Το Σεπτέμβρη του 2020 είχα γράψει ένα άρθρο με τον παραπάνω τίτλο, βάζοντας όμως ένα ερωτηματικό. Τώρα όμως το ερωτηματικό έφυγε, έγινε περιπαιχτικό θαυμαστικό, δηλαδή τελεσίδικα καταφατικό…
Είμαστε άραγε, εμείς οι Ηλείοι άβουλοι, χωρίς συλλογική αίσθηση και δράση, «περιμένοντας τους βαρβάρους», αναμένοντας αδρανείς να συμβεί το μοιραίο;
Οι «βάρβαροι» όμως ήλθαν ή μάλλον τους φέραμε «ως να ήσαν μια κάποια λύσις»:
- Πέταξαν πάλι (όπως το 2014) στα άχρηστα ή στη καλύτερη(;) στις καλένδες τον αυτοκινητόδρομο Πάτρα-Πύργος…
- Διέλυσαν τη Νοσοκομειακή περίθαλψη στην Ηλεία και μάλιστα στη τραγική εποχή της πανδημίας…
- Εξαφάνισαν από τον Ακαδημαϊκό Χάρτη, λειτουργούσες (και νομοθετημένες από κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το ΤΕΦΑΑ) σχολές, θέτοντας ΜΟΝΟ την Ηλεία στο περιθώριο.
- Και άλλα πολλά «ων ουκ έστιν αριθμός»…
Εκτονωνόμαστε γκρινιάζοντας για έργα στη Μεσσηνία ή Αχαΐα (εδώ ταιριάζει το απόφθεγμα του Ισοκράτη «Μη φθονείτε τους πρωτεύουσιν αλλ’ αμιλλάσθαι») ή για τις τιμές και αποζημιώσεις στα αγροτικά προϊόντα μένοντας άπραγοι και μοιραίοι…
Δε θα έλεγα καλά να πάθουμε. Θα πω όμως, γιατί δεν είναι στο DNA μας ο ατομισμός, όπως μου έχουν πει, να αλλάξουμε ρότα…να μη «προσμένουμε, ίσως, κάποιο θαύμα».
«Τι να κάνουμε;»
Δε μου επιτρέπεται να υποδείξω το τι να κάνουμε. Μπορώ όμως να καταθέσω κάποιες σκέψεις και προβληματισμούς.
Πανηλειακό Μέτωπο: Να διαμορφωθεί, εκ νέου, απομονώνοντας και με σθένος στηλιτεύοντας δημόσια (όχι ως παρεΐστικο κουτσομπολιό) τους ριψάσπιδες, τους τοπικιστές, τους κομματικά τυφλούς, όπως έγινε δυστυχώς, και μάλιστα «εν τη γενέσει» του, με τον δρόμο και τα πανεπιστημιακά τμήματα. Σε αυτό θα κληθούν όλοι («Αι γενεαί πάσαι»), οι δήμαρχοι και αυτοδιοικητικοί, οι Βουλευτές του Νομού, Επιμελητήρια, Εργατικά Κέντρα, εργατικοί-αγροτικοί, Επιστημονικοί (Δικηγόροι, Γιατροί, Μηχανικοί) Εκπαιδευτικοί, Εμπορικοί και Φοιτητικοί σύλλογοι, εξέχοντες Ηλείοι, που συχνά αρθρογραφούν για τα δρόμενα και τα προβλήματα του τόπου μας.
Πολιτικό-Κινηματικό σχέδιο δράσης: Ένα πολιτικό σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα κινηματικής και οργανωτικής δράσης είναι «φαΐ χωρίς αλάτι». Με συγκεκριμένα βήματα δράσης, ιεραρχήσεις, συμμαχίες με κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς και εκτός Ηλείας προκειμένου να δημιουργηθεί ένα μαζικό κίνημα που θα τραντάξει το αντιηλειακό πολιτικό κατεστημένο, όχι μόνο για αποτραπεί ο αφανισμός της Ηλείας, αλλά και για κερδίσει το χαμένο έδαφος και χρόνο…
Απαραίτητο στοιχείο είναι η δημόσια – συχνή ενημέρωση του Ηλειακού λαού…
Η ιστορία δε περιμένει και όλους μας καταγράφει…
