*« Είμαστε μια χώρα με πλούσια ιστορία
και ο κάθε τόπος έχει μοναδικά ιστορικά
γεγονότα αυτοθυσίας και ηρωϊσμού»
*«Η ιστορική φωτογραφία δεν είναι ένα θέμα
που έχει καλυφθεί στο βαθμό που θα έπρεπε»
*«Χρειάζεται μια προσέγγιση συστηματική το 1821»
*Πρέπει να έχουμε μια βασική κατεύθυνση, ένα κορμό
για το ποιοι είμαστε και που πηγαίνουμε»
Συνέντευξη στον Θοδωρή Λάμπρο
Αρχισυντάκτη στο skalistiri.news – ιστορικό
Είναι ένα παιδί χαμηλών τόνων αλλά με πολύ μεράκι και αγάπη για την ιστορική φωτογραφία. Παρόλο που δεν είναι η φωτογραφία το βασικό του επάγγελμα, έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να «μαγέψει» με τις φωτογραφίες του όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα όλους αυτούς τους ανθρώπους που ασχολούνται με την ιστορική αναβίωση του 1821 με τους οποίους διατηρεί άριστες σχέσεις.
Ο λόγος για τον Σπαρτιάτη Ηλία Περγαντή ο οποίος είναι παιδί που αγαπά πάρα πολύ την Ελληνική μας ιστορία και παράδοση και αυτό προσπαθεί και το περνά μέσα από τις φωτογραφίες – πορτρέτα που κάνει με διάφορα άτομα και συλλόγους που ασχολούνται με την ιστορική αναβίωση και κυρίως την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Το skalistiri.news μίλησε με τον Ηλία για την τέχνη της φωτογραφίας, για το πώς ξεκίνησε το μεράκι και η αγάπη του για την ιστορική φωτογραφία και πως τελικά όλο αυτό το όμορφο ταξίδι που ξεκίνησε με την ιστορική φωτογραφία θα εξελιχθεί στο μέλλον.
(Ένας ταλαντούχος φωτογράφος αλλά πάνω απ όλα ένας πολύ καλός άνθρωπος είναι ο Σπαρτιάτης Ηλίας Περγαντής που “ζωντανεύει” μέσα από την ιστορική φωτογραφία το 1821 και την Ελληνική μας ιστορία γενικότερα).
Ηλία μίλησέ μας λίγο για το πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την φωτογραφία και μετέπειτα με την ιστορική φωτογραφία
«Με την φωτογραφία ασχολούμαι από το 2012. Δεν είναι το επάγγελμά μου αφού είμαι οικονομολόγος – λογιστής. Από το 2017 τυχαία φωτογράφισα κάποια στιγμή ένα δρώμενο που είχε να κάνει με την Αρχαία Σπάρτη το οποίο με ενθουσίασε φωτογραφικά. Γνωρίστηκα και με τα παιδιά που έκαναν το δρώμενο, γίναμε φίλοι και μετά από κάποιους μήνες από αυτό το γεγονός και ενώ μου είχε ήδη γεννηθεί το ερέθισμα για όλη αυτό το πράγμα που έχει να κάνει με την φωτογραφία της Ελληνικής μας ιστορίας, είδα τυχαία στο facebook κάποιες φωτογραφίες ιστορικής αναπαράστασης που αφορούσαν το 1821.
Σκέφτηκα πως σε αυτό το κομμάτι υπάρχει φωτογραφικό κενό αλλά και υπάρχουν πολλές δυνατότητες για να γίνει κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Δηλαδή μια νέα προσέγγιση αναφορικά με την ιστορία του 1821.
Σιγά σιγά άρχισα να γνωρίζω άτομα που ασχολούνται με την ιστορική αναβίωση και το ένα έφερε το άλλο. Αυτή την στιγμή γνωρίζω πάνω από 500 άτομα που ασχολούνται ή συμμετέχουν σε συλλόγους ιστορικής αναβίωσης.
(Λημέρι κλεφτών).
Η ιστορική φωτογραφία είναι πλέον αυτό που με εκφράζει. Είναι το μεράκι μου, το χόμπι μου, αυτό που καταναλώνει αυτή την στιγμή την σκέψη μου.
Σκοπεύω να κάνω εκθέσεις φωτογραφίας. Έχω ήδη ξεκινήσει αυτή την προσπάθεια αφού έχω πραγματοποιήσει δυο εκθέσεις φωτογραφίας και πραγματοποίησα και μια πιο μεγάλη έκθεση στο πολεμικό μουσείο της Αθήνας που ήταν κάτι πολύ τιμητικό για μένα στα πλαίσια κάποιων εκδηλώσεων που αφορούσαν το 1821 και συνεχίζουμε.
Ο βραχυπρόθεσμος σκοπός μου είναι να γίνει μια μεγάλη έκθεση το 2021 με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση το οποίο μου γεννήθηκε από το 2018 αλλά δεν νομίζω να σταματήσω εκεί.
Η Ελληνική Επανάσταση είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο ιστορικό γεγονός και δεν μπορείς να το καλύψεις μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Είναι κάτι που θα συνεχίσω από εδώ και στο εξής και όσο υπάρχω».
(Το Ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Πρωτοβουλίας για την Ανάδειξη και Προβολή του 1821 στην Ηλεία Θανάσης Αναγνωστόπουλος μέσα από τον φακό του Ηλία Περγαντή).
Πως μπορείς και συνδυάζεις το επάγγελμά σου
με τη μεγάλη σου αγάπη τη φωτογραφία;
«Η φωτογραφία είναι το χόμπι μου, το μεράκι μου δεν είναι το επάγγελμά μου. Για αυτό το κάνω με πολύ όρεξη. Αν το έβλεπα επαγγελματικά πολύ πιθανό να μην είχα την ίδια όρεξη και το πάθος όπως έχω τώρα. Αυτή τη στιγμή μέσα από το επάγγελμα του λογιστή χρηματοδοτώ στην ουσία και τη φωτογράφιση, τις εκθέσεις και ότι έχει να κάνει πάνω σε αυτό το αντικείμενο. Δηλαδή στη φωτογραφία εγώ χάνω αν θες οικονομικά αλλά κερδίζω πάρα πολλά πράγματα από άποψη γνώσης, γνωριμιών και φυσικά είναι κάτι που με γεμίζει εμένα προσωπικά.
Το θεωρώ και χρέος μου γιατί στο χώρο της τέχνης, η ιστορική φωτογραφία δεν είναι ένα θέμα που έχει καλυφθεί στο βαθμό που θα έπρεπε.
Ειδικά στη φωτογραφία είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Μπορεί βέβαια τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να έχουν ευνοήσει την διάδοση της φωτογραφίας μέσα από παρελάσεις, από τέτοιου είδους εκδηλώσεις, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί.
(Ο δικός μας Φώτης Βερβίτας – Ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Πρωτοβουλίας για την Ανάδειξη και Προβολή του 1821 στην Ηλεία στον “αέρα” μέσα από τον φακό του Ηλία Περγαντή).
Θέλει μια προσέγγιση συστηματική, να γίνει μια σοβαρή μελέτη προσώπων, τοποθεσιών, φορεσιών και να γίνει κάτι σοβαρό πάνω στο 1821. Εγώ αυτή τη στιγμή αυτό προσπαθώ. Ξέρω βέβαια ότι είμαι ακόμα μικρός για να το κάνω αλλά τουλάχιστον τα βήματα που κάνω είναι προσεκτικά πλέον και είναι κάτι που θα μπορέσω να το εξελίξω».
(Ο Φώτης Αναγνωστόπουλος – Αδερφός του Θανάση Αναγνωστόπουλου μέσα από τον φακό του Ηλία Περγαντή στο δάσος της Κάπελης στη Φολόη Ηλείας)
(Κρητικός με την φορεσιά του.
Εικονιζόμενος: Αντώνιος Μαραγκάκης, Πολιτιστικός Σύλλογος “Το Ρόδο”, Χανιά)
Σε ερώτηση για την ιστορική φωτογράφηση και αν έκανε στο παρελθόν γενικά φωτογραφίσεις, ο Ηλίας Περγαντής ανέφερε:
«Με την φωτογραφία όπως είπα ασχολούμαι από το 2012. Εξαρχής με ενδιέφερε να φωτογραφίζω ανθρώπους είτε αυτό είναι ένα πορτρέτο είτε είναι σκηνοθετημένο, είτε είναι κάτι του δρόμου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση για το 1821, θέλω να υπάρχει ένας σεβασμός στη φορεσιά. Για μένα είναι πολύ σημαντικό στοιχείο η φορεσιά γιατί πρέπει να αναδεικνύεται με ένα σεβασμό στους άνδρες, με μια γενναιότητα και παλικαριά. Στις δε γυναίκες η προσέγγιση θέλω να ξεφύγει από τη γκλάμουρ φωτογραφία. Να είναι μια ήπια προσέγγιση.
(Ο Ηλείος Φώτης Βερβίτας μέσα από τον φωτογραφικό φακό του Ηλία Περγαντή).
Από κει και πέρα το συναίσθημα νομίζω το βγάζουν τα ίδια τα άτομα καθότι όταν ντύνονται συνήθως μιλάμε για μια μεταμόρφωση. Μπαίνουν σε ένα ρόλο, αντιδρούν διαφορετικά και βοηθάει πάρα πολύ η φορεσιά τη φωτογραφία ως προς το συναίσθημα».
(Σε πολλές μάχες κατά των Οθωμανών, καλόγεροι και κληρικοί συμμετείχαν ενεργά στον απελευθερωτικό αγώνα και στην υπεράσπιση της Ορθοδοξίας. Χαρακτηριστική είναι η μάχη του Μεγάλου Σπηλαίου στα Καλάβρυτα (24 Ιουνίου 1827) όπου περίπου 100 μοναχοί έβγαλαν τα ράσα και φόρεσαν φουστανέλες κατά του Ιμπραήμ)
Εικονιζόμενος: Σπυρίδων Κατσίρας).
(Θεσσαλός με τον ντουλαμά του.
Εικονιζόμενος: Αντώνιος Παπαμιχαήλ από τον Λαογραφικό Σύλλογο Τρικάλων “ΟΙ ΘΕΡΙΣΤΑΔΕΣ”).
Σε ερώτηση για τον χρόνο που χρειάζεται για να βγουν οι ιστορικές φωτογραφίες ο Ηλίας Περγαντής ανέφερε:
«Γίνεται ένας προγραμματισμός πριν κάποιες ημέρες ή πριν κάποιους μήνες.
Τα παιδιά, και όλοι γενικά όσοι ασχολούμαστε με το εν λόγω αντικείμενο, είμαστε εθελοντές σε όλο αυτό το εγχείρημα και το κάνουμε όλοι μέσα από την καρδιά μας. Έχουμε ήδη συζητήσει το θέμα, πηγαίνουμε το κάνουμε αν και στη πορεία μας προκύπτουν πολύ περισσότερα πράγματα για να κάνουμε. Συνήθως υπάρχει ένα πρόγραμμα και ένας στόχος κάποιων συγκεκριμένων πραγμάτων.
Υπάρχει πάντα δηλαδή το καλό πάντρεμα του φωτογράφου με τον φωτογραφιζόμενο. Όταν συμβεί αυτό το καταλαβαίνουμε και οι δυο ως συνήθως.
Δημιουργούμε κάτι όμορφο. Βέβαια η τέχνη είναι υποκειμενική. Μπορεί αυτό ας πούμε που σε εμάς τους δυο αρέσει, σε κάποιους άλλους να μην αρέσει γιατί δεν τους ενδιαφέρει το θέμα, που αυτό συμβαίνει σε κάποιες περιπτώσεις αν και εγώ το θεωρώ απαράδεκτο. Δηλαδή να μην αρέσει το θέμα.
Η προσέγγιση πρέπει να είναι γλυκιά και ρομαντική για το παρελθόν μας.
(Φουστανελοφόρος στα Μετέωρα.
Εικονιζόμενος: Νικόλαος Ζουμπελούλης από τον Σύλλογο Φουστανελοφόρων Ράξας)
(Ανατολή στη λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου.
Εικονιζόμενος: Νικόλαος Κονταρής
Φορεσιά: Νικόλαος Πλακίδας)
Αν ακούω για παράδειγμα απόψεις ότι το απορρίπτω αυτό γιατί δεν με ενδιαφέρει γιατί δεν είναι αυτό η ιστορία της χώρας μου, αυτό εμένα με θλίβει.
Επίσης υπάρχει μια τρομερή άγνοια του κόσμου ως προς την παράδοση, την φορεσιά και την ιστορία. Αυτό με προβληματίζει.
Θα πρέπει όσο μπορούμε ο καθένας μας μέσα από τις δράσεις μας να προβάλλουμε την ιστορία μας.
Εμένα ακραίο περιστατικό που μου έχει τύχει είναι όταν άκουσα ότι οι φουστανελάδες ήταν τούρκοι.
Είμαστε μια χώρα με πλούσια ιστορία και ο κάθε τόπος έχει μοναδικά ιστορικά γεγονότα αυτοθυσίας, ηρωϊσμού, μαχών, εθίμων, παραδόσεων. Είναι μεγάλος ο ιστορικός πλούτος μας ως χώρα.
Αλλά τουλάχιστον πρέπει να έχουμε μια βασική κατεύθυνση, ένα κορμό για το ποιοι είμαστε και που πηγαίνουμε.
(Ο Χρήστος Βρυώνης μέσα από τον φακό του Ηλία Περγαντή)
(Εικονιζόμενη: Μαρία Εμμανουήλ, από τον Σύλλογο Ιστορικής Αναβίωσης “Ελληνομνήμονες Καλαμάτας”).
(Εικονιζόμενος: Γέωργιος Μπόγδος, Σύλλογος Ιστορικής Αναβίωσης “Βοστίτσα 1821” μέσα από τον φακό του Ηλία Περγαντή)
(Το ιδρυτικό μέλος της Ομάδας Πρωτοβουλίας για την Ηλεία και με πολύ αγάπη για την ιστορία μας, ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος).
(Κάποτε στον Θεσσαλικό κάμπο.
Εικονιζόμενος: Αντώνιος Παπαμιχαήλ).
(Εικονιζόμενος: Γεώργιος Αλεξόπουλος, Σύλλογος Ιστορικής Αναβίωσης “Βοστίτσα 1821”).
Ηλία σε ευχαριστώ πολύ για αυτή την ενδιαφέρουσα συνέντευξη που μας παραχώρησες στο skalistiri.news.
Θεόδωρε σε ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου έκανες να σου δώσω αυτή τη συνέντευξη και σου εύχομαι ότι καλύτερο μέσα από την καρδιά μου. Να είσαι πάντα καλά.
(Ευχαριστούμε τον καλό μας φίλο Ηλία Περγαντή για την παραχώρηση του φωτογραφικού του υλικού από την σελίδα του στο Facebook “Φωτογραφίζοντας την Ελλάδα του χθες”).
