Επιμέλεια:
Θοδωρής Λάμπρος
«Είναι (σωστός) Σατανάς»
Τη φράση αυτή τη λέμε, συνήθως, για κάποιον που είναι πολύ έξυπνος, αλλά που η εξυπνάδα του πάει προς το κακό. Γιατί όμως Σατανάς και διάβολος σημαίνουν το ίδιο πράγμα; «Σατάν» – που έχει την ίδια ρίζα με το Σεϊτάν των Αράβων και των Τούρκων – θα πει σε εβραϊκή διάλεκτο τον άνθρωπο που προσπαθεί να βλάψει με κάθε τρόπο, που προδίνει, που κατηγορεί και που βάζει παντού σπιουνιές.
Όταν, λοιπόν, στα παλιά χρόνια, οι Πατέρες της Εκκλησίας καταπιάστηκαν να μεταφράσουν για πρώτη φορά στη γλώσσα μας τα ιερά κείμενα, βρέθηκαν σε δύσκολη θέση. Δεν ήξεραν, δηλαδή, πως έπρεπε ν’ αποδώσουν μονολεκτικά τη λέξη «Σατάν». Πολλοί απ’ αυτούς πρότειναν το όνομα «Δαίμων». Αλλά δεν ήταν ακριβώς αυτό που ήθελαν, επειδή όπως είναι γνωστό, δεν υπάρχουν μόνο κακά δαιμόνια αλλά και καλά. Απόδειξη, πως όταν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε την εξυπνάδα κάποιου, προς το καλό αυτή τη φορά – λέμε ότι είναι, «δαιμόνιος άνθρωπος».
Τέλος αποφασίστηκε να το μεταφράσουν με τη λέξη «διάβολος», αφού ο εβραϊκός Σατάν έσπερνε μόνο διαβολιές και κακίες. Επειδή, όμως, και πάλι μερικοί δε συμφωνούσαν με τη μεταφορά αυτή, προτίμησαν να γράφουν τη λέξη, όπως ήταν στο πρωτότυπο. Από τότε, Σατανάς και διάβολος σημαίνουν το ίδιο πράγμα.
