Η ιερή και σεβάσμια μνήμη του μεγάλου Ιεράρχου και διδασκάλου της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, εορτάστηκε με μεγαλοπρέπεια και τηρουμένων των υγειονομικών μέτρων για την μη διασπορά του κορωνοϊού, εις τον ομώνυμο Ιερό Ναό του Δημοτικού Διαμερίσματος Καλυβίων Βαρθολομιού του Δήμου Πηνειού.
Κατά τον Μέγα Πανηγυρικό Αρχιερατικό Εσπερινό χοροστάτησε με την συμμετοχή πλειάδος Ιερέων και ομίλησε καταλλήλως ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ωλένης κ.κ. Αθανάσιος, ενώ κατά την Πανηγυρική Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεώς μας Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης π. Φιλάρετος Σπανόπουλος,
ο οποίος κήρυξε και τον Θείον Λόγον, γλαφυρά και παραστατικά αναφερόμενος εις την άμεπτη βιοτή και την πολιτεία του εορταζομένου Αγίου. Τους ιερούς ύμνους απέδωσαν θαυμάσια οι Πρωτοψάλτες κ. Δημήτριος Θανόπουλος Καθηγητής Βυζαντινής Μουσικής και ο κ. Ιωάννης Γρηγορόπουλος Καθηγητής Θεολόγος.
Ο Ιερός Χρυσόστομος είναι το στολίδι της Ορθοδοξίας και ο μύστης της Θείας Λειτουργίας. Ολόκληρη η ζωή του αγίου Ιωάννου ήταν ταυτόχρονα ζωή δοξολογίας και ευχαριστίας του Θεού. Ο λόγος που την εκφράζει απόλυτα είναι ένας λόγος δοξολογίας: Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν! Είτε πορευόταν στην γαλήνη είτε στην τρικυμία των διωγμών και των απιστεύτων αδικιών, στην καρδιά του υπήρχε πάντοτε η δοξολογία και η ευχαριστία του Θεού. Γεννήθηκε στην Αντιόχεια το 347 μ.Χ.(κατά άλλους το 354 μ.Χ.). Πατέρας του ήταν ο στρατηγός Σεκούνδος και μητέρα του η Ανθούσα. Γρήγορα έμεινε ορφανός από πατέρα και η μητέρα του χήρα τότε 20 ετών, τον ανέθρεψε και τον μόρφωσε κατά τον καλύτερο Χριστιανικό τρόπο. Ήταν ευφυέστατο μυαλό και σπούδασε πολλές επιστήμες στην Αντιόχεια κοντά στον τότε διάσημο ρήτορα Λιβάνιο αλλά και στην Αθήνα, μαζί με τον αγαπημένο του φίλο Μέγα Βασίλειο. Όταν αποπεράτωσε τις σπουδές του, επανήλθε στην Αντιόχεια και αποσύρθηκε στην έρημο για πέντε χρόνια, όπου ασκήτευε προσευχόμενος και μελετώντας τις Άγιες Γραφές. Ασθένησε όμως και επέστρεψε στην Αντιόχεια, όπου χειροτονήθηκε διάκονος το 381 μ.Χ., σε ηλικία 34 ετών από τον Αρχιεπίσκοπο Αντιοχείας Μελέτιο. Αργότερα δε από τον διάδοχο του Μελετίου Φλαβιανό Πρεσβύτερος σε ηλικία 40 ετών.
Κατά την Ιερατική του διακονία ανέπτυξε όλα τα ψυχικά του χαρίσματα, πύρινο θείο ζήλο και πρωτοφανή ευγλωττία στα κηρύγματα του. Συγκλόνιζε τα πλήθη της Αντιόχειας και συγκινούσε τις ψυχές τους βαθύτατα. Η φήμη του αυτή έφτασε μέχρι τη Βασιλεύουσα και έτσι την 15η Δεκεμβρίου 397 μ.Χ., με κοινή ψήφο βασιλιά Αρκαδίου και Κλήρου, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, κάτι που ο ίδιος δεν επεδίωξε ποτέ. Και από την θέση αυτή ο Ιερός Χρυσόστομος, εκτός άλλων, υπήρξε αυστηρός ασκητής και δεινός ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, όπως φαίνεται από τα πολλά συγγράμματα του (διασώθηκαν 804, περίπου, ομιλίες του). Έργο επίσης του Χρυσοστόμου είναι και η Θεία Λειτουργία, που τελούμε σχεδόν κάθε Κυριακή. Ο Ιερός Χρυσόστομος κατά την περίοδο που ήταν Πατριάρχης, υπήρξε αδυσώπητος ελεγκτής κάθε παρανομίας και κακίας. Αυτό όμως έγινε αιτία να δημιουργήσει φοβερούς εχθρούς και μάλιστα αυτήν ακόμη την Αυτοκράτειρα Ευδοξία, επειδή ήλεγχε τις παρανομίες της.
Η αγία ζωή του ήταν μία διαρκής μαρτυρία της αγάπης του Ιησού Χριστού! Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που είχε ο Άγιος πρέπει να γίνουν οδοδείκτες στη ζωή κάθε Χριστιανού, γιατί στη ζωή του Χριστιανού πρέπει να υπάρχει η μίμηση των Αγίων της Εκκλησίας μας. Ας ακολουθήσουμε και εμείς το παράδειγμα του Ιερού Χρυσοστόμου και ας προσπαθούμε να αυξήσουμε την αγάπη μας προς τον Χριστό τηρώντας πιστά τις εντολές Του και μένοντας αδιάρρηκτα συνδεδεμένοι με την Αγία μας Εκκλησία, η οποία είναι το σώμα του Χριστού, για να έχουμε και την δική του αγάπη που θα μας στηρίζει και θα μας ενισχύει στη ζωή μας και στον αγώνα μας. Ας προβληματισθούμε, γιατί βλέπουμε ότι καθημερινά φεύγουμε, είτε με τον κορωνοϊό είτε από άλλες ασθένειες, εκείνο όμως που δεν πρέπει να χάσουμε είναι η Βασιλεία του Θεού, για την οποία αγωνίσθηκε σθεναρά ο Άγιος Ιωάννης και την κέρδισε όπως άλλωστε και τόσοι Άγιοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας!
Υπό Ιερέως Νικολάου Κατσηδήμα.
