Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ προετοιμάζονται για εκλογές. Αν αυτές διεξαχθούν σε δυο, πέντε ή επτά μήνες, λίγη σημασία έχει. Και οι δυο τηρούν ευλαβικά τον «οδηγό» εκλογικής επικοινωνίας, ο οποίος ορίζει «πρώτα συσπειρώνουμε τη βάση μας και έπειτα επιχειρούμε διεύρυνση». Με τον τρόπο αυτό λοιπόν, οι μεν θέλουν να ικανοποιήσουν τα συντηρητικότερα των ακροατηρίων τους και οι δε τις «φιλοεπαναστατικές» συνιστώσες τους.
Σε γενικές γραμμές, κάτι τέτοιο είναι αναμενόμενο. Πλην όμως, η συγκυρία στην οποία ζούμε, θεωρητικά θα έπρεπε να απαγορεύει τέτοιες ενέργειες, στο όνομα της κοινωνικής ευημερίας και της εθνικής εξόδου από την κρίση. Λεπτομέρειες…
Όσο λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτυρόταν για τη σύλληψη του υιού Κουφοντίνα σε συνέχεια του αγώνα για τον μπαμπά Κουφοντίνα, αδιαφορώντας για τη διαχείριση της πανδημίας και μη έχοντας την ικανότητα να επεξεργαστεί τα οικονομικά ατοπήματα της κυβέρνησης (και άρα να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση), το κράτος αποκτούσε ολοένα και μεγαλύτερο επικοινωνιακό άλλοθι για την άσκηση βίαιης αστυνομικής καταστολής.
Αυτό έδειχναν άλλωστε και οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύθηκαν και ήθελαν τη Νέα Δημοκρατία να συνεχίζει ακάθεκτη στους χειρισμούς της υπόθεσης Κουφοντίνα. Ή μάλλον καλύτερα έδειχναν την απόλυτη απέχθεια των πολιτών στις απίστευτες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για την τρομοκρατία και την τουλάχιστον περίεργη στήριξη καταδικασμένων δολοφόνων, από μέλη της ΚΕ του.
Προφανώς η κυβέρνηση, η οποία κινείται πάντα με γνώμονα την επικοινωνιακή διαχείριση των ζητημάτων και την αποτύπωσή τους σε εκλογικά ποσοστά, θεώρησε ότι το χαρτί του «σκληρού σερίφη» έχει και ευρύτερη αποδοχή, όχι μόνο στο πλαίσιο της συσπείρωσης.
Και κάπως έτσι ήρθαν τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης.
Θα ήταν μεγάλο λάθος, να δούμε την ωμή αστυνομική βία και το ξέσπασμα των κατοίκων της περιοχής ως περιστασιακό γεγονός. Υπάρχει, πάντοτε, μια αλληλουχία γεγονότων που οδηγούν σε μια πράξη.
Η κυβέρνηση εδώ και μήνες ακολουθεί μια αποτυχημένη πολιτική στο θέμα της πανδημίας, το οποίο επίσης αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις. Εντούτοις, εμμένει στο ίδιο μείγμα κάθε φορά, με διαφορετική ονομασία. Lockdown, σκληρό lockdown, σκληρότερο lockdown, σκληρότατο lockdown και -πλέον- «έξυπνο» lockdown!
Απαγορεύεται η έξοδος 2 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι, αλλά υπάρχει, απλά, ισχυρή σύσταση να μην γίνονται πορείες διαμαρτυρίας. Παράλληλα, επαναπροσδιορίζονται ασύμμετρα οι όροι αναστολής εργασίας, αναγκάζοντας χιλιάδες εργαζομένους να επιστρέψουν στις δουλειές τους, αν δεν απολυθούν, συμβάλλοντας στη διασπορά του ιού.
Η πλειοψηφία των πολιτών, που ούτως ή άλλως δεν βγαίνει από το σπίτι, παρά μόνο για να περιμένει στην ουρά των super market, παρακολουθεί τις πορείες να πραγματοποιούνται κανονικά, χωρίς κανένα περιορισμό, ενώ και ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν έχει δώσει «το καλό παράδειγμα» σε αρκετές περιπτώσεις. Η κυβέρνηση όμως, αυτή τη φορά, είναι αποφασισμένη να πετύχουν τα μέτρα. Και το κάνει με το μόνο τρόπο που γνωρίζει. Καταστολή και αστυνόμευση!
Τα γεγονότα που ακολούθησαν είναι γνωστά όπως και η επικοινωνιακή διαχείρισή τους. Η αστυνομική βία μεταφράστηκε σε αυτοάμυνα, οι οικογένειες με παιδιά και κατοικίδια στην πλατεία μετατράπηκαν σε επιτιθέμενους αντιεξουσιαστές και οι διαμαρτυρίες των κατοίκων παρουσιάστηκαν ως αντιπολιτευτικά υποκινούμενες.
Εδώ και πολύ καιρό το Κίνημα Αλλαγής προειδοποιεί ότι η πολιτική όξυνση, ειδικότερα για ζητήματα τρομοκρατίας, σε συνδυασμό με μια κατάσταση οικονομικής και επιδημιολογικής κρίσης είναι ο απόλυτος συνδυασμός για το ξέσπασμα βίας και τη δημιουργία ανεξέλεγκτων καταστάσεων.
Μικρή σημασία φαίνεται να έχει όμως αυτό. Ούτως ή άλλως εκλογές έρχονται…
