Γράφει ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος
(Αν. Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
Δημοτικός Σύμβουλος Ανδραβίδας Κυλλήνης)
Η επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στον δημόσιο διάλογο, με αυτό το όνομα θέλω να το αναγνωρίζω εγώ στον πολιτικό χάρτη, είναι γεγονός που ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά του δημοκρατικού χώρου.
Αυτό συμβαίνει σε μια περίοδο όπου οι διάφορες πτυχές, της εξελισσόμενης κρίσης, με προεξάρχουσα την πανδημία, τείνουν να διαρρήξουν ανεπανόρθωτα τον κοινωνικό ιστό. Συμβαίνει όμως και στην περίοδο όπου οι δημόσιες πολιτικές υποχωρούν, παρόλο που αναδείχθηκαν ως αναγκαίοι πυλώνες για την προστασία του κοινωνικού συνόλου και αντιμετώπιση των συνεπειών, ιδιαίτερα της πανδημίας.
Το τελευταίο διάστημα, μετά από πολύ καιρό, κορυφαία ζητήματα που απασχολούν όλους, ήρθαν στο προσκήνιο με αφορμή τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, κατόπιν της έντονης κοινωνικής κινητικότητας, ως απόρροια προβληματισμών, προτάσεων και συζητήσεων.
Μια πραγματική ιστορική συγκυρία διαμορφώθηκε, λόγω των εξελίξεων, που ερμηνεύεται ως ευκαιρία για επανεκκίνηση ή για νέα αρχή, στην αναπλαισίωση του πολιτικού χάρτη της χώρας.
Ένα κόμμα που συνδέθηκε με τις μεγάλες κοινωνικές κατακτήσεις, που άλλαξε την μοίρα της πλειοψηφίας του λαού, βγάζοντάς τον από το ιδιότυπο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό περιθώριο, ένα κόμμα που στάθηκε στο ύψος της πατριωτικής ευθύνης το 2009, ένα κόμμα που έκανε λάθη αλλά έχοντας θετικό ισοζύγιο, βρίσκεται στο σταυροδρόμι μιας νέας αφετηρίας με τις αυριανές εκλογές της ηγεσίας του.
Το μέλλον της πατρίδας και η ποιότητα της Δημοκρατίας μας, βρίσκεται στα χέρια της Σοσιαλδημοκρατίας. Μια άποψη που ακούγεται ολοένα και περισσότερο. Μια πολιτική θέση που αντιστοιχίζεται πλήρως με την παρακαταθήκη αλλά και την ευθύνη του ΠΑΣΟΚ για το μέλλον.
Η πολυδιάστατη κρίση που βιώνουμε, είναι πρώτα απ’ όλα μια επίθεση στα θεμέλια της Δημοκρατίας και της Κοινωνίας. Σε αυτό θα κληθεί την επόμενη μέρα, η νέα ηγεσία, να απαντήσει, με πολιτικές θέσεις διεξόδου από την επικίνδυνη περιδίνηση.
Με ιδεολογική ανασύνταξη και πολιτικό εκσυγχρονισμό, σύμφωνα με τις επιταγές του παρόντος αλλά ιδιαίτερα του μέλλοντος.
Με ξεκάθαρες θέσεις για την χειμαζόμενη μεσαία τάξη, με δεσμεύσεις πολιτικής στήριξης του δημόσιου συστήματος υγείας, της δημόσιας εκπαίδευσης, του αγροτικού τομέα, του μικρομεσαίου επιχειρηματία, των ευπαθών ομάδων, της νέας γενιάς και της νέας εποχής.
Είναι η νέα συνάντηση με την ιστορία, που μπορεί να αποτελέσει την αρχή, όλων των δημιουργικών και προοδευτικών δυνάμεων του τόπου, για τη δημιουργία ενός μεγάλου δημοκρατικού πόλου, που θα θεμελιώσει στην συνείδηση του κόσμου, την βεβαιότητα για εκσυγχρονισμό και εκδημοκρατισμό. Για ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο».
Οι αυριανές εκλογές με τα αποτελέσματά τους, δεν μπορεί παρά να είναι, η είσοδος στο μέλλον.
Διαφορετικά, είναι αντιληπτό ότι οι ιστορικές συνέπειες θα είναι βαρύτατες, όχι μόνο για τον προοδευτικό χώρο αλλά πρωτίστως για τη χώρα.
Η επιλογή της αναγκαίας ηγεσίας, για την προοπτική της δημοκρατικής παράταξης, είναι πολιτική ευθύνη σε όλους.
