*Μια παράσταση μνήμης και φαντασίας στο 13ο Φεστιβάλ Δήμου Πηνειού
Κάτω από τον έναστρο καλοκαιρινό ουρανό και ανάμεσα στις ευωδίες της θερινής υπαίθρου, η σκηνή του Ανοιχτού Θεάτρου Καβασίλων μεταμορφώθηκε σε παράθυρο προς την παιδική ηλικία, τη μνήμη και την ελευθερία. Στο πλαίσιο του 13ου Φεστιβάλ Δήμου Πηνειού, υποδέχθηκε τη θεατρική παράσταση « Το καπλάνι της βιτρίνας», βασισμένη στο εμβληματικό μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη. Το έργο – σταθμός της ελληνικής παιδικής λογοτεχνίας από μία ταλαντούχα ομάδα ηθοποιών καθήλωσε το κοινό επιβεβαιώνοντας ότι η φαντασία δεν είναι απλά απόδραση από την πραγματικότητα· είναι μια πράξη αντίστασης και ένας τρόπος να φτιάξεις τον κόσμο από την αρχή.
(Η παράσταση στάθηκε ως φόρος τιμής στην παιδική ματιά που, ακόμα και σε σκοτεινούς καιρούς, βλέπει το φως).
Η παράσταση, βραβευμένη ως Καλύτερη Παιδική Παράσταση στα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης 2025, στάθηκε σαν ένας φόρος τιμής στην παιδική ματιά που, ακόμα και σε σκοτεινούς καιρούς, βλέπει το φως. Η σκηνοθέτις Δήμητρα Λαρεντζάκη κατάφερε να σκιαγραφήσει με μαεστρία την εποχή της μεταξικής δικτατορίας χωρίς διδακτικό ύφος, αλλά με ευαισθησία, χιούμορ και ποίηση. Μέσα από τα μάτια της Μυρτώς και της Μέλιας, οι θεατές βίωσαν τη δύναμη της φαντασίας ως όπλο ενάντια στον φόβο. Το καπλάνι — σύμβολο της κρυφής επιθυμίας για ελευθερία — έγινε καρδιά της παράστασης.
Με λιτή αλλά ευρηματική σκηνογραφία και ερμηνείες γεμάτες αυθεντικότητα, το έργο κατάφερε να συγκινήσει βαθιά. Ήταν μια ανάσα πολιτισμού και ανθρωπιάς μέσα στη θερινή ραστώνη, μια ζωντανή υπενθύμιση πως τα παιδιά έχουν φωνή, μνήμη και όνειρα. Και όταν αυτά βρίσκουν χώρο, γεννιέται κάτι σπουδαίο: ένα θέατρο που δεν ψυχαγωγεί απλώς, αλλά αφυπνίζει.
(Κάτω από τον έναστρο καλοκαιρινό ουρανό η σκηνή του Ανοιχτού Θεάτρου Καβασίλων μεταμορφώθηκε σε παράθυρο προς την παιδική ηλικία).
Λάμψη διαρκείας
Το 13ο Φεστιβάλ Δήμου Πηνειού συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό, παρουσιάζοντας στο κοινό της Ηλείας αξιόλογες θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες και πολιτιστικά δρώμενα που αναδεικνύουν την ποιότητα και το εύρος της σύγχρονης ελληνικής δημιουργίας. Ένα φεστιβάλ που αποδεικνύει ότι ο Δήμος Πηνειού συνεχίζει να αποτελεί ένα ζωντανό κύτταρο πολιτισμού.
(Με λιτή αλλά ευρηματική σκηνογραφία και ερμηνείες γεμάτες αυθεντικότητα, το έργο κατάφερε να συγκινήσει βαθιά).
