Γράφει η Στέλλα Αναστασίου
(Πρόεδρος ΕΛΜΕ Ηλείας, μέλος του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ, μέλος της ΤΕ Ηλείας του ΚΚΕ)
Ενόψει της έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς, παρακολουθήσαμε την Πέμπτη 29/08 τον πρωθυπουργό να παρουσιάζει μια κατάσταση για τα σχολεία, ονειρικά και “ψηφιακά” πλασμένη!!! Παρά όμως τις θριαμβολογίες για τους 10000 διορισμούς, τους διαδραστικούς πίνακες, το «ψηφιακό φροντιστήριο», τις πλατφόρμες για το bullying και άλλα τέτοια εύηχα… έρχεται η πραγματικότητα να τον διαψεύσει γιατί η κατάσταση στα σχολεία δεν είναι μόνο τραγική αλλά πηγαίνει και από το κακό στο χειρότερο.
Και ποια είναι η πραγματικότητα;
Η πραγματικότητα είναι ότι η ακρίβεια, οι συνεχείς ανατιμήσεις στα τρόφιμα και σε όλα τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, οι δυσθεώρητες αυξήσεις στην ενέργεια σε συνδυασμό με τις τεράστιες απώλειες όλων των προηγούμενων χρόνων στο εισόδημα μας και τη φοροληστεία που εντείνεται, έχουν ροκανίσει το μισθό μας σε τέτοιο σημείο που δε φτάνει ούτε για τις 10 πρώτες μέρες του μήνα.
Οι όροι διαβίωσης όλων των εκπαιδευτικών και ιδιαίτερα των νεοδιόριστων συναδέλφων και αναπληρωτών που στην πλειοψηφία τους είναι υποχρεωμένοι να μετακομίσουν σε άλλο μέρος από αυτό της μόνιμης κατοικίας τους είναι πραγματικά δυσχερείς. Ακούμε για συναδέλφους που μένουν στα αυτοκίνητα τους, σε σκηνές και παραλίες ενώ τα ενοίκια (όταν και άμα βρουν έγκαιρα σπίτι) κυρίως στα νησιά και στους τουριστικούς προορισμούς είναι απλησίαστα και βέβαια τα 776 ευρώ εισαγωγικός μισθός του νεοδιοριζόμενου εκπαιδευτικού δεν φτάνει ούτε για ζήτω!!!
Και δεν έχουμε μόνο το ζήτημα της στέγασης, πολύ σημαντικό είναι και το ζήτημα της μετακίνησης όχι μόνο για να πάει κάποιος στο τόπο διορισμού ή πρόσληψής του αλλά και κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Υπάρχουν συνάδελφοι που καθημερινά διανύουν δεκάδες χιλιόμετρα, ξοδεύοντας μεγάλα ποσά σε καύσιμα, αφού για να συμπληρώσουν το ωράριο τους είναι υποχρεωμένοι να πάνε σε 3, 4 ακόμη και σε 5 σχολεία. Ειδικά στην περιοχή μας, υπάρχουν περιπτώσεις συναδέλφων που για να πάνε στο σχολείο τους, χρησιμοποιούν καθημερινά τη γέφυρα του Ρίο-Αντίρριο. Καταλαβαίνουμε όλοι τι σημαίνει αυτό για την τσέπη τους!!! Και να μην πούμε ότι παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα καθημερινά όταν είναι τόσες ώρες σε δρόμους καρμανιόλα όπως αυτός της Πατρών-Πύργου. Κάθε χρόνο γινόμαστε μάρτυρες δεκάδων ατυχημάτων που εμπλέκονται συνάδελφοι ακόμη και θανατηφόρων, δυστυχώς!!!
Να πιάσουμε την κατάσταση των σχολικών κτιρίων; Εν έτει 2024 έχουμε σχολεία που στεγάζονται ακόμη και εξ ολοκλήρου σε κοντέινερ. Παρόλες τις εξαγγελίες της κυβέρνησης πριν ενάμιση χρόνο για προσεισμικό έλεγχο όλων των δημόσιων κτιρίων, τουλάχιστον για τα σχολεία δεν έχει γίνει πραγματικά τίποτα. Στο νομό Ηλείας, νομός από τους πιο σεισμογενείς της Ελλάδας, δεν έχει γίνει όχι δευτεροβάθμιος έλεγχος, έλεγχος δηλαδή με ειδικά μηχανήματα και εξειδικευμένο προσωπικό αλλά ούτε ένας απλός οπτικός έλεγχος. Και μιλαμε για σχολικά κτίρια που στην πλειοψηφία τους είναι άνω των 40-50 χρόνων.
Χαρακτηριστικά μάλιστα σε πρόσφατη συνάντηση που είχαμε ως ΕΛΜΕ με δήμαρχο της περιοχής, στην ερώτησή μας “Τι θα γίνει δήμαρχε αν συμβεί κάποιος μεγάλος σεισμός;” Ο δήμαρχος αντί να απαντήσει, χτύπησε την γροθιά του στο ξύλινο τραπέζι για να ξορκίσει το κακό!!! Αλλά το κακό δεν ξορκίζεται έτσι… Χρειάζεται πρόληψη, χρειάζεται να παρθούν μέτρα, χρειάζονται χρήματα για τους απαραίτητους ελέγχους που το κράτος όμως δε δίνει γιατί θεωρεί την προστασία από σεισμούς, πυρκαγιές, πλημμύρες κ.α. ως ΚΟΣΤΟΣ!!!
Γι’ αυτό λοιπόν είναι σύνηθες το φαινόμενο να κάνουμε μάθημα σε αίθουσες με μούχλα, σε αίθουσες που πέφτουν σοβάδες και ταβάνια, σε αίθουσες που χάσκουν καλώδια, σε αίθουσες και προαύλια που πλημμυρίζουν με την πρώτη βροχή και άλλα πολλά… Για να μην αναφερθώ στο τραγικό συμβάν με το θάνατο μαθητή μας στις Σέρρες πριν 2 χρόνια.
Η κυβέρνηση διατείνεται ότι η σχολική χρονιά θα ξεκινήσει χωρίς κενά λόγω των 10000 διορισμών. Στην πραγματικότητα οι διορισμοί δεν φτάνουν ούτε στο μισό από τις συνταξιοδοτήσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Ενώ για να μειώσει τα κενά και κατ’ επέκταση τις θέσεις εργασίας έχει καταφύγει σε ένα μπαραζ συγχωνεύσεων-καταργήσεων τμημάτων ακόμα και ολόκληρων σχολικών μονάδων. Με έναν πρώτο υπολογισμό μιλάμε για πάνω από 1000 τμήματα που κόβονται στην πρωτοβάθμια και άλλα τόσα περίπου στη δευτεροβάθμια με ότι αυτό συνεπάγεται όχι μόνο για τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών αλλά και για τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών μας. Μαθητές θα στοιβάζονται σε 25αρια έως 28αρια τμήματα, αναγκαστικές μετακινήσεις σε άλλες σχολικές μονάδες, χιλιάδες χαμένες διδακτικές ώρες κ.α.
Αυτή είναι μια μικρή εικόνα της κατάστασης που βιώνουν καθημερινά οι εκπαιδευτικοί. Γι’ αυτό άλλωστε μόνο την περσινή χρονιά είχαμε πάνω από 1000 παραιτήσεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών ενώ τα αιτήματα προς τα υπηρεσιακά συμβούλια για άσκηση Ιδιωτικού έργου έχουν διπλασιαστεί. Το πρωί εκπαιδευτικός και το βράδυ σερβιτόρος… Γιατί πραγματικά ο μήνας δεν βγαίνει!!!
Και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί η κυβέρνηση της ΝΔ σε συνέχεια των αντιλαϊκών πολιτικών και των προηγούμενων κυβερνήσεων μέσα σε μια προοπτική συνεχούς απαξίωσης του δημόσιου χαρακτήρα του Σχολείου βλέπει την Παιδεία όπως και την Υγεία και τα υπόλοιπα κοινωνικά αγαθά ως κόστος. Και την ώρα που ο κρατικός προϋπολογισμός έχει ένα ματωμένο πλεόνασμα της τάξης των 5.5 δις, οι δαπάνες για Παιδεία, Υγεία και λοιπές κοινωνικές παροχές έχουν περικοπεί κατά 500 εκατ. Αλλά 7 δις για το ΝΑΤΟ, για να στέλνουμε όπλα στην Ουκρανία και φρεγάτες στην Ερυθρά θάλασσα, βρέθηκαν!!!
Φέτος, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, το «καλή σχολική χρονιά» σημαίνει πάνω απ’ όλα «καλή αγωνιστική χρονιά»! Γιατί χρειάζεται αγώνας ακόμα και για τα αυτονόητα που θα έπρεπε να υπάρχουν στα σχολεία, αλλά η πολιτική της «εξοικονόμησης δαπανών» και το σάπιο σύστημα του κέρδους, που συγκρούονται με τις λαϊκές ανάγκες, τα στερούν από τη λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της.
Με το «καλημέρα» να πάρουν απάντηση, από γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς, με οργανωμένη δράση μέσα από τους συλλόγους, τις ενώσεις, τις ομοσπονδίες, με τη στήριξη σωματείων και φορέων, που η μόρφωση των παιδιών είναι και δική τους υπόθεση. Το πρώτο κουδούνι που θα χτυπήσει σε λίγες μέρες, να γίνει το εναρκτήριο λάκτισμα μιας μαχητικής, αγωνιστικής χρονιάς!
