Γράφει ο Κώστας Διαμαντόπουλος
(Οδοντίατρος, εκπρόσωπος στη Γενική Συνέλευση της Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Management Υπηρεσιών Υγείας, πρώην Διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Ηλείας)
Τον περασμένο Δεκέμβριο η Αναπληρώτρια Υπουργός Υγείας τόνιζε την ανάγκη κινήτρων (οικονομικά, επιστημονικά, εντοπιότητα) ώστε να καλύπτονται τα κενά δυσπρόσιτων περιοχών και παράλληλα να μην υπάρχει αναντιστοιχία των ειδικοτήτων με τις εγχώριες ανάγκες, που παράγει ελλείψεις και έξοδο γιατρών σε τρίτες χώρες.
Ένα μήνα μετά την τοποθέτησή της αυτή στο συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Management Υπηρεσιών Υγείας, επισκέφθηκε την Ηλεία και ερωτώμενη σχετικά, απάντησε με γεωγραφικούς όρους και συγκεκριμένα ότι η Ηλεία δεν είναι … Καστελόριζο.
Από τότε μέχρι σήμερα οι όποιες υποσχέσεις δόθηκαν, αποδεικνύονται άγονες και η Ηλεία παραμένει de facto δυσπρόσιτη περιοχή.
Στο Υπουργείο Υγείας φαίνεται ότι έχουν εγκαταλείψει την προσπάθεια για τη μόνιμη στελέχωση του ΕΣΥ.
Οι όποιες ελπίδες υπήρχαν, ψευδαισθήσεις για κάποιους άλλους, εξαερώθηκαν στον πρόσφατο νόμο για την Πρωτοβάθμια. Στο άρθρο 56 αναφέρεται ότι τα κενά που παραμένουν μετά από άγονες προκηρύξεις θα καλύπτονται από ιδιώτες γιατρούς, συμβεβλημένους ή μη.
Το μηδενικό ενδιαφέρον για τις δυο θέσεις αναισθησιολόγων που προκηρύχθηκαν πρόσφατα για το Καραμανδάνειο δείχνει ότι το πρόβλημα αγγίζει πλέον και πιο κεντρικά νοσοκομεία σε μια ειδικότητα που ούτως ή άλλως είναι δυσεύρετη.
Ο κίνδυνος ερημοποίησης του ΕΣΥ ιδιαίτερα στην περιφέρεια είναι ορατός.
