«Τους Λαιστρυγόνας* και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.»
Καβάφης, Ιθάκη
Μήνυμα αγάπης στους αποκλεισμένους αθλητές.
Ο Γάλλος βαρόνος Πιέρ ντε Κουμπερτέν ήταν βέβαιος ότι ο ελληνικός πολιτισμός και ιδιαίτερα οι Ολυμπιακοί Αγώνες μπορούσαν να προσφέρουν πάρα πολλά στην ανθρωπότητα και γι’ αυτό ξεκίνησε ολόκληρη εκστρατεία για να εξασφαλίσει διεθνή υποστήριξη για την αναβίωση των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων στην αυγή του 20ου αιώνα. Το έτος 1896 (πρώτη αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων) αποτελεί ορόσημο όχι μόνο για τον αθλητισμό αλλά για το μέλλον του σύγχρονου κόσμου, και αυτό έχει να κάνει με το ευρύτερο όραμα του. Ο Κουμπερτέν εμποτισμένος από τις αρχαιοελληνικές πανανθρώπινες αξίες πίστευε ότι ο αθλητισμός διαπαιδαγωγεί τον άνθρωπο και διαμορφώνει τον χαρακτήρα του. Του διδάσκει την πειθαρχία, την επιμονή και την υπομονή για την επίτευξη ενός στόχου. Ύψιστη σημασία έχει όχι η νίκη αλλά η συμμετοχή. Πίστευε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες μπορούν να βοηθήσουν τους λαούς να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, να βοηθήσουν στην αλληλοκατανόηση, στη συνεργασία και στην ειρήνη. Με τη συνδρομή του πασίγνωστου στους τότε ευρωπαικούς κύκλους Έλληνα λόγιου Δημήτριου Βικέλα διοργανώνονται οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες στη χώρα που τους γέννησε, την Ελλάδα.
Το έτος 1960 αποτελεί ακόμη ένα σημαντικό ορόσημο καθώς επιτρέπεται για πρώτη φορά στις γυναίκες να συμμετάσχουν σε αυτούς και συντελείται η πρώτη διοργάνωση των Παραολυμπιακών αγώνων. Θα θέλαμε να σταθούμε σε αυτό το λαμπρό επίτευγμα της κοινωνίας μας, τη διοργάνωση των Παραολυμπιακών Αγώνων. Αυτοί οι αγώνες είναι αγώνες ελπίδας, αγώνες ζωής, για άτομα που γεννιούνται με φυσικές δυσκολίες και καταφέρνουν να αποκτήσουν ξεχωριστές ικανότητες. Πρόκειται για την υπέρβαση του ανθρώπου, τον πόνο να τον μετατρέπει σε επιτυχία και διάκριση. Είναι αγώνες αγνοί και αγγίζουν (ή θα έπρεπε να αγγίζουν) την καρδιά όλων μας.
Επιστρέφουμε τώρα στο ζοφερό Σήμερα, στο Πεκίνο, στη Διεθνή Παραολυμπιακή Επιτροπή που απαγόρευσε ολοκληρωτικά τη συμμετοχή των Ρώσων και των Λευκορώσων αθλητών (ανατρέποντας προηγούμενη απόφαση που τους επέτρεπε να συμμετάσχουν χωρίς εθνικά διακριτικά). Απαγόρευσε τη συμμετοχή σε ποιούς ; Στον ανθό της αθλητικής νεολαίας (αδιάφορο από πού προέρχεται) που παλεύοντας δυο φορές περισσότερο από τους φυσικά προικισμένους αθλητές, καταφέρνουν να φτάσουν σε αυτό το σημαντικό γεγονός που είναι όνειρο ζωής γι΄ αυτούς. Αντί δηλαδή η Επιτροπή να διασφαλίζει το Ολυμπιακό Πνεύμα, που εμπερικλείει την αλληλοκατανόηση σε πνεύμα φιλίας, την αδελφοσύνη και το «Ευ Αγωνίζεσθαι» το καταστρέφει; Η απάντηση είναι : ΝΑΙ. Αντί η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή να υπηρετεί το Ολυμπιακό Πνεύμα με σκοπό να κατευνάσει τα πνεύματα και να εμπνεύσει δια του παραδείγματός της την συναδέλφωση και την ειρήνη των λαών, διαβρώνει το Ολυμπιακό Πνεύμα κάνοντας για πρώτη φορά ολέθριες διακρίσεις: ως τιμωρός αποβάλει αθλητές με γνώμονα την εθνική τους προέλευση.
Πίσω από τον φόβο και την οδύνη που προκαλεί το εκρηκτικό σκηνικό βορειανατολικά της Ευρώπης, δε μπορούμε να παραβλέψουμε ότι «η φιλελεύθερη, βασισμένη στο διεθνές δίκαιο, τάξη πραγμάτων» των απανταχού πολιτικών που με τις περιβόητες «κυρώσεις» τους προσπαθούν να «συνετίσουν» τον «αντιφρονούντα» Ρώσο Πρόεδρο, καταπατούν πρώτες το διεθνές δίκαιο, την ελευθερία της έκφρασης, το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης και δράσης προσώπων. Αυτό δεν είναι διπλωματία, είναι αυταρχική επιβολή του νόμου του ισχυροτέρου, συγκεκαλυμμένες προκλήσεις με σκοπό να ωθήσουν τον δαιμονοποιημένο πλέον Πρόεδρο της Ρωσίας να αντιδράσει, μην υπολογίζοντας στοιχειωδώς τις πιθανές συνέπειες.
Ο Πλάτωνας μας δίδαξε πως κάθε πράξη είναι «πολιτική» ακόμη και η αποχή. Είναι αντίθετο προς το πνεύμα του Ολυμπισμού να χρησιμοποιούνται οι αγώνες και δη οι παραολυμπιακοί σαν μοχλός πολιτικής πίεσης και μάλιστα με τη μορφή τιμωρίας «αθώων». Σε αυτούς τους «αθώους» αθλητές που υπήρξαν θύματα κατάφορα άδικων αποφάσεων στέλνουμε αγωνιστικούς χαιρετισμούς και μια μεγάλη συγνώμη. Και τους προτρέπουμε να συνεχίζουν να εμπνέονται από ανθρώπους σαν τον Κουμπερτέν και τον Βικέλα που προσπάθησαν να επαναφέρουν σε παγκόσμιο επίπεδο τα ιδεώδη της συνεργασίας των λαών, της ευγενούς άμιλλας και της ειρήνης.
Το «Φως της Ολυμπίας» ρέει άπλετο στον ευλογημένο τόπο της Ηλείας μεσούσης της Άνοιξης και όσο και αν ο σύγχρονος κόσμος σε Βορρά Νότο Δύση και Ανατολή, βυθίζεται στα σκοτάδια της βίας από την μια πλευρά και του αυταρχισμού από την άλλη, εμείς, οι Έλληνες, οι εμπνευστές των Ολυμπιακών Αγώνων και οι φορείς ενός «υπέροχου» πολιτισμού, θα συνεχίζουμε να εμπνεόμαστε και να δρούμε μέσα στο Φως και για το «Φως».
*Λαιστρυγόνες: μυθική φυλή γιγαντόσωμων ανθρωποφάγων
*Υπεύθυνη για τη δημιουργία των κειμένων για «Το Φως της Ολυμπίας» Μαρία-Άννα Δαφνοπούλου email:thelightofolym[email protected]
