Γράφει ο Θοδωρής Λάμπρος
Ιστορικός και Δημιουργός – Διαχειριστής της σελίδας “Χαράλαμπος Βιλαέτης” στο Facebook
*Σαν σήμερα στις 25 Σεπτεμβρίου 1849 ο αγνός ήρωας πέρασε στην “Αθανασία”
Ένας από τους αγνούς και γνήσιους ήρωες της Επανάστασης του 1821 υπήρξε ο Νικήτας Σταματελόπουλος, ο γνωστός σε όλους μας Νικηταράς. Ένας άνθρωπος με Α κεφαλαίο που ποτέ δεν πρόδωσε την πατρίδα του και δεν αξίωσε τιμές και στρατιωτικά αξιώματα. Αυτός ο αγνός Έλληνας και ήρωας της Ελληνικής Επανάστασης πέθανε τυφλός και πάμπτωχος ακολουθώντας τη σκληρή μοίρα των περισσότερων αγωνιστών εκείνης της περιόδου….
Τον Δεκέμβριο του 1839 το οθωνικό κράτος φυλάκισε τον Νικηταρά με την κατηγορία της συνομωσίας κατά του θρόνου. Οι άθλιες συνθήκες κράτησης προκάλεσαν ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία του. Η υπερβολική υγρασία στο κελί, η απαγόρευση κάθε επικοινωνίας, οι καθημερινοί ξυλοδαρμοί από τους δεσμοφύλακες και η πεισματώδης άρνηση του Βαυαρού γιατρού να δώσει άδεια μεταφοράς του σε νοσοκομείο, «κατάφεραν» να τον κλονίσουν όσο καμιά μάχη εναντίον των Τούρκων. Η δίκη του έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 1840. Το δικαστήριο τον αθώωσε, αλλά ο Οθωνας διέταξε τον εγκλεισμό του στις φυλακές της Αίγινας. Τελικά έπειτα από 14 μήνες του απένειμε χάρη….
Στις 18 Σεπτεμβρίου 1841 ο Νικηταράς επέστρεψε στο φτωχικό του σπίτι στον Πειραιά. Ωστόσο, το δράμα του δεν είχε κορυφωθεί ακόμα. Η επιστροφή του προκάλεσε τέτοια συναισθηματική φόρτιση στη μικρότερή του κόρη, ώστε αυτή έχασε τα λογικά της. Η νέα δυστυχία του έδωσε τη «χαριστική βολή». Η κακή του ψυχολογική κατάσταση επιδείνωσε ακόμη περισσότερο την υγεία του. Σιγά-σιγά άρχισε να χάνει την όρασή του και λίγο πριν πεθάνει τυφλώθηκε τελείως. Τα ξημερώματα της 25ης Σεπτεμβρίου 1849 ο «Τουρκοφάγος» απεβίωσε. Αρχικά ετάφη δίπλα στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Ωστόσο, φαίνεται πως ο θάνατος της γυναίκας και των παιδιών του και η έλλειψη στενών συγγενών και άμεσων απογόνων στάθηκε αφορμή να μην ενδιαφερθεί κανένας και έκτοτε αγνοείται ο τάφος.
Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ SKALISTIRI.NEWS
Ο Νικήτας Σταματελόπουλος αποτελεί έναν από τους πιο αγνούς ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ένας άνθρωπος που πολέμησε για την ελευθερία της χώρας του και ποτέ δεν ζήτησε στρατιωτικά αξιώματα για τις υπηρεσίες που προσέφερε στον αγώνα της ανεξαρτησίας. Παρόλα αυτά υπέστη διώξεις, ξυλοδαρμούς και φυλάκιση επί βασιλείας Όθωνα. Κατέληξε ζητιάνος και πέθανε πάμφτωχος. Η δε κηδεία του έγινε με έρανο. Παρόλα αυτά ο τάφος του αγνοείται αφού κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει τι απέγινε. Από την άλλη πλευρά η Ελληνική Πολιτεία φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης αφού με την σειρά της δεν ενδιαφέρθηκε να ψάξει για το που βρίσκονται τα οστά του αγνού αγωνιστή και να αποκαταστήσει με αυτόν τον τρόπο την μνήμη του. Είναι ένα ακόμη δείγμα για το πώς βλέπουμε την ιστορία μας και πως τιμούμε τους ανθρώπους εκείνους που πολέμησαν για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι.
