Κάποτε ένας Μητροπολίτης κατά τα προεπαναστατικά χρόνια έβαλε σκοπό να γίνει Αρχιεπίσκοπος σε κάποια Αρχιεπισκοπή. Όταν πέθανε ο αρχιεπίσκοπος που την κατείχε, δωροδόκησε τον αρχιευνούχο του παλατιού με 6.000 χρυσά νομίσματα και πήρε την εντολή διορισμού του από την πύλη.
Ο νεκρός Αρχιεπίσκοπος, όπως ήταν η συνήθεια, τοποθετήθηκε με τα άμφιά του καθιστός στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο για να τον προσκυνήσουν οι πιστοί. Τη στιγμή όμως που θα τον έπαιρναν για την κηδεία, ξύπνησε και ζήτησε νερό. Επρόκειται για περίπτωση νεκροφάνειας. Ο νέος Μητροπολίτης ύστερα από αυτό έσπευσε να ζητήσει την επιστροφή των χρημάτων που είχε καταβάλει. Μάταια όμως. Ο Αρχιευνούχος του απάντησε οτι έπρεπε να πεθάνει πραγματικά ο Αρχιεπίσκοπος για να καταλάβει το πολυπόθητο αξίωμα.
Μια άγνωστη πτυχή κατά τα προεπαναστατικά χρόνια που δείχνει οτι το χρήμα κινούσε τα πάντα.
