Της Αφροδίτης Παπαζαχαρία
(Υπεύθυνη του www. bibliooutopia.gr)
Στο πόνημα αυτό του Αλέξη Σαββίδη, γίνεται μια μελέτη για τους Ούννους, το πρώτο και σημαντικότερο από τα ασιατικά τουρκόφωνα φύλα της στέππας, κατά την ύστερη αρχαιότητα που έπληξαν την ανατολική και κεντρική Ευρώπη από τα τέλη του τέταρτου μεταχριστιανικού αιώνα.
Τα βασικά τους χαρακτηριστικά ήταν νομαδικού τύπου, βρισκόταν σε μια αέναη μετακίνηση έχοντας τα άλογα και τις άμαξές τους ως κατοικίες. Είχαν μεγάλη πολεμική φήμη, αγριότητα και αποκρουστική εμφάνιση, είχαν βαρβαρικά ήθη και έθιμα και μεγάλη αντοχή στις κακουχίες. Σίγουρα ήταν οι τρομερότεροι πολεμιστές που είχε γνωρίσει ο ευρωπαικός κόσμος.
Ο Αττίλας ήταν ο περιβόητος ηγεμόνας τους και σκόρπιζε τρόμο στο πέρασμά του. Τον ενδιέφερε κυρίως η απόκτηση χρημάτων και υλικών αγαθών καθώς και η προσέγγιση του βυζαντινού πολιτισμού.
Το πέρασμα των Ούννων από τις βααλκανικές επαρχίες της Αυτοκρατορίας δημιούργησε βαθιά εντύπωση στους Βυζαντινούς. Οι Βυζαντινοί συγγραφείς χρησιμοποίησαν και τον όρο Σκύθαι, για να χαρακτηρίσουν αυτούς τους φοβερούς επιδρομείς του 5ου αιώνα.
