξα λοιπόν τον σύλλογο που τα μέλη του δανείζονται από τον Σπύρο τον Κατσίρα, τα όπλα, τα σπαθιά και ότι άλλο χρειάζονται. Ο σύλλογος ιδρύθηκε πριν οκτώ χρόνια και είμαι πρόεδρος.
Όπου μας έχουν καλέσει έχουμε συμμετάσχει και ειδικά στις εορτές εξόδου στο Μεσολόγγι που δεν το θεωρούν εκεί οι ντόπιοι γιορτή αλλά κάτι πολύ παραπάνω. Εκεί μάλιστα ξεχωρίζουν και οι καλύτεροι σύλλογοι ιστορικής αναβίωσης. Εκεί δε παίρνεις και τα σωστά μηνύματα.
Στη Καλαμάτα ήρθε και με βρήκε ο κ. Μίχος που είναι στο Λύκειο Ελληνίδων της πόλης και δάσκαλος χορού και με συνεχάρη. Δεν έμεινε όμως εκεί αλλά μου έδειξε και τον ενδεδειγμένο τρόπο αναφορικά με τις φορεσιές και τον τρόπο γενικότερα ενδυμασίας των αγωνιστών. Ακολουθώ από τότε τις συμβουλές που μου έδωσε”.
Υπάρχουν αρνητικά φαινόμενα στους συλλόγους ιστορικής αναβίωσης;
Απ. «Φυσικά και υπάρχουν. Για παράδειγμα το οικονομικό. Το οικονομικό θέμα όντως υπάρχει και είναι υπαρκτό. Επίσης υπάρχουν ορισμένοι δήμοι που δεν μας συνδράμουν όταν μας καλούν με το να μας προσφέρουν ένα γεύμα για παράδειγμα ή μια διαμονή. Αυτό όμως αφορά μερικούς δήμους και όχι όλους. Θέλω να το τονίσω αυτό.
Τώρα αν κάποιος θέλει να βγει στην αναβίωση με μάλμπορο στο σελάχι του ή κάποια να βάψει έντονα τα νύχια της, αυτούς δεν μπορώ να τους κρίνω.
Απλά εγώ κοιτάω πως θα βγω εγώ. Δεν μου αρέσει να κουτσομπολεύω τον άλλο. Θα πρέπει να ακούμε. Εμένα για παράδειγμα μου αρέσει όταν πηγαίνω σε μια άλλη πόλη να ακούω για το τι δεν έκανα σωστά. Γιατί να παρεξηγηθώ; Δεν το έχω δει. Οπότε πρέπει να το δω και να το κάνω την επόμενη φορά σωστά”.
(Ο πολύ καλός μας φίλος και πρόεδρος του ιστορικού Συλλόγου “Ελληνομνήμονες Καλαμάτας” Σπύρος Κατσίρας μαζί με την επίσης πολύ καλή μας φίλη Βασιλική Δαφνα σε εκδήλωση του συλλόγου)
(“Να είμαστε γενικά χαμηλών τόνων άνθρωποι και ταπεινοί. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε και εμείς αλλά και τα παιδιά μας που θα ακολουθήσουν” ανέφερε μεταξύ άλλων ο Σπύρος Κατσίρας)
Σύλλογος με μακρά ιστορία
Ο Σύλλογος έχει μια μακρά ιστορία. Δηλαδή πως ξεκίνησε το μπαρούτι στο όπλο, και τελειώνει με το πιο σύγχρονο όπλο με την σφαίρα το 1850.
Θα πρέπει επίσης να αναφέρω ότι στο 2021 που είναι έτος Επανάστασης αφού συμπληρώνονται 200 χρόνια από το 1821, θα γίνει μια υπερπαραγωγή για την Επανάσταση. Όλα τα άρματα και τα πράγματα πλην συγκεκριμένων περιπτώσεων που θα χρησιμοποιηθούν για αυτή την υπερπαραγωγή είναι από τον σύλλογο «Ελληνομνήμονες» μετά από έρευνα που έκανε το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
Συμμετοχή με μουσειακές εκθέσεις ανά την Ελλάδα
Επίσης συμμετέχω και με μουσειακές εκθέσεις όπως στο διήμερο εκδηλώσεων για την Άλωση της Τριπολιτσάς και στο Γαλαξίδι μετά από πρόσκληση του Λιμενικού όπου τιμήθηκαν οι Γαλαξιδιώτες ναυτικοί».
(Ο Σπύρος Κατσίρας συμμετέχει σε μουσειακές εκθέσεις ανά την Ελλάδα όπου παρουσιάζει τον τεράστιο πλούτο του 1821 αναφορικά με τα άρματα, την ενδυμασία και τις καθημερινές συνήθειες των Ελλήνων της εποχής εκείνης. Οι φωτογραφίες αδιάψευστος μάρτυρας)
Ποιο είναι το μήνυμά σου Σπύρο που θα ήθελες να περάσεις μέσω αυτής της συνέντευξης
Απ. «Θα πρέπει να έχουμε ομόνοια και να ακούμε. Όπως και στο 1821 υπήρχε διχόνοια και εμφύλιοι πόλεμοι, έτσι και σήμερα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Συνεχίζουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας.
Τα παιδιά μας θα υποφέρουν σε λίγα χρόνια γιατί θα φταίμε εμείς. Να είμαστε ενωμένοι όχι μόνο στις παρελάσεις. Γενικά να είμαστε ενωμένοι. Μια οικογένεια. Θα έπρεπε κανονικά να είμαστε ένας σύλλογος. Δεν έχω κάτι παραπάνω εγώ από τους άλλους ή οι άλλοι από εμένα. Να υπάρχει αγάπη. Γιατί είμαστε όλοι Έλληνες.
Θα πρέπει να σεβόμαστε πρώτα τον ευατό μας. Όταν σεβόμαστε τον ευατό μας, σεβόμαστε και τους άλλους. Να είμαστε γενικά χαμηλών τόνων άνθρωποι και ταπεινοί. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε και εμείς αλλά και τα παιδιά μας που θα ακολουθήσουν».
Σπύρο μου σε ευχαριστώ για αυτή μας την συνέντευξη και σου εύχομαι ότι καλύτερο στην δημιουργική σου πορεία
Να σε ευχαριστήσω φίλε Θοδωρή για αυτήν μας την συνέντευξη και σου εύχομαι ότι καλύτερο σε αυτό που κάνεις και αφορά την προβολή και ανάδειξη της ιστορίας μας. Να είσαι πάντα καλά.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Να ευχαριστήσουμε επίσης τους Ηλία Μασσάρο, karpenisi photography, Νίκο Παπαλέξη, για τις φωτογραφίες που αναρτήθηκαν στη συνέντευξη του Σπύρου Κατσίρα.
