*Η ιδρύτρια του Λαογραφικού Μουσείου Ανδραβίδας Παναγιώτα Οικονομοπούλου
μιλά αποκλειστικά στο Skalistiri.news για την ζωντανή ιστορία του μουσείου
*«Η ανησυχία και η έννοια μου είναι να υπάρξει συνέχεια»
*«Για εμένα όλα τα αντικείμενα είναι παιδιά μου.
Το καθένα έχει την δική του ιστορία»
*«Δεν με ενδιαφέρουν τα χρήματα
αλλά η προσφορά στο χωριό μου»
*Συνέντευξη στον Θοδωρή Λάμπρο
Αρχισυντάκτη στο Skalistiri.news και Ιστορικό
([email protected])
Είναι μια δραστήρια γυναίκα η οποία έχει ως βασικό στόχο την προσφορά στον τόπο της και την ανάδειξη του πολιτισμού που τόσο αγαπά. Ο λόγος για την κ. Παναγιώτα Οικονομοπούλου από την Ανδραβίδα η οποία είναι η «ψυχή» και ιδρύτρια του Λαογραφικού Μουσείου της πόλης.
Η κ. Οικονομοπούλου παραχώρησε στο skalistiri.news μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη όπου αναφέρθηκε στην ιστορία του λαογραφικού μουσείου, τον τεράστιο ιστορικό πλούτο που κρύβει στο εσωτερικό του καθώς και για τις ανησυχίες της για το μέλλον αφού όπως τονίζει θέλει να υπάρξει συνέχεια στο μουσείο και όχι μετά από μερικά χρόνια να εγκαταλειφθεί στη τύχη του.
(Το Λαογραφικό Μουσείο Ανδραβίδας αποτελεί ένα ζωντανό κύτταρο πολιτισμού για την τοπική κοινωνία).
Κυρία Οικονομοπούλου μιλήστε μας λίγο για το Λαογραφικό μουσείο
Απ. «Το Λαογραφικό Μουσείο καταρχήν δεν ήταν δική μου ιδέα.
Θέλαμε να φτιάξουμε αρχικά ένα σύλλογο με σκοπό στη συνέχεια να κάνουμε ένα μουσείο. Αρχικά φτιάξαμε έναν πολιτιστικό σύλλογο τις Ρίζες.
Ο δημιουργός αυτής της Ομάδας και μετέπειτα του συλλόγου ήταν ο κ. Βαρβαρέσος. Μετά τον θάνατό του ο σύλλογος διαλύθηκε. Εγώ επέστρεψα στην Ανδραβίδα το 1980 αφού είχα φύγει με τον σύζυγό μου στην Αμερική.
Η τρέλα μου ήταν το λαογραφικό μουσείο. Έτσι πήγα και πήρα το καταστατικό από τη σύζυγο του κ. Βαρβαρέσου και κάλεσα μια μέρα 50 άτομα για να δούμε τι θα κάνουμε για να αξιοποιήσουμε όλο αυτό που είχαμε ξεκινήσει με τις «Ριζες» και να συνεχίσουμε το όραμα του κ. Βαρβαρέσου για να φτιάξουμε ένα λαογραφικό μουσείο.
Μετά από πολλές προσπάθειες και παλινωδίες φτιάξαμε έναν άλλο λαογραφικό σύλλογο τον «ΜΟΡΙΑ» το 2000. Στη συνέχεια ήρθε και η υλοποίηση του μουσείου που βλέπετε εδώ.
Είμαι υπερήφανη που έφτιαξα αυτό το μουσείο. Η ανησυχία και η έννοια μου είναι να υπάρξει συνέχεια. Να μην σταματήσει εδώ. Κάποιοι πρέπει να το συνεχίσουν γιατί και εμείς βιολογικά μεγαλώνουμε και πρέπει να υπάρξει συνέχεια.
Τα χρήματα δεν υπάρχουν για να κάνουμε αν θέλετε πολλά πράγματα αναφορικά με το μουσείο. Τα μέλη μας είναι γύρω στα 150 με 170. Πολλές φορές κάνουμε κάποιες μικροεκδηλώσεις και μαζεύουμε ένα μικρό ποσό.
Με λίγα λόγια δεν υπάρχουν οικονομικοί πόροι για να αγοράσουμε πράγματα για το μουσείο. Ευτυχώς όμως έχω τον άνδρα μου και ότι βρίσκουμε καθόμαστε και το φτιάχνουμε.
Κατά καιρούς έχουμε αλλάξει τα συμβούλιά μας. Φεύγουν κάποια μέλη και έρχονται νέα. Οι νέοι δυστυχώς δεν έχουν δείξει το ανάλογο ενδιαφέρον για το μουσείο. Είναι συγκεκριμένα άτομα που ασχολούνται με αυτό χωρίς να σημαίνει αυτό ότι η πόλη δεν το αγαπά.
Το αγαπά και αυτό αποδεικνύεται από τα πράγματα που έχουν δώσει οι συμπολίτες μου σε αυτό».
(“Για εμένα όλα τα αντικείμενα που βλέπετε εδώ είναι παιδιά μου. Το καθένα έχει την δική του ιστορία” ανέφερε η ιδρύτρια του λαογραφικού μουσείου Παναγιώτα Οικονομοπούλου που διακρίνεται στη φωτογραφία).
Σε ερώτηση για το πώς συγκεντρώθηκαν όλα αυτά τα αντικείμενα στο μουσείο η κ. Οικονομοπούλου ανέφερε τα εξής:
«Όλα αυτά τα αντικείμενα είναι δωρεές από πολίτες της Ανδραβίδας. Δεν έχω αγοράσει τίποτα από πουθενά.
Για παράδειγμα μια λάμπα που υπάρχει στο μουσείο χρονολογείται εδώ και 180 χρόνια. Την βρήκαμε με τον άνδρα μου κομματιασμένη σε ένα παλιό σπίτι και καταφέραμε και την συναρμολογήσαμε. Τα περισσότερα αντικείμενα που βλέπετε μας τα φέρνουν σε πολύ κακή κατάσταση. Αλλά τόσο εγώ όσο και ο άνδρας μου καθόμαστε και τα φτιάχνουμε. Η προσωπική εργασία που αφιερώνουμε σε όλα αυτά τα αντικείμενα είναι πάρα πολλές ώρες. Δεν παίρνουμε τίποτα έτοιμο. Υπάρχει μια μεγάλη γκάμα αντικειμένων στο μουσείο».
(Στο Λαογραφικό Μουσείο οι επισκέπτες μπορούν να δουν μια γκάμα παλιών και ιστορικών αντικειμένων όπως μπορεί κανείς να διακρίνει στις φωτογραφίες).
Υπάρχει κάποιο αντικείμενο που έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για εσάς;
Απ. «Για εμένα όλα τα αντικείμενα που βλέπετε εδώ είναι παιδιά μου. Το καθένα έχει την δική του ιστορία. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι. Όλα τα αντικείμενα τα έχω καθαρίσει, τα έχω τρίψει, τα έχω σιδερώσει. Για μένα όλα έχουν την αξία τους. Κάποιοι βέβαια δεν το καταλαβαίνουν αυτό που κάνω και με θεωρούν γραφική».
(Αντικείμενα κάθε λογής μπορεί κανείς να δει κατά την επίσκεψή του στο λαογραφικό μουσείο Ανδραβίδας).
Υπάρχουν σκέψεις το μουσείο να μεταφερθεί σε ένα καινούργιο χώρο;
Απ. «Αναφορικά με τον χώρο πρέπει να τονίσω ότι με την προηγούμενη Δημοτική Αρχή είχα προβλήματα. Ήθελαν να με διώξουν από το συγκεκριμένο κτήριο. Αυτό το κτήριο το έφτιαξε ένας Γυμνασιάρχης ο κ. Μπιλάλης ως πολιτιστικό κέντρο. Κάποια στιγμή το είχε κάνει χριστιανική στέγη γιατί ήταν ένας Θεοσεβούμενος άνθρωπος.
Μετά το κτήριο μετατράπηκε σε Γυμνάσιο και μετά το άφησε στο Δήμο όπου αποτελεί και περιουσιακό του στοιχείο.
Ο τέως Δήμαρχος Γιάννης Παπανδρέου μου είχε πει να φύγω καθότι ήθελε να το μετατρέψει σε ΚΑΠΗ. Τότε τα πήρα τα πράγματα και τα έβαλα σε μια αποθήκη. Το 2003 όμως έφυγα για Αμερική αλλά ερχόμουνα με τον άνδρα μου τα καλοκαίρια. Ο νους μου όμως ήταν πάντα εδώ. Τελικά το κτήριο δεν έγινε ΚΑΠΗ. Μετέπειτα έγιναν προσπάθειες να γίνει αστυνομικό τμήμα.
Ελπίζω ο νέος Δήμαρχος κ. Λέντζας να καταλάβει για το Λαογραφικό Μουσείο και να το υποστηρίξει. Δίνουμε μάχες για το Μουσείο και οφείλω να τονίσω ότι ποτέ δεν είχαμε στήριξη από τις εκάστοτε Δημοτικές Αρχές. Η μόνη στήριξη ήταν από τον αείμνηστο Δήμαρχο Δημήτρη Καγκελάρη.
Σε περίπτωση που με διώξουν όμως θα νοικιάσω ένα άλλο χώρο και θα το στεγάσω. Ο κ. Λέντζας είναι ένας νέος άνθρωπος και πιστεύω ότι θα στηρίξει την προσπάθεια που κάνουμε.
Δεν με ενδιαφέρει το χρήμα πιστέψτε με. Δεν με ενδιαφέρουν σύλλογοι που ασχολούνται με τα χρήματα. Εμένα μου αρέσει η προσφορά στο χωριό μου».
Σε ερώτηση για το εάν έχει ανταπόκριση στην προσπάθεια που κάνει με το λαογραφικό μουσείο η κ. Οικονομοπούλου ανέφερε τα εξής:
«Έχω ανταπόκριση από τις μεγάλες κυρίως ηλικίες. Οι νέοι δεν το έχουν αγκαλιάσει το μουσείο. Οι μεγάλες ηλικίες όμως έχουν δείξει ενδιαφέρον αφού έχουν αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια, από τους παππούδες, τις γιαγιάδες τους. Οι ηλικίες κυρίως από τα 50 και πάνω.
Βέβαια έρχονται σχολεία από τον Πύργο στο μουσείο και έχουμε γενικότερα εκπαιδευτικές επισκέψεις. Από την άλλη πλευρά κάνουμε κι άλλες δράσεις όπως το να φτιάξουμε κουσκουσε, τραχανά, κάνουμε το χριστόψωμο ενόψει μάλιστα και των Χριστουγέννων.
Έχουμε τον Ανδραβιδεϊκό γάμο που τον κάνουμε σχεδόν κάθε χρόνο, τις απόκριες, τα Χριστούγεννα στολίζουμε το χωριό του Άγιου Βασίλη και άλλες δράσεις. Υπάρχει πολύπλευρη δραστηριότητα. Θα θέλαμε όμως να πάμε σε ένα μεγαλύτερο χώρο για να μπορέσουμε να οργανώσουμε καλύτερα το μουσείο.
Εδώ ο χώρος πλέον είναι ασφυκτικά γεμάτος και δεν μπορούμε να τα οργανώσουμε όλα. Μακάρι να μπορέσουμε να πάμε στο παλιό δημοτικό σχολείο και να στεγαστούμε εκεί.
Περιμένω να δω τι θα γίνει με το Δημοτικό Σχολείο. Αν εκκενωθεί μετά τα Χριστούγεννα θα κάνω τις επαφές μου ώστε να μεταφερθούμε εκεί. Θέλει χρόνο για να μεταφερθούν όλα αυτά τα πράγματα στο Δημοτικό Σχολείο ώστε το κάθε αντικείμενο πλέον να έχει την δική του γωνιά.
Θέλω την συμπαράσταση του κ. Λέντζα, του χωριού μου και είμαι και στο 7μελες τοπικό συμβούλιο. Εγώ επειδή αγαπάω το χωριό μου δεν λέω οτι δεν το κάνω αυτό επειδή δεν είμαι στην ίδια παράταξη.
Εγώ ότι μου πουν και ότι μου ζητηθεί θα είμαι παρών και θέλω το Λαογραφικό μουσείο να είναι αντάξιο στο χωριό μας και στους επισκέπτες και να λέμε ότι έχουμε ένα λαογραφικό μουσείο κόσμημα».
(Ο γράφων με την κ. Παναγιώτα Οικονομοπούλου στο Λαογραφικό Μουσείο Ανδραβίδας).
Κυρία Οικονομοπούλου σας ευχαριστώ πολύ για αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη για το λαογραφικό μουσείο Ανδραβίδας.
Κύριε Λάμπρο να σας ευχαριστήσω από την πλευρά μου για αυτή τη συνέντευξη και θα χαρώ να τα ξαναπούμε πάλι. Να είστε καλά.
(Στο Λαογραφικό Μουσείο Ανδραβίδας μπορεί ο επισκέπτης να δει και συλλεκτικές φωτογραφίες που χρονολογούνται από πολύ παλιά).
