Τα τελευταία χρόνια στον τόπο μας οι πιο σκληρά κακοποιημένες λέξεις είναι ο «εκσυγχρονισμός» και ο «εξορθολογισμός». Οι πιο απαράδεκτοι αναχρονισμοί επιχειρούνται στο όνομα ενός δήθεν εκσυγχρονισμού και οι πιο αδιανόητοι παραλογισμοί νομιμοποιούνται στο όνομα ενός δήθεν εξορθολογισμού. Έχουμε συνηθίσει πια, όταν ακούμε επίσημα χείλη να χρησιμοποιούν τις λέξεις αυτές για να δηλώσουν «αναγκαίες θεσμικές αλλαγές», να υποπτευόμαστε, ότι πίσω από αυτή τη φρασεολογία καλύπτεται η εξυπηρέτηση συντεχνιακών, τοπικιστικών, πελατειακών, μικροπολιτικών και άλλων ανομολόγητων συμφερόντων.
Τις τελευταίες ημέρες με έκπληξη διαπιστώνουμε να γίνεται χρήση της μεθοδολογίας αυτής και από τα αρμόδια όργανα του Πανεπιστημίου Πατρών για να δικαιολογήσουν την απομάκρυνση από την πόλη του Πύργου του τμήματος Μουσειολογίας που ιδρύθηκε με το άρθρο 36 του νόμου 4610/2019, δηλαδή με το «νόμο Γαβρόγλου».
Ως γνωστόν, η Ελληνική Πολιτεία αποφάσισε για ευνόητους λόγους να ιδρύσει στην πόλη του Πύργου, που είναι το πλησιέστερο προς τον ιερό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας διοικητικό και περιφερειακό αστικό κέντρο, ανώτατες σχολές με αντικείμενο την έρευνα και τη διδασκαλία επιστημών στον τομέα του Πολιτισμού. Επιβεβαίωσε δηλαδή την παλαιότερη επιλογή του νομοθέτη να συνδέσει αυτό τον τομέα των ανθρωπιστικών σπουδών με το παγκόσμιας αναγνώρισης και ακτινοβολίας χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας. Το χώρο που αποτελεί για ολόκληρη την οικουμένη την «παρθενική μήτρα» του πολιτισμού «που δεν άλλαξε δε μολεύτηκε [και] δε θα πεθάνει ποτέ» (Τάκης Δόξας, «Φως της Ολυμπίας»).
Σε αυτόν τον τόπο, το αθάνατο αρχαίο ελληνικό Πνεύμα γέννησε αξίες και ιδανικά στα οποία μέχρι σήμερα η σύγχρονη οικουμένη αναγνωρίζει τον πολιτισμένο εαυτό της. Από εδώ, κάθε τέσσερα χρόνια, πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, το Φως της Ολυμπίας στέλνει το μήνυμα της Ειρήνης και της Συναδέλφωσης των λαών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Εδώ για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1875 η γερμανική αρχαιολογική αποστολή ξεκίνησε έρευνες και ανασκαφές που συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Ανασκαφές που απεκάλυψαν σε όλον τον Κόσμο «τα πληγωμένα μάρμαρα που φέγγει του Ίωνα και του Δωριέα η ψυχή». Στο νέο αρχαιολογικό μουσείο της Ολυμπίας είναι που εκτίθενται σε παγκόσμιο προσκύνημα τα απαράμιλλης αισθητικής μνημεία που αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη. Με τέτοια τάξη και σειρά μάλιστα, ώστε ο επισκέπτης να μπορεί να θαυμάσει τη μεγαλειώδη εξελικτική πορεία που διέγραψε η αρχαιοελληνική τέχνη μέχρι να δώσει τα αριστουργήματα του Φειδία, του Πραξιτέλη και του Παιωνίου.
Υπάρχει λοιπόν πιο προνομιακός χώρος για επιστημονική έρευνα και διδασκαλία του κλάδου της Αρχαιολογίας, της Ιστορίας και της Μουσειολογίας, από αυτόν «τον κάλλιστο της Ελλάδας τόπο»;
Κι όμως στο όνομα ενός δήθεν εξορθολογισμού της οργάνωσης και της λειτουργίας του Πανεπιστημίου Πατρών, η Κοσμητεία των Ανθρωπιστικών Επιστημών και ο Πρύτανης αποφαίνονται ότι πρέπει να απομακρυνθεί από το λίκνο αυτό του αρχαιοελληνικού πολιτισμού το Τμήμα Μουσειολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, για να μεταφερθεί στο Αγρίνιο ή στην Πάτρα, όπου δικαιολογημένα λειτουργούν σχολές με άλλα γνωστικά αντικείμενα. Νομιμοποιείται άραγε ακαδημαϊκά, επιστημονικά, πολιτισμικά, λογικά και ηθικά μια τέτοια απόφαση που καταδικάζει τους αυριανούς αρχαιολόγους, ιστορικούς και μουσειολόγους της Ελλάδας να σπουδάζουν την επιστήμη τους χωρίς να έχουν άμεση καθημερινή επαφή με το συμβολικό και υλικό αντικείμενο της μελέτης τους; Και μάλιστα όταν αυτό προσφέρεται στην περιοχή της Αρχαίας Ολυμπίας στον υπερθετικό βαθμό;
Μην αυταπατάστε σοφοί διδάσκαλοι. Η μοναδική επιτακτική ανάγκη εξορθολογισμού της οργάνωσης και λειτουργίας του Πανεπιστημίου σας είναι να αποφασίσετε τη μεταφορά του Ιστορικού και Αρχαιολογικού Τμήματος της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών για να συστεγαστούν μαζί με το Τμήμα της Μουσειολογίας. Εκεί τους αξίζει να λειτουργούν, δηλαδή στην περιοχή της Αρχαίας Ολυμπίας. Διαφορετικά είναι σα να ομολογείτε ότι η απόσταση που χωρίζει το Αγρίνιο ή την Πάτρα από την Ιστορία, την Αρχαιολογία και τη Μουσειολογία είναι η ίδια με εκείνη που χωρίζει το Πανεπιστήμιο της Πάτρας από τη Λογική.
