
Το ελεύθερο Ελληνικό κράτος, όπως αγνόησε τους περισσότερους αγωνιστές του 1821, αγνόησε και τον Φιλικό Εμμανουήλ Ξάνθο. Έτσι αυτός που είχε θυσιάσει τα πάντα για την πατρίδα του, ζούσε κάτω από συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Επιβίωνε κυρίως από ελεημοσύνες.

Ο Βασιλιάς ΄’Οθων πάντως φρόντισε να τον κατατάξει (1837) στην “εξαίρετον τάξιν” και να του κερμάσει στο στήθος τον τιμητικό χρυσό σταυρό του Σωτήρως. Ίσως και να νόμιζε ότι με αυτό τον σταυρό θα ζητιάνευε καλύτερα.
Η οικονομική του κατάσταση θα ήταν ακόμα χειρότερη αν έλειπε η γυναίκα του Σεβαστή. Αυτή δεν δίστασε να πουλήσει όσα κοσμήματα διέθετε και να χτίσει ένα σπιτάκι στη διασταύρωση Νικόδημου και Βουλής. Έτσι είχαν τουλάχιστον κάπου να μένουν. Και όμως, η γυναίκα αυτή λίγο έλειψε να τη χάσει, γιατί την υποπτεύονταν οι Φιλικοί, όταν αυτός τα θυσίαζε όλα για την πατρίδα.







