Όταν η Επανάσταση του 1821 επεκτάθηκε στη Μάνη και την Καλαμάτα στις γειτονικές περιοχές, οι Τούρκοι τρομοκρατημένοι έφευγαν προς την Τριπολιτσά, ενώ τους καταδίωκαν Μανιάτες και άλλοι επαναστάτες.
Μαζί με αυτούς είχε ενωθεί και μια Ελληνίδα – θηλυκός κλέφτης η Κωνσταντία, κόρη του άσπλαχνα εξοντωθέντος κλέφτη Ζαχαριά, ακολουθούμενη από πολλές ορεσίβιες γυναίκες, η οποία διψούσε για εκδίκηση. Όταν έφτασε στο Λεοντάρι, κατέβασε από τα Μουσουλμανικά τεμένη την ημισέληνο, σκότωσε τον Βοεβόδα με τα ίδια της τα χέρια και έβαλε φωτιά στο σπίτι του.
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθούμε στη μαρτυρία του Άγγλου περιηγητή Μπλακουάιαρ, ο οποίος τη συνάντησε πριν το 1825, στη Γαστούνη. Σε αυτόν αποκάλυψε πως είχε πάρει μέρος στην πολιορκία της Πάτρας, όπου και τραυματίστηκε. Έτσι, αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Γαστούνη προκειμένου να αναρρώσει. Όταν ο Μπλακουάιαρ την ρώτησε τί σκόπευε να κάνει από εκεί και μετά, η ίδια αποκρίθηκε με αποφασιστικότητα πως: «Θα ξαναγυρίσω στο πόστο μου και θα πολεμήσω ώσπου να χαθεί κι ο τελευταίος Τούρκος από τον Μοριά». Τέλος, σύμφωνα με ιστορικές πηγές, η Κωνσταντίνα Ζαχαριά πήρε μέρος στη Μάχη του Διρού (1826) καθώς και στην πολιορκία της Μεθώνης και της Κορώνης.
