Γράφει ο Επίσκοπος Ωλένης
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Σήμερα Κυριακή, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τά εἰσόδια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στόν Ναόν τοῦ Σολομῶντος.Ὅταν τό ἅγιο καί πανάχραντο τέκνο πού ὁ Θεός ἐχάρισε στούς Προπάτορες Ἰωακείμ καί Ἄννα ἔγινε τριῶν ἐτῶν, οἱ γονεῖς του ἀποφάσισαν νά ἐκπληρώσουν τίς ὑποσχέσεις τους καί νά προσφέρουν τό τέκνο τους στόν Ναό. Ὁ Ἅγιος Ἰωακείμ κάλεσε τότε κόρες Ἑβραίων ἀπό καθαρή φυλή νά τό συνοδεύσουν στόν Ναό προπορευόμενες μέ ἀναμμένες λαμπάδες, ἔτσι ὥστε τό φῶς νά τραβήξει τό ἐνδιαφέρον τοῦ παιδιοῦ καί νά μή μπεῖ αὐτό στόν πειρασμό νά στραφεῖ πίσω πρός τούς γονεῖς του.
Ἡ πάναγνος Παρθένος ὅμως, ὑπό τοῦ Θεοῦ ἐκ γενετῆς ὑψωθεῖσα σέ βαθμό ἀρετῆς καί ἀγάπης τῶν οὐρανίων πραγμάτων ἀνώτερο ἀπό κάθε ἄλλο πλάσμα, ὅρμησε τρέχοντας πρός τόν Ναό. Πέρασε μπροστά ἀπό τίς παρθένες τῆς συνοδείας της καί δίχως ἕνα βλέμμα γιά τόν κόσμο ρίχθηκε στήν ἀγκαλιά τοῦ Ἀρχιερέα Ζαχαρία πού τήν περίμενε στόν πρόναο συνοδευόμενος ἀπό τούς πρεσβυτέρους.
Ὁ Ἀρχιερέας Ζαχαρίας τήν εὐλόγησε, τήν εἰσήγαγε στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου μόνον ὁ Ἀρχιερέας εἰσήρχετο μία φορά τόν χρόνο κατά τήν ἑορτή τοῦ Ἐξιλασμοῦ καί ἡ Χάρη τοῦ Κυρίου ἀπό τότε τήν ἐπεσκίασε.
Ἔχοντας ἐγκαταλείψει τόν κόσμο, τούς γονεῖς της καί κάθε δεσμό μέ τά αἰσθητά πράγματα, ἡ Ἁγία Παρθένος παρέμεινε στόν ναό μέχρι τήν ἡλικία τῶν δώδεκα ἐτῶν. Ὅταν ἔφθασε σέ ἡλικία γάμου, οἱ ἱερεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι τήν ἐμπιστεύθηκαν στόν ἁγνό Ἰωσήφ πού ἦταν χῆρος, γιά νά διαφυλάξει τήν παρθενία της, παρουσια-ζόμενος ὡς μνηστήρας της.
Κατά τά ἐννέα αὐτά χρόνια, ἡ Παναγία τρεφόταν μέ τροφή πνευματική πού τῆς ἔφερνε Ἄγγελος Κυρίου. Διῆγε βίο οὐράνιο, ἀνώτερο ἐκείνου τῶν προπατόρων μας στόν Παράδεισο. Δίχως μέριμνες, δίχως πάθη, ἔχοντας ξεπεράσει τίς ἀνάγκες τῆς φύσεως καί τήν τυραννία τῶν ἡδονῶν, ζοῦσε μόνον γιά τόν Θεό, μέ τόν νοῦ της προσηλωμένο κάθε στιγμή στή θεωρία τοῦ κάλλους Του.
Ἡ Παναγία μέ τήν ἀδιάλειπτο προσευχή κατόρθωσε κατά τήν παραμονή της στόν Ναό νά καθαρίσει τήν καρδιά της, ἔτσι ὥστε νά γίνει ἀκηλίδωτος καθρέπτης, ὅπου ἀνταυγάζεται ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ. Φόρεσε τή λαμπρή στολή τῶν ἀρετῶν, ὡς μελλόνυμφη, γιά νά προετοιμασθεῖ γιά τήν ἐν αὐτῇ ἔλευση τοῦ θείου Νυμφίου Χριστοῦ. Κατόρθωσε τέτοια τελειότητα, πού συνόψισε στό πρόσωπό της ὅλη τήν ἁγιότητα τοῦ κόσμου καί προσείλκυσε τόν Θεό νά «ὁμοιωθεῖ» μέ τούς ἀνθρώπους διά τῆς Ἐνανθρωπήσεώς Του.
Ἡ Παναγία διέγνωσε ὅτι ὅλος αὐτός ὁ χρόνος ἦταν ἀναγκαῖος γιά νά ἑτοιμάσει ὁ Θεός μία μητέρα μέσα στούς κόλπους τῆς ἀποστά-τιδος αὐτῆς ἀνθρωπότητος καί ὅτι αὐτή ἔπρεπε νά γίνει ὁ ἀληθινός, ζῶν Ναός τῆς θεότητος. Τοποθετημένη στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου φυλάσσονταν τά τεκμήρια τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ, ἡ Παρθένος ἀποκάλυπτε ὅτι τά σύμβολα καί οἱ προτυπώσεις ἔπρεπε νά ἐκπληρωθοῦν στό πρόσωπό της.
Αὐτή ἡ ἴδια ἦταν τό Ἄδυτο, ἡ Σκηνή τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἡ Κιβωτός τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἡ Στάμνος ἡ φέρουσα τό ἐξ οὐρανοῦ μάννα, ἡ βλαστήσασα Ράβδος τοῦ Ἀαρών, ἡ Πλάκα τοῦ Νόμου τῆς Χάριτος.
Ἡ ἑορτή αὐτή μᾶς ἐπιτρέπει νά εἰσέλθουμε καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι στό μυστήριο αὐτό τῆς Θεοτόκου, νά μετάσχουμε σ’ αὐτό καί ἔτσι νά προετοιμαστοῦμε μαζί της γιά τά Χριστούγεννα, γιά τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Ὀφείλουμε νά κάνουμε ἀκριβῶς ὅπως καί αὐτή, νά εἰσέλθουμε στόν ναό, μέσα σ’ αὐτή τήν ἱερή ἔρημο τῶν Γραφῶν, μακριά ἀπό ὅλες τίς μέριμνες καί ὅλες τίς ἔγνοιες τοῦ κόσμου.
Ὀφείλουμε νά εἰσερχόμαστε στόν ναό τῆς καρδιᾶς μας, γιά νά γίνεται αὐτή ὅλο καί περισσότερο ναός τοῦ Κυρίου. Τοῦτο θά πραγματοποιηθῆ ὅταν ἀποφεύγουμε ὅ,τι εἶναι περιέργεια, ὅ,τι εἶναι περισπασμός, ὅ,τι χαρακτηρίζεται ἀπό ἀπληστία νά δῶ, νά ἀγγίξω, νά ἀκούσω καί νά γευθῶ τά ἐξωτερικά πράγματα.
Αὐτές τίς εὐλογημένες μέρες ἄς εἴμαστε προσεχτικοί στό νά μπαίνουμε ἔτσι στόν ναό αὐτό τῆς καρδιᾶς μας, στήν ἱερή αὐτή ἔρημο, χωριζόμενοι ἀπό ὅλα ὅσα εἶναι τοῦ κόσμου, μέ τήν κακή ἔννοια τῆς λέξης. Μέ τόν τρόπο αὐτό θά καθοδηγούμαστε πράγματι ἀπό τό ἐσωτερικό φῶς τοῦ Κυρίου πρός συνάντησή Του, θά πετύ-χουμε τήν δική μας πνευματική ἀναγέννηση καί τότε θά ἑορτά-σουμε τα ἀληθινά Χριστούγεννα μέ τόν Σαρκωθέντα Κύριον θρονιασμένον στήν ψυχή μας.
ΑΜΗΝ.
