Του Μάκη Μπαλαούρα
Όσοι/όσες από εμάς είχαμε πάρει καταδικαστική θέση απέναντι στην ιδεολογία και τη δολοφονική πρακτική της 17.Ν έχουμε, πολύ περισσότερο, την υποχρέωση να πάρουμε θέση για την απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα, που νοσηλεύεται στην εντατική του Νοσοκομείου Λαμίας, ύστερα από 48 ημέρες απεργίας και από προχθές προχώρησε και σε απεργία δίψας.
Προσωπικά, πολλάκις είχα αρθρογραφήσει, στην Ελευθεροτυπία, Εποχή και Αυγή, εκφράζοντας πλήρως την εναντίωση μου και παρόλα αυτά δέχτηκα, και εξακολουθώ να υφίσταμαι, επιθέσεις, όπως πρόσφατα από τον αρθρογράφο της Καθημερινής Τσιτσίνη, έγραψε ότι «αθώωνα τα πιστόλια της 17Ν» προφανώς για να δείξει το (εγκληματικό;) ποιον μου…
Το ιστορικό που οδήγησε τον κρατούμενο Κουφοντίνα σε μακρά απεργία πείνας, είναι γιατί σύμφωνα με νόμους που ψήφισε πρώτους η κυβέρνηση της ΝΔ τον 4760/2020, νόμος φωτογραφικός προκειμένου να τον πάρουν από την αγροτική φυλακή της Κασσαβέτειας. Όμως δε τον φωτογράφισαν καλά, γιατί ο ίδιος νόμος προβλέπει ότι θα πήγαινε «στο κατάστημα κράτησης στο οποίο αρχικά μετήχθη», δηλαδή στις φυλακές Κορυδαλλού και όχι σε άλλη, όπως στις φυλακές Δομοκού, που τον έστειλαν.
Δηλαδή, ο κρατούμενος διεκδικεί το αυτονόητο. Την εφαρμογή του νόμου.
«Κρίνονται ο νομικός πολιτισμός και το ήθος μιας κοινωνίας»
Συνήγορος του Πολίτη, Διεθνής Αμνηστία, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, τα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25, δικηγορικοί σύλλογοι, εκατοντάδες δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί και διανοούμενοι. Επίσης, Μάρω Δούκα, Βασίλης Βασιλικός και Κώστας Γαβράς.
Ευρωβουλευτές από την Αριστερά, Πράσινους και Σοσιαλιστές έστειλαν επιστολή στη κυβέρνηση, ενώ κατέθεσε Ερώτηση ο συντονιστής της Επιτροπής Δικαιωμάτων της Ευρωβουλής Ουρμπάν Κρέσπο ζητώντας να εφαρμοστεί ο νόμος και να γίνουν σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα του Δ. Κουφοντίνα.
Χθες με ηχηρή παρέμβαση προστέθηκε η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων επισημαίνοντας πως «Η Δημοκρατία έχει σταθερά θεμέλια και ισχυρούς θεσμούς που της επιτρέπουν να συνδυάζει την απαίτηση συμμόρφωσης στους νόμους με την τήρηση των αρχών του ανθρωπισμού».
Κανείς/καμία από αυτούς που διεκδίκησαν το αυτονόητο, δηλαδή την υλοποίηση του νόμου, δεν «υπερασπίζονται τον κατά συρροή δολοφόνο Κουφοντίνα», όπως έγραψε ο αρθρογράφος (πάλι) της Καθημερινής, Τ. Θεοδωρόπουλος…
«Όποιος και να ήταν, τα ίδια θα λέγαμε»
Στην ίδια εφημερίδα(!) έτερος αρθρογράφος Δ. Γουσέτης, ενώ όπως δηλώνει «δε μπορώ να γνωρίζω αν το αίτημα (ΣΣ. Κουφοντίνα) είναι νόμιμο», αμέσως όμως γράφει (γιατί προφανώς γνωρίζει) ότι «Η αλληλεγγύη στον Δ. Κουφοντίνα πηγάζει από την εκλεκτική συγγένεια μεταξύ των τρομοκρατών της 17Ν, βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ»!!!
Διονύση Γουσέτη, η μοναδική συγγένεια που όντως υπάρχει είναι μεταξύ της Ντόρας Μπακογιάννη με τον δολοφονηθέντα σύζυγο της από τη 17Ν, Παύλο Μπακογιάννη, που είχε τη δύναμη να πάρει ξεκάθαρη θέση στη Βουλή και στον ΣΚΑΪ, δηλώνοντας ότι το «η εφαρμογή του νόμου να ισχύσει για όλους»!
Με όλα αυτά θυμήθηκα την «Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων» που γεννήθηκε στα γραφεία της «Εποχής» το 2006 και εξακολουθεί να υπάρχει ενεργή και δυναμική, με κεντρικό της πυρήνα το αυτονόητο, ότι «σύμφωνα και με το νόμο, εγκλεισμός σημαίνει στέρηση ελευθερίας και μόνο. Δεν σημαίνει ηθική ή φυσική εξόντωση των ανθρώπων».
Ψυχή της Πρωτοβουλίας ήταν Πάνος Λάμπρου, Αννίτα Μιχαηλίδου, Ρόζα Κοβάνη, Ιωάννα Δρόσου, Σοφία Βογιατζή και πολλοί/πολλές άλλες/άλλοι…
Παρακολούθηση δικαιωμάτων, νοσοκομείο, άδειες για τους κρατούμενους, βιβλία, ζεστή ματιά στους ανήλικους, στις μητέρες με μικρά παιδιά, φαγητό. ΟΛΟΙ, μα όλοι, οι κρατούμενοι έχουν τα ίδια δικαιώματα.. Απέκτησε μεγάλο κύρος, τέτοιο που τη καθιστούσε απαραίτητο συνομιλητή των Αρχών.
Με το σκάνδαλο Βατοπεδίου φυλακίστηκε ο ηγούμενος της Μονής Εφραίμ, που διαπιστώνοντας ιδίοις όμμασι την προσφορά της Πρωτοβουλίας είχε το σθένος να την συγχαρεί με επιστολή του «για το ευγενές έργο που πρόσφερε»…
Θα τον αφήσουν να πεθάνει;
Είναι διάχυτη η στρατηγική της έντασης, η διασπορά του φόβου σε καιρό πανδημίας, ο αυταρχισμός της κυβέρνησης και η απέχθεια της στη δημοκρατία και της προάσπισης των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών για όλους.
Θυμίζουμε ότι καμιά κυβέρνηση μετά τη χούντα δεν άφησε να πεθάνει απεργός πείνας, ενώ οι τελευταίοι νεκροί στην Ευρώπη ήταν το 1981 στη Βρετανία επί Θάτσερ όπου πέθαναν ο Μπόμπι Σαντς και οι σύντροφοί του IRA. Μόνο στη Τουρκία πεθαίνουν απεργοί πείνας….Θα τη μιμηθεί, με την εκδικητική εμμονή της και η ελληνική κυβέρνηση, επαναφέροντας εμμέσως τη θανατική ποινή;
