Πολιτικό Κείμενο του Γιώργη ΤάΚη Δόξα
Αδιαφορώ ποιος(α) Κυβερνάει την Πατρίδα μου. Είτε Μητσοτάκης· είτε Ανδρουλάκης· είτε ο Πωλητής των επιστολών του Χριστού· είτε η Άννα Βίσση· είτε ο Σεφερλής. Ειλικρινά αδιαφορώ. Γι’ αυτό που δεν αδιαφορώ είναι το γεγονός ότι ως ΛΑΟΣ δεν έχουμε εμπεδώσει σοβαρά (ή δεν θέλουμε) την ΤΡΑΓΙΚΗ (και με ταχύτητα) ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ «ΚΑΤΑ ΔΙΑΟΛΟΥ…».
ΟΤΑΝ στη Χώρα του διαχρονικού Πολιτισμού, Ιστορίας, Δημιουργίας, Αθλητισμού, Φιλοσοφίας, Τεχνών, Εφευρέσεων κ.λπ. επικρατούν θριαμβευτικά: το Λάδωμα, το Ρουσφέτι, το Κοινωνικό Μίσος, η Πρόοδος των Αχρήστων, ο Ρουφιανισμός, η αμέριμνη Δικαιοσύνη, οι Ευημερούντες Αναρχικοί, η Πείνα των Σκουπιδιών, το Κράτος των (οικονομικά αποκαταστημένων) Προσφύγων / Λαθραίων, ο γείτονας μου επιθυμεί βουλιμικά να κατασπαράξει την κότα μου, ο Μητσάρας καρφώνει με μαχαίρι την σύζυγο Μαρία, οι «άνθρωποι» γιατροί σε αναμένουν με τον φάκελλο, οι Βουλευτές συχνάζουν (συσκεπτόμενοι) στο Κολωνάκι αντί στην Βουλή, ελπίζουμε ότι στο τέλος του Γ΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι «αδελφοί» Άγγλοι θα επιστρέψουν τα κλαπέντα μάρμαρα του Παρθενώνα, αδιαφορούμε για την πολύμορφη Δράση και Επιτυχίες των Ελλήνων του Εξωτερικού, επιτρέπουμε σε μια Οικογένεια να ανέχεται την χρήση κινητών από την ηλικία του ενός (1) έτους, ευλαβείς όντες πηγαίνουμε στην Εκκλησία και δεν δίνουμε ούτε ½ του ευρώ στον (πράγματι) φτωχό, ισχυριζόμαστε ότι τελούμε στα όρια της Φτώχειας και σε μια 4μελή Οικογένεια έχουμε (και διατηρούμε) τρία (3) αυτοκίνητα, δεν χειροκροτούμε την πρόοδο εκ του μηδενός, την μια μέρα γουστάρουμε το σουβλάκι και την άλλη τρώμε σε εστιατόρια πολυτελείας, έχουμε «γράψει» (στα δέοντα) τους Νόμους (παράνομες οικοδομές, ψευδή τιμολόγια).
ΑΥΤΑ κι’ άλλα ΠΟΛΛΑ επιβεβαιώνουν την αντικειμενική πεποίθηση ότι η ΕΛΛΑΔΑ «των σύγχρονων Ελλήνων» με ταχύτητα οδεύει κατά διαόλου. Δεν γνωρίζω την δεδοκιμασμένη συνταγή, γιατί είμαι απόλυτα βέβαιος ότι ο καταστροφικός κατήφορος θα σταματήσει αν ο κάθε Έλληνας ή κάθε Ελληνίδα συνειδητοποιήσει ότι μόνον το κάθε πετραδάκι (μαζί με τα υπόλοιπα ομοιόμορφα 11.000.000) θα συμβάλει ουσιαστικά και καθοριστικά στην αλλαγή της καταστροφικής πορείας με την σημαντική υπενθύμιση: δεν είναι Ηθικά, Κοινωνικά και Οικογενειακά ΔΙΚΑΙΟ και ΥΠΕΥΘΥΝΟ να μην υπολογίζουμε ότι Η ΕΛΛΑΔΑ πρέπει να υποδεχτεί με άλλο πρόσωπο τις επόμενες γενηές. Είθε γιατί αισίως εισήλθαμε στον Δεκέμβριο (τον αλησμόνητο μήνα του 1944) που οι μέγιστοι Ηγέτες Τσώρτσιλ και Στάλιν αποφάσισαν για το Καλό της Ευρώπης (!) οι Έλληνες (ως μέγιστοι ηλίθιοι) έπρεπε να αλληλοσφαγιαστούν για τις «Ιδεολογίες» ή για το κατσίκι του απέναντι γείτονα.
