Όπως σας έχω γράψει σε προηγούμενα κείμενά μου, έχω ξεκινήσει μια προσπάθεια ανάδειξης του αγαπημένου αγωνιστή Γεωργάκη Ολυμπίου.
Η αρχή έγινε με την μικρού μήκους δραματοποιημένη ταινία – ντοκιμαντέρ διάρκειας 40 λεπτών για τον Γεωργάκη Ολύμπιο όπου έτυχε θετικών σχολίων αλλά και μεγάλου αριθμού προβολών στο Youtube καθώς και σε διάφορες εκδηλώσεις -δράσεις – ομιλίες μου σε σχολικές μονάδες αλλά και στην Στρατιωτική Μονάδα της ΣΕΤΤΗΛ Πύργου όπου μίλησα για τον Γεωργάκη Ολύμπιο και προβλήθηκε η δημιουργική μας προσπάθεια την οποία σκηνοθέτησε ο Μεσσήνιος Ερασιτέχνης Κινηματογραφιστής Ιωάννης Κ. Μουτσούλας.
Από σήμερα λοιπόν ξεκινάμε στο ενημερωτικό – ιστορικό μου πόρταλ skalistiri.news και στο μίνι ιστορικό μας πόρταλ “Το skalistiri.news σκαλίζει το 1821” μια σειρά ιστορικών κειμένων για τον “Λεωνίδα” της Μολδοβλαχίας ώστε οι αναγνώστες – αναγνώστριες μας να μάθουν για αυτόν τον τεράστιο αγωνιστή που έπεσε στην Μονή Σέκου στην Β.Α. σαν άλλος Κωνσταντίνος Παλαιολόγος.
Ξεκινάμε λοιπόν με την δράση του στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες.
Συνταγματάρχης του Ρωσικού Στρατού, “των εν Βλαχία στρατευμάτων”
Όταν ατόνισε η Σερβική Επανάσταση, ο Γεωργάκης Ολύμπιος πέρασε στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, όπου το Ελληνικό στοιχείο ήταν πολυπληθές και παρουσιάστηκε στον ηγεμόνα του Βουκουρεστίου Κ. Υψηλάντη, ο οποίος εντυπωσιάστηκε από την προσωπικότητά του, τον δέχτηκε ενθουσιωδώς, τον κράτησε κοντά του και τον διόρισε Λοχαγό στο Βουκουρέστι. Μέσω του ηγεμόνα Κ. Υψηλάντη αργότερα ο Γεωργάκης γνώρισε τον γιο του Αλέξανδρο Υψηλάντη.
Ολύμπιος και Υψηλάντης κατέστρωσαν ένα φιλόδοξο σχέδιο, που απέβλεπε να ξεσηκώσουν τους Έλληνες και τους Σέρβους σε κοινό αγώνα εναντίον των Τούρκων. Κάποια στιγμή δηλαδή φάνηκε πως το όραμα του Ρήγα Φεραίου θα γινόταν πραγματικότητα. Το σχέδιο όμως αυτό δεν εφαρμόστηκε ποτέ, γιατί ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης, λίγο αργότερα κατά την διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου (1806), διαφώνησε με τον στρατηγό Κουτούζωφ, εγκατέλειψε το αξίωμά του και έφυγε για το Κίεβο, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα.
Ο Γεωργάκης Ολύμπιος φτιάχνει δικό του σώμα
Ο Γεωργάκης Ολύμπιος μετά την διαφωνία του ηγεμόνα Κ. Υψηλάντη με τον Κουτούζωφ, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Βουκουρέστι και το 1806, μόλις κηρύχθηκε ο Ρωσοτουρικός πόλεμος, σχημάτισε στη Βλαχία με δικά του έξοδα στρατιωτικό σώμα περίπου 4.000 Ελληνο – Σέρβων μάχιμων ανδρών, ενώθηκε με τα Ρωσικά στρατεύματα, πολέμησε στο πλευρό του στρατηγού Κουτούζωφ και κατατρόπωσε τους Τούρκους σε όλη την παραδουνάβια περιοχή.
(Ο Κουτούζοφ με την ταινία του Τάγματος του Αγίου Γεωργίου Α’ Τάξεως).
Πρωταγωνιστής στη Μάχη της Όστροβα
Στις 14 Αυγούστου στη Μάχη της Όστροβα (Οστρόβου) έπιασε 3.200 αιχμαλώτους, που τους πρόσφερε δώρο στο στρατηγό του. Για την επιτυχία του αυτή αλλά και για τις πρωτοφανείς ανδραγαθίες και την γενναιοψυχία του, ο μεν Ρώσος Αρχιστράτηγος Ισάκεφ, με ημερήσια διαταγή του, του εξέφρασε την πλήρη ευαρέσκειά του, “δια την απαράμιλλον ανδρείαν και την στρατηγικήν τέχνην του”. Ο δε Αυτοκράτορας των Ρώσων Αλέξανδρος Α΄, τον προβίβασε από Λοχαγό σε Συνταγματάρχη του Ρωσικού στρατού, “των εν Βλαχία στρατευμάτων” του, με δίπλωμα που εκδόθηκε στις 31 Αυγούστου 1807, υπογράφεται από τον στρατηγό Σμολένσκυ και κοινοποιήθηκε στον Ολύμπιο, που βρισκόταν στην Κραγιόβα, στις 3 Δεκεμβρίου 1807.
Έτσι ο Γεωργάκης πέρασε στον Ρωσικό στρατό και πολέμησε πολλές φορές με απαράμιλλο θάρρος μαζί τους Τούρκους.
ΠΗΓΕΣ:
- Γρηγόρης Βέλκος, “Γεωργάκης Ολύμπιος, ο Εθνικός μας Πρωτομάρτυρας”
- Σπύρος Μελάς, “Γεωργάκης Ολύμπιος – ο αετός της Βλαχίας”
