[ad_1]
Ο Βινσέν Κομπανί θα είναι παίκτης-προπονητής στην Άντερλεχτ αλλά δεν είναι ο πρώτος και πιθανότατα δεν θα είναι και ο τελευταίος! Εδώ θα διαβάσετε πέντε αντίστοιχες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, που ήταν ταυτόχρονα και τεχνικοί στην ομάδα τους.
Κένι Νταλγκλίς
Μετά την τραγωδία του Χέιζελ το 1985 και την παραίτηση του Τζο Φάγκαν, ο Κένι Νταλγκλίς έγινε παίκτης-προπονητής στην Λίβερπουλ. Στην πρώτη του σεζόν σε αυτόν το διπλό ρόλο, οδήγησε τους «κόκκινους» στην κατάκτηση του πρώτου νταμπλ στην ιστορία τους, με τον ίδιο να αγωνίζεται συνολικά σε 21 παιχνίδια. Η επόμενη σεζόν βρήκε την Λίβερπουλ χωρίς τίτλο, με τον Σκωτσέζο να μετρά 18 συμμετοχές και 6 γκολ (τα τελευταία του) στο πρωτάθλημα. Τότε, έκρινε πως ήταν η ώρα για τον ίδιο να δώσει περισσότερο χώρο σε νεότερους ποδοσφαιριστές, περιορίζοντας το δικό του χρόνο συμμετοχής. Το 1987-88 έπαιξε μόλις σε δύο ματς, το 1988-89 σε κανένα, με τον ίδιο να «πατάει» αγωνιστικό χώρο για τελευταία φορά τον Μάιο του 1990, σε ένα παιχνίδι κόντρα στην Ντέρμπι. Με την ιδιότητά του ως παίκτης-προπονητής, ο Νταλγκίς πανηγύρισε με την Λίβερπουλ τρία πρωταθλήματα, δύο κύπελλα και τέσσερα σούπερ καπ. Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, συνέχισε στον πάγκο των «κόκκινων», μέχρι τον Φεβρουάριο του 1991, όταν και παραιτήθηκε.
Ρουντ Γκούλιτ
Το 1995 πέρασε για πρώτη φορά το κατώφλι του Στάμφορντ Μπριτζ και για ένα χρόνο βρισκόταν από τις οδηγίες του Γκλεν Χοντλ. Όταν το 1996, ο τελευταίος αποφάσισε να αφήσει την Τσέλσι για την εθνική Αγγλίας, ο Ρουντ Γκούλιτ ανέλαβε τα ηνία της ομάδας, ως παίκτης-προπονητής και έγινε ο πρώτος Ολλανδός, που βρέθηκε ποτέ στην τεχνική ηγεσία ομάδας της Πρέμιερ Λιγκ. Στην πρώτη του σεζόν από αυτό το πόστο, ο Γκούλιτ οδήγησε τους «μπλε» στον πρώτο τους τίτλο, έπειτα από 26 χρόνια, κατακτώντας το κύπελλο Αγγλίας. Οι διαφωνίες του, όμως, στο οικονομικό κομμάτι με τη διοίκηση του συλλόγου, οδήγησαν τον Ολλανδό στην έξοδο το 1998. Η τελευταία του συμμετοχή ως παίκτης της Τσέλσι έγινε στον πρώτο ημιτελικό του Λιγκ Καπ απέναντι στην Άρσεναλ, με τον Γκούλιτ να απολύεται πριν τον επαναληπτικό.
Τζιανλούκα Βιάλι
Τη διετία 1996-1998 ήταν ποδοσφαιριστής της Τσέλσι, υπό τις οδηγίες του παίκτη-προπονητή, Ρουντ Γκούλιτ. Όταν ο Ολλανδός απομακρύνθηκε λίγο πριν το τέλος της σεζόν 1997-98, αυτός που τον αντικατέστησε ήταν ο Τζιανλούκα Βιάλι. Και μάλιστα, με τον ίδιο ακριβώς ρόλο. Αυτόν του παίκτη-προπονητή. Οι «μπλε» βρίσκονταν ήδη στα ημιτελικά του Λιγκ Καπ και στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων, με τον Ιταλό να γίνεται ήρωας μέσα σε λίγες ημέρες. Υπό τις οδηγίες του, η Τσέλσι κατέκτησε και τα δύο τρόπαια. Την επόμενη σεζόν, ο Βιάλι κατέκτησε το ευρωπαϊκό σούπερ καπ, με τους «μπλε» να τερματίζουν στην 3η θέση της Πρέμιερ Λιγκ, την υψηλότερη μετά το 1970. Η σεζόν 1998-99 ήταν η τελευταία του ως παίκτης, με τον ίδιο να συνεχίζει μόνο ως προπονητής του συλλόγου. Τελευταία του εμφάνιση στον αγωνιστικό χώρο, ήταν στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς, κόντρα στην Ντέρμπι, όπου σκόραρε κιόλας.
Ρομάριο
Η Βάσκο Ντα Γκάμα ήταν το ποδοσφαιρικό «κάρμα» του. Με τη φανέλα της έκανε το πρώτα του επαγγελματικά βήματα το 1985. Το 2000 επέστρεψε, όπως και το 2005, αλλά και το 2007. Η τελευταία φορά, όμως, ήταν διαφορετική από τις άλλες. Όχι επειδή ήταν ήδη 41 ετών, αλλά γιατί κλήθηκε να υπηρετήσει το σύλλογο και από άλλο πόστο. Μετά την απομάκρυνση του Σέλσο Ροτ από την τεχνική ηγεσία, τον Οκτώβριο του 2007, ο Ρομάριο έγινε παίκτης-προπονητής της Βάσκο Ντα Γκάμα και μάλιστα στον πρώτο του αγώνα ως τεχνικός, χρησιμοποίησε κανονικά τον εαυτό του, στο ματς κόντρα στην Κλαμπ Αμέρικα, για το Κόπα Σουνταμερικάνα. Το… δίπορτο, ωστόσο, του Ρομάριο δεν κράτησε για πολύ, αφού ο ίδιος είχε αντιρρήσεις για τις παρεμβάσεις του προέδρου. Έτσι, τον Φεβρουάριο του 2008 απομακρύνθηκε από την τεχνική ηγεσία, συνεχίζοντας κανονικά ως παίκτης.
Ράιαν Γκιγκς
Τον Ιούλιο του 2013, ο Ουαλός άσος ήταν ήδη 40 ετών, όταν ο Ντέιβιντ Μόγιες τον συμπεριέλαβε στο τεχνικό τιμ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ενώ ταυτόχρονα ήταν και παίκτης της. Όταν, όμως, ο Σκωτσέζος απομακρύνθηκε από την τεχνική ηγεσία της ομάδας, τον Απρίλιο του ’14, όλο το βάρος της ομάδας έπεσε πάνω στον Ράιαν Γκιγκς. Έγινε παίκτης-προπονητής των «μπέμπηδων» μέχρι το τέλος της σεζόν, με απολογισμό δύο νίκες, μία ισοπαλία και μία ήττα. Μετά τη λήξη του τελευταίου ματς, απέναντι στην Σαουθάμπτον (που ήταν το τελευταίο τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής), ο Γκιγκς ξέσπασε σε κλάματα, απόρροια της πίεσης που ένιωθε όλο το προηγούμενο διάστημα, με αυτό το διπλό ρόλο στην Γιουνάιτεντ. Την ίδια μέρα ανακοινώθηκε και η απόκτηση του Λουίς Φαν Χααλ, ο οποίος κράτησε τον Ουαλό, ως βοηθό του.
Πηγή: gazzetta.gr
