Γράφει ο Χρήστος Γιάνναρος
(Γραμματέας της Τ.Ε. Ηλείας του ΚΚΕ)
Στην ιστορία της ανθρωπότητας το να πηγαίνει κάποιος κόντρα στο ρεύμα μεταφραζόταν πάντα ως δύναμη, ως τόλμη.
Όταν όλοι δέχονται τη φυλακή τους, εσύ να γίνεσαι η αιχμή της ελευθερίας. Όταν όλοι αντιγράφουν το ίδιο παλιό σχέδιο, της υποταγής, του συμβιβασμού, της επίθεσης απέναντι στον εργαζόμενο λαό, εσύ να δημιουργείς το καινούριο, να επιβάλεις το δικό σου αποτύπωμα στον κόσμο.
Έτσι και το ΚΚΕ, σε ένα σκηνικό όπου όλοι βαδίζουν στον ίδιο ρυθμό, είναι η φωνή που ξεχωρίζει. Γι’ αυτό και η φράση «πλην ΚΚΕ» συμβολίζει τη στάση αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας, συνεχίζει να εκφράζει την αδιαλλαξία, την ελπίδα, το δίκιο… Γιατί, σε κάθε σταυροδρόμι, όπου η κυρίαρχη πολιτική παίζει με σημαδεμένα χαρτιά, υπάρχει μια σταθερά που τους χαλάει τη σούπα. Είναι αυτό το «πλην ΚΚΕ», η μόνη διαχωριστική γραμμή!
Έτσι μόνο το τελευταίο 10 χρόνο, έχουμε και λέμε:
– Όταν το 2015 οι πλατείες φούσκωναν με αυταπάτες και το δίλημμα «ναι ή όχι» παρουσιαζόταν ως ριζοσπαστική επιλογή, το ΚΚΕ ήταν το μόνο που αποκάλυπτε τη μεγάλη σκηνοθεσία, αρνούμενο να βάλει πλάτη στη στήριξη ενός ακόμα μνημονίου, μιας ακόμη θηλιάς στον λαιμό του λαού. Γι’ αυτό και στο κοινό ανακοινωθέν μετά το δημοψήφισμα ήταν όλοι μαζί, πλην ΚΚΕ…
– Όταν όλοι υπέγραφαν και στήριζαν τον «στρατηγικό διάλογο Ελλάδας-ΗΠΑ» επευφημώντας τον διαβολικά καλό Τραμπ και στηρίζοντας τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στη Συρία, το ΚΚΕ αποκαθήλωνε συμβολικά το άγαλμα του μακελάρη Προέδρου των ΗΠΑ, Χ. Τρούμαν, οργανώνοντας εκατοντάδες αντιιμπεριαλιστικές-αντιπολεμικές κινητοποιήσεις.
– Όταν στην πανδημία όλοι καλούσαν να «μείνουμε σπίτι» και παρακολουθούσαν τα κυβερνητικά διαγγέλματα λέγοντας ότι οι διεκδικήσεις πρέπει να «παγώσουν» και ζητώντας «υπουργούς κοινής αποδοχής», το ΚΚΕ έσπαγε τις απαγορεύσεις, πήγαινε κόντρα στη μαυρίλα, δημιουργούσε εικόνες που έμειναν στην ιστορία, όπως την Πρωτομαγιά του 2020, οργάνωνε την πρώτη απεργία υγειονομικών πανευρωπαϊκά και διεκδικούσε μέτρα προστασίας.
– Όταν στο Μάτι και την Εύβοια, στις πλημμύρες στη Θεσσαλία κ.α. όλοι μετρούσαν ψήφους πάνω στα καμένα και τις λάσπες, το ΚΚΕ μπήκε μπροστά με σύνθημα «μόνο ο λαός σώζει τον λαό στον δρόμο της ανατροπής» για να σωθούν ανθρώπινες ζωές, για να ξαναστηθεί στα πόδια του ο λαός.
– Όταν ο Ζελένσκι χειροκροτούνταν όρθιος στη Βουλή από το σύνολο του πολιτικού προσωπικού -από «προοδευτικούς» μέχρι ακροδεξιούς- το ΚΚΕ, όχι μόνο δεν έδωσε το «παρών», μη νομιμοποιώντας τους ναζί του Τάγματος Αζόφ, αλλά μπήκε μπροστά ενάντια στον πόλεμο και την εμπλοκή της χώρας μας με σύνθημα: «Δε διαλέγουμε στρατόπεδο ληστών, μόνη ελπίδα η πάλη των λαών!».
– Όταν στα Τέμπη έκλαιγαν όλοι με κροκοδείλια δάκρυα, το ΚΚΕ αποκάλυπτε την πολιτική που έφερε τα «Τέμπη», το πώς την υλοποίησαν βήμα-βήμα όσοι κυβέρνησαν τη χώρα και πρωτοστάτησε ώστε να πάρει σάρκα και οστά η λαϊκή και νεολαιίστικη κινητοποίηση με αιχμή το σύνθημα «τα κέρδη του ή οι ζωές μας».
– Όταν το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ ισοπέδωνε τη Γάζα και η κυβέρνηση μαζί με όλα τα υπόλοιπα κόμματα μιλούσαν για «δικαίωμα αυτοάμυνας», το ΚΚΕ υπερασπίστηκε το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού να έχει τη δική του πατρίδα, πρωτοστάτησε ενάντια στη σφαγή του, ενάντια στη γενοκτονία. Καθαρά και ξάστερα «με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά!».
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ακόμα περισσότερα… Η ιστορία έχει μνήμη. Κι όταν έρχεται η ώρα του λογαριασμού γράφει δίπλα στα ερείπια του κόσμου τους: «Πλην ΚΚΕ»…
