Γράφει ο Επίσκοπος Ωλένης
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Χθές ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἑόρτασε τήν ἱερή μνήμη δύο σημαντικῶν ἁγίων τῆς ἀποστολικῆς ἐποχῆς, τοῦ Ἀκύλα καί τῆς Πρίσκιλλας. Οἱ δύο αὐτοί ἱεροί σύζυγοι ἀποτελοῦν γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τήν ἀληθινή ἐκδοχή τοῦ ἀνύπαρκτου καί ἐμπορικοῦ «ἁγίου Βαλεντίνου».
Τό ἱερό αὐτό ζευγάρι ἀναφέρεται πολλές φορές στίς ἐπιστολές τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τό ὁποῖο συνέβαλλε τά μέγιστα στό ἱεραποστολικό ἔργο τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν. Ἦταν ἑβραϊκῆς καταγωγῆς καί ζοῦσαν ἀρχικά στή Ρώμη. Ἀσκοῦσαν τό ἐπάγ-γελμα τοῦ σκηνοποιοῦ, κατασκευάζοντας εἰδικά ὑφάσματα γιά σκηνές. Ὅμως τό 49 μ. Χ. ὁ αὐτοκράτορας Κλαύδιος (41-54 μ. Χ.) ἐξεδίωξε τούς Ἑβραίους ἀπό τή Ρώμη μέ τήν αἰτιολογία ὅτι φιλο-νικοῦσαν γιά κάποιον «Χριστό». Ἀπό αὐτή τή μαρτυρία, ἡ ὁποία εἶναι σημαντική γιά τήν πρώτη Ἐκκλησία, φαίνεται καθαρά ὁ διωγμός πού εἶχαν κηρύξει οἱ Ἰουδαῖοι στούς Χριστιανούς. Ἐπίσης φαίνεται πώς ὁ Ἀκύλας καί ἡ Πρίσκιλλα εἶχαν ἀκούσει γιά τή νέα πίστη, τήν ὁποία συμπαθοῦσαν. Ἀπό τήν Ρώμη βρέθηκαν στήν Κόρινθο, ἡ ὁποία συναγωνίζονταν τή Ρώμη στήν ἠθική διαφθορά, ἐξασκῶντας τό ἐπικερδές ἐπάγγελμα τοῦ σκηνοποιοῦ.
Τό 51 μ.Χ. ἦρθε στήν Κόρινθο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, κατά τή 2η ἀποστολική του περιοδεία, ὅπου συνάντησε τό εὐσεβές ζευγάρι στή συναγωγή. Ὑπῆρξαν προφανῶς οἱ πρῶτοι πού πίστεψαν καί βαπτίστηκαν ἀπό τόν Ἀπόστολον Παῦλο, τόν ὁποῖο φιλοξε-νοῦσαν γιά 18 μῆνες στό σπίτι τους. Μαζί τους ἐργαζόταν καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἦταν, ὅπως εἶναι γνωστό, καί αὐτός σκηνοποιός. Ὁ Ἀκύλας καί ἡ Πρίσκιλλα ἔγιναν οἱ πολύτιμοι συνεργάτες τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στήν Κόρινθο. Μέσῳ αὐτῶν γνωρίστηκε καί κατήχησε τούς Ἰουδαίους τῆς Πόλεως, ἀλλά καί πολλούς ἐθνικούς, δημιουργῶντας μία ἀπό τίς πιό ἰσχυρές ἐκκλησίες τῆς ἀποστολικῆς ἐποχῆς.
Ἀργότερα ἀποφάσισαν νά μεταναστεύσουν στήν Ἔφεσο, τήν πιό φημισμένη πόλη τῆς Μ. Ἀσίας, ἡ ὁποία ἦταν κέντρο τῶν γραμμάτων καί τῶν τεχνῶν, ἀλλά οἱ κάτοικοί της ἦσαν εἰδωλολάτρες, λόγῳ τῆς λατρείας τῆς Ἀρτέμιδος, στό ἐκεῖ μεγα-λόπρεπο «ἱερό». Θεώρησαν καθῆκον τους νά γίνουν κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπως τό διδάχτηκαν ἀπό τόν Ἀπόστολο Παῦλο. Ἀλλά τά ἐμπόδια ἦταν μεγάλα στήν «κατείδωλον» πόλη, ὅπου οἱ εἰδωλολάτρες ἱερεῖς ἀντιδροῦσαν μέ ἰδιαίτερη σφοδρότητα κατά τῆς νέας πίστεως, ἡ ὁποία τούς στεροῦσε ἔσοδα ἀπό τό ναό τῆς Ἀρτέμιδος. Ἀπό μία μαρτυρία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Ρωμ.16,3) φαίνεται πώς στήν Ἔφεσο κακοπάθησε τό ἱερό ζευγάρι ἀπό τή μανία τῶν εἰδωλολατρῶν καί τῶν Ἰουδαίων.
Τό 68 μ.Χ. ὁ Ἀκύλας καί ἡ Πρίσκιλλα γύρισαν στή Ρώμη, ὅπου ἐντάχθηκαν στήν Ἐκκλησία νά τή διακονήσουν.Μέ τό κήρυγμά τους πλῆθος Ἰουδαίων καί Ἐθνικῶν πίστεψαν στό Χριστό καί προστέθηκαν στήν Ἐκκλησία. Ἀρχαία παράδοση ἀναφέρει ὅτι τό ἱερό ζεῦγος Ἀκύλας καί Πρίσκιλλα βρῆκαν μαρτυρικό θάνατο. Μέ τό τίμιο αἷμα τους ἐπισφράγισαν τήν ἀφοσίωσή τους στό Χριστό καί τήν προσήλωσή τους στήν ἁγία Του Ἐκκλησία. Γιά τοῦτο κατατάχτηκαν στό ἁγιολόγιό Της, νά τιμῶνται γιά τήν ἁγία ζωή τους καί τό πολύτιμο ἔργο πού προσέφεραν γιά τή διάδοση καί ἑδραίωση τῆς νέας πίστεως.
Ὁ δυτικόφερτος «ἅγιος τῶν ἐρωτευμένων» Βαλεντῖνος εἶναι μία καρικατούρα τῆς ἐμπορικῆς κατανάλωσης, ἕνας ἀνύπαρκτος ἅγιος, κατασκεύασμα τῶν ἐμπόρων, γιά τήν παραπλάνηση τῶν ἀφελῶν ρομαντικῶν. Ἀντίθετα οἱ Ἅγιοι Ἀκύλας καί Πρίσκιλλα εἶναι ὑπαρκτοί καί ζωντανοί ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι προστατεύουν τούς εὐσεβεῖς, τίμιους, ἀφοσιωμένους καί τρυφε-ρούς συζύγους. Αὐτούς πρέπει νά τιμᾶμε ὡς ὀρθόδοξοι καί ὄχι τόν Βαλεντῖνο μέ ἀνούσια ὑλικά δῶρα καί ἄνθη, πού γρήγορα μαραίνονται, ἀλλά μέ ἔμπρακτη καί ἄδολη ἀγάπη, ἡ ὁποία δέ μαραίνεται ποτέ καί αὐτή εἶναι ἡ περιουσία πού φέρνει τόν ὑλικόν καί πνευματικό πλοῦτο στούς συζύγους καί γεμίζει τίς ψυχές τους ἀπό οὐράνια χαρά καί μακαριότητα. ΑΜΗΝ.
