Άρθρο του Γιώργη ΤάΚη Δόξα – Λαμπρινόπουλου
Ο Νομός Ηλείας ήταν, είναι και θα παραμείνει μέχρι το τέλος η μέγιστη Αγάπη μου. Είναι ο Τόπος που γεννήθηκα, ενηλικιώθηκα και σε διάφορες χρονικές περιόδους έχω καταθέσει Σκέψεις· Προτάσεις· Ιδέες που -κατά την ταπεινή μου γνώμη- θα συνέβαλαν στην Κοινωνική / Πολιτιστική Αξία και Πρόοδο του Νομού Μας.
Με δεδομένο τα ανωτέρω όταν μου τηλεφώνησε ο Ποιητής / Εκδότης κ. Γιάννης Νικολόπουλος, ζητώντας την (Οικογενειακή μας) έγκριση όπως η προς ίδρυση ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΗΛΕΙΑΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ να Τιμηθεί με το όνομα του Πατέρα Μας ΤΑΚΗ ΔΟΞΑ άμεσα συμφωνήσαμε με την παράκληση να διευρυνθούν οι Καταστατικοί Σκοποί και με ΔΡΑΣΕΙΣ.
Από το 2013 μέχρι Σήμερα πέρασαν δέκα πέντε (15) χρόνια. Κατά καιρούς (ιδιαίτερα δύσκολα με τον πόλεμό μου ενάντια στον Καρκίνο) έκανα γραπτές παρεμβάσεις για πιότερη και μπόλικη ΔΡΑΣΗ. Και με πάσα ειλικρίνεια οι παρεμβάσεις δεν είχαν αφετηρία να παραμένει το όνομα του ΤΑΚΗ ΔΟΞΑ αλλά γιατί πίστευα ότι από το μετερίζι της Εταιρείας υπήρχαν Φωνές / Ιδέες για σημαντικά Δρώμενα με σημαντική αποδοχή και απήχηση τόσο στην Ελλάδα όσο και στο Εξωτερικό, γιατί δεν πρέπει να «προσπερνάμε» το διαχρονικά Παγκόσμιο τρίπολο ΑΡΧΑΙΑ ΗΛΙΔΑ / ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ και ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ.
Ειλικρινά καταλαβαίνω το Ψυχικό βάρος για «το τρέξιμο ως Μαραθώνιος» αυτής της Εταιρείας από τους πρωτεργάτες κ. Γιάννη Νικολόπουλο, κ. Φάνη Παπαδόπουλο, κ. Κώστα Πέππα, κ. Νώντα Κωνσταντακόπουλο, κ. Γιώργο Κουρκούτα, κ. Αντρέα Καπογιάννη και τους δεκάδες που ο χώρος του Κειμένου δεν επιτρέπει να αναφέρω τα ονόματά τους.
Εγκάρδια τους ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που Τίμησαν την μνήμα του ΤΑΚΗ ΔΟΞΑ και Εγκάρδια (Οικογενειακά) εκφράζουμε την παράκληση όπως Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΗΛΕΙΑΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ και ΔΡΑΣΗ ας προχωρήσει τα επόμενα Πολιτιστικά Βήματα αντί του ΤΑΚΗ ΔΟΞΑ να Τιμήσει και (άλλους) εξέχοντες Ηλείους.
Το ανωτέρω Κείμενο είναι ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ από την Αγαπημένη μου Ηλεία, λαμβάνοντας δε (σοβαρά) υπόψη μου ότι οι «Εκλεκτοί Ηλείοι…» στο «ΕΠΑΡΧΕΙΟ» ή κάπου αλλού θα αναφωνήσουν: περί τούτου χέστηκε η φοράδα στ’ Αλώνι…
