Έχοντας προσεγγίσει τον έναν αιώνα ζωής, (σύμφωνα με κάποιες πηγές γεννήθηκε μεταξύ του 1740-1750) στις 12 Μαρτίου 1838 φεύγει για το ταξίδι στην Αιωνιότητα ένας από τους μεγάλους, αλλά λησμονημένους πολεμιστές της Εθνεγερσίας στην Πελοπόννησο. Πρόκειται για τον Μήτρο Πέτροβα, που στην συνείδηση συγχρόνων και κατοπινών κατεγράφη ως Μητροπέτροβας.
Συμμετοχή και στα Ορλώφικά
Γεννημένος το 1745 (κατά τα ισχύοντα σήμερα), στην Γαράντζα (σημερινή Άνω Μέλπεια της βόρειας Μεσσηνίας), νέος ήταν το 1770, όταν η εξέγερση των Ορλωφικών στην Πελοπόννησο τον βρήκε να παίρνει τα όπλα μαζί με συγγενείς και συμπατριώτες του. Αν επισκεφτεί κάποιος τα μέρη όπου έζησε και έδρασε, μεταξύ ορεινής Μεσσηνίας και Αρκαδίας, στα όρια του σημερινού Δήμου Οιχαλίας (Μελιγαλά), θα κατανοήσει τις δύσκολες συνθήκες ζωής, που όμως βοηθούσαν να επιζήσει κάθε ανυπόταχτη ψυχή. Συνεργάστηκε με τους Κλέφτες του Μοριά μέχρι τον διωγμό τους το 1806.
Το 1821 ήταν γηραιός, περίπου 75 ετών. Αυτή η ηλικία δεν τον εμπόδισε να πάρει το ντουφέκι και μαζί με συγχωριανούς (και τους δυο γιούς του, τον Πέτρο και τον Αντώνιο) να τρέξει σε πλήθος μαχών: Καλαμάτα, Βαλτέτσι, Πολιορκία Τριπολιτσάς, αντεπίθεση κατά του Δράμαλη…. Παντού έφιππος με εφηβική ζωντάνια μετέδιδε ενθουσιασμό για το αγαθό της Ελευθερίας σε όλους γύρω του.
Φυλακίσεις και αγωνίες ως το τέλος
Θα υποστεί διώξεις από την νικήτρια ομάδα των εμφυλίων Πολέμων το 1825 (την παράταξη Κουντουριώτη-Μαυροκορδάτου-Κωλέττη), καθώς πάντα ακολουθούσε τον Θ. Κολοκοτρώνη στις επιλογές του. Αποτέλεσμα αυτής της ήττας ήταν ο εγκλεισμός του μαζί με άλλους 13 Πελοποννησίους ηγέτες στις φυλακές του Προφήτη Ηλία Ύδρας, από όπου τελικά θα απελευθερωθεί μερικούς μήνες μετά, για να συνδράμει στην αντιμετώπιση της εισβολής του Ιμπραήμ στον Μοριά.
Το ντουφέκι του έγινε θρυλικό για την ευστοχία του. Αλλά και μετά την απελευθέρωση, κατά την λεγόμενη Μεσσηνιακή εξέγερση του 1834 κατά της Αντιβασιλείας, συμμετέχει και θα υποστεί νέες διώξεις με φυλάκιση, ενώ ο γαμπρός του Γιαννάκης Γκρίντζαλης θα εκτελεστεί μετά από δίκη. Έχει φτάσει τα 90 έτη ζωής, μιας ζωής γεμάτης περιπέτειες και αγωνίες, ο βασιλιάς Όθων θα τον τιμήσει, αλλά στα 93 του έτη θα κλείσει τα μάτια. Πρόλαβαν να δούνε τα μάτια αυτά μία Ελεύθερη Πατρίδα, για την οποία πολέμησε και φυλακίστηκε. Στις; 12 Μαρτίου 1838 πεθαίνει αυτός ο θρύλος της Πελοποννήσου.
Ο σεβασμός στην μνήμη του
Τα τελευταία χρόνια γίνεται συνεχής προσπάθεια από πολλούς φορείς, για να αναδειχθεί η μορφή και το έργο του. Η προτομή του, πέρα από την γενέτειρά του (Γαράντζα) και το Βαλτέτσι, εκεί που έγραψε μία μεγάλη σελίδα ηρωισμού, κοσμεί πλέον και τις πόλεις της Καλαμάτας και της Τριπόλεως, στην απελευθέρωση των οποίων συμμετείχε, έργο της γλύπτριας και απογόνου της οικογενείας του Μαργαρίτας Πέτροβα.
Παράλληλα με την κίνηση αυτή, μία πρόσφατη πρωτοβουλία να παρουσιαστεί κινηματογραφικά το έργο του Μητροπέτροβα (πρωτοβουλία που θα υλοποιηθεί, πρώτα ο Θεός, μέσα στο 2022) θα φέρει το ευρύ κοινό κοντά σε αυτόν τον ξεχωριστό αγωνιστή, για τον οποίο κυριαρχεί άγνοια. Αιτιολογημένη μεν, αλλά αδικαιολόγητη, σε μία χώρα που ηρωοποιεί τις ασημαντότητες. Το ανεξάντλητο σε παραδείγματα ηρωισμού και προσφοράς Ελληνικό Παρελθόν θα αναδειχθεί για μία ακόμη φορά, για χάρη των Ελλήνων και των Φιλελλήνων του 21ου αιώνος, μέσα από τον κινηματογραφικό φακό.
Γεώργιος Διον. Κουρκούτας
Φιλόλογος-Συγγραφέας
