Γράφει ο Επίσκοπος Ωλένης
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Χριστός Ἀνέστη.
Σήμερα Κυριακή τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ,ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλλει ἐνώπιόν μας τό χαρμόσυνο γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, γιά νά μᾶς διδάξει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ αἰώνια ζωή καί μακαριότης. Εἶναι Αὐτός πού ἔφερε τήν λύτρωση σέ ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος καί γέμισε τίς καρδιές μας ἀπό χαρά καί ἀνεκλάλητη ἀγαλλίαση.
Μετά τήν τριήμερη Ταφή Του ὁ Χριστός , ὡς Θεός ἀληθινός, ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν καί ὅλος ὁ κόσμος φωτίζεται ἀπό τό φῶς τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου. «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια».Ὁ Ἱερός Χρυσόσστομος πανηγυρίζει τήν ἡμέρα τοῦ Πάσχα, λέγοντάς μας : «Σήμερα ὁ Κύριός μας, ἀφοῦ ἔστησε τό τρόπαιο τῆς νίκης κατά τοῦ θανάτου, … μᾶς χάρισε μέ τήν Ἀνάστασή Του τόν δρόμον γιά τήν σωτηρία»(P.G. 52,767).
Mέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου διά τῆς ἐφαρμογῆς τῶν θείων Του ἐντολῶν, δέν πηγαίνουμε πλέον μετά θάνατον στόν σκοτεινόν Ἅδη, ἀλλά οἱ ψυχές μας πηγαίνουν στίς οὐράνιες καί φωτεινές κατοικίες καί ἀπολαμβάνουν τήν μερική κρίση. Ἐκεῖ ἀναμένουν νά λάβουν καί τήν πληρότητα τῆς αἰωνίου ζωῆς καί μακαριότητος, μετά τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάσταση τῶν σωμάτων.
Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος μέ τόν θάνατόν Του νέκρωσε τόν θάνα-τον. Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ψάλλει: «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θα-νάτῳ θάνατον πατήσας…». Γι’αὐτό τήν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἑορτάζουμε τήν ἀπαρχή τῆς αἰωνίου ζωῆς. Στόν ἀναστά-σιμον κανόνα ψάλλουμε: «Θανάτου ἑορτἀζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχῆς, καί σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν αἴτιον»
Ἄς εὐχαριστήσουμε λοιπόν τόν Κύριο, πού μᾶς διαπέρασε ἀπό τό πέλαγος τῆς νηστείας καί μᾶς ὁδήγησε στόν λιμένα τῆς ἀναστά-σεώς Του. Ἄς τόν εὐχαριστήσουμε, ὅσοι περάσαμε τό δρόμο τῆς νηστείας μέ θερμή πρόθεση καί ἀγῶνες ἀρετῆς, καί ὅσοι ἀσθένησαν στό μεταξύ ἐξ ἀδιαφορίας ψυχικά, διά τήν ΔΩΡΕΑΝ Του, ἐπειδή ὁ Ἴδιος εἶναι πού δίνει τά στεφάνια τῆς δόξης καί τούς ἄξιους μισθούς τῶν ἔργων τους, σ᾿ ἐκείνους πού ἀγωνίζονται μέ τιμιότητα καί εἰλικρίνεια. Διότι βλέπει πολύ περισσότερο τίς διαθέσεις τῶν ψυχῶν μας καί τίς προαιρέσεις, παρά τούς κόπους τοῦ σώματος, μέ τούς ὁποίους γυμνάζομε τούς ἑαυτούς μας στήν ἀρετή.
Ὁ Χριστός καί Θεός μας ἐπί τοῦ σταυροῦ κάρφωσε (Κολ. Β΄, 14) σ᾿ αὐτόν τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου καί γεύτηκε τό θάνατο, κατῆλθε στά κατώτατα μέρη τοῦ ἅδη. Ὅταν ἀνῆλθε ἀπό τόν ἅδη εἰσῆλθε στό ἄχραντό Του σῶμα, ἀπό τό ὁποῖο ὅταν κατῆλθε ἐκεῖ δέν χωρίσθηκε καθόλου, καί ἀμέσως ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς καί μετά ἀπ᾿ αὐτό ἀνῆλθε στούς οὐρανούς μέ δόξα πολλή καί δύναμη. Ἔτσι καί ἐμεῖς, ὅταν ἐξερχόμαστε ἀπό τόν κόσμο καί εἰσερχόμαστε μέ τήν ἐξομοίωση τῶν παθημάτων τοῦ Κυρίου στό μνῆμα τῆς μετάνοιας καί ταπεινώσεως, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, κατερχόμενος ἀπό τούς οὐρανούς, εἰσέρχεται σάν σέ τάφο μέσα στό σῶμα μας καί, ἑνού-μενος μέ τίς δικές μας ψυχές, τίς ἀνασταίνει, ἀφοῦ αὐτές ἦταν ὁμολογουμένως νεκρές ἐκ τῆς ἁμαρτίας, καί δίνει τή δυνατότητα, σ᾿ αὐτόν πού ἀναστήθηκε μαζί Του, νά βλέπει τή δόξα τῆς μυστικῆς του ἀναστάσεως.
Ἡ Ἀνάσταση λοιπόν τοῦ Χριστοῦ προμηνύει καί τήν δική μας ἀνά-σταση, πού βρισκόμαστε κάτω πεσμένοι. Ἀνάσταση καί δόξα τοῦ Χριστοῦ εἶναι, ὅπως ἔχει λεχθεῖ, ἡ δική μας δόξα, πού γίνεται μέσα μας μέ τήν ἀνάστασή Του, καί δείχνεται καί ὁρᾶται ἀπό ἐμᾶς. Ἀνά-σταση λοιπόν τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ἕνωση μέ τόν ζῶντα Ἀληθινόν Θεόν. Διότι, ὅπως τό νεκρό σῶμα δέν μπορεῖ νά ζεῖ, ἐάν δέν δεχθεῖ μέσα του τή ζωντανή ψυχή καί ἑνωθεῖ μέ αὐτήν χωρίς νά συγχέεται, ἔτσι καί ἡ ψυχή μόνη της δέν μπορεῖ νά ζεῖ, ἐάν δέν ἑνωθεῖ μυστικῶς καί ἀσυγχύτως μέ τόν Θεό, πού εἶναι ἡ πραγματικά αἰώνια ζωή (Α´ Ἰωάν. Ε’, 20).
Ἔτσι καί ἐμεῖς ἑνούμενοι μέ τόν Ἀναστάντα Κύριον ἐπιτυγχάνου-με τήν ἀνάσταση τῆς ψυχῆς μας, κερδίζουμε τήν αἰώνιον ζωήν καί γινόμεθα μέτοχοι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Χριστός Ἀνέστη. Ἀληθῶς Ἀνάστη ὁ Κύριος.
ΑΜΗΝ.
