Γράφει ο Χαράλαμπος Καραντώνης
(PHARMACEUTICAL MARKETING MANAGER)
Μια ενδιαφέρουσα αλλά και ανησυχητική θα έλεγα πτυχή της πανδημικής κρίσης ,με αρνητικές συνέπειες,είναι η αύξηση της κατανάλωσης των αντικαταθλιπτικών σκευασμάτων.
Έτσι λοιπόν σύμφωνα με τον Κο Θωμαΐδη (καθηγητή αναλυτικής χημείας ΕΚΠΑ) για το 1ο τρίμηνο 2021 vs 1ο τρίμηνο 2020 με βάση τα στοιχεία από τα λύματα ,είχαμε αύξηση κατανάλωσης κατά 57%.
Ο κόσμος σε συνθήκες καραντίνας και εγκλεισμού παρουσιάζει αγχώδεις και καταθλιπτικές διαταραχές ,είτε λόγω μοναξιάς ,είτε λόγω οικονομικών προβλημάτων είτε λόγω φόβου για τον κορονοϊό είτε λόγω όλα μαζί,με αποτέλεσμα τώρα να έχουμε φτάσει στο Πικ της κατανάλωσης ψυχοφαρμάκων και αντικαταθλιπτικών .
Ζοφερή πραγματικότητα με πολλές πτυχές όπως ανέφερα την οποία δεν πρέπει να παραβλέπουμε.
Η πανδημία μας έχει αλλάξει όλους και αναρωτιόμαστε για τις ψυχολογικές επιπτώσεις.. Επιπτώσεις που βιώνονται μέσω του σώματος, επειδή όταν αισθανόμαστε απειλή, αφηρημένη ή πραγματική, ενεργοποιείται μια βιολογική στρεσογόνος απάντηση.
Η κορτιζόλη ενεργοποιεί τη γλυκόζη, προκαλώντας το ανοσοποιητικό σύστημα, με έναν τρόπο που αυξάνει τα επίπεδα των φλεγμονών. Αυτό επηρεάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου, κάνοντάς μας πιο ευάλωτους σε απειλές και λιγότερο ευαίσθητους σε θετικές ανταμοιβές. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να ενεργοποιείται απλά ακούγοντας κάποιον δίπλα μας να βήχει ή εάν δούμε τόσους ανθρώπους να φορούν μάσκες. Όμως η χρόνια ενεργοποίηση, όπως συμβαίνει διαρκώς εδώ και μήνες, μπορεί να είναι επιζήμια καθώς επιταχύνει τη βιολογική γήρανση και ψυχολογική κατάπτωση.
Η κοινωνικοποίηση αλλάζει….
Ακόμα κι όταν περιμέναμε, δίπλα δίπλα για να πάρουμε έναν καφέ στα όρθια, ήταν σαν να συμμετείχαμε σε μια ομαδική δραστηριότητα, παρότι δεν ξέραμε τους διπλανούς μας. Τώρα, καθόμαστε προσεκτικά σε απόσταση ο ένας από τον άλλον και μόλις βρεθούμε κατά λάθος κοντά, πεταγόμαστε προς τα πίσω με φόβο. Είναι σαν να απωθούμε τους άλλους κι εκείνοι εμάς. Στην απομόνωση έχει προστεθεί και ενός είδους απόρριψη.
Οι απτικοί νευρώνες που είναι συγκεντρωμένοι σε μέρη που δεν μπορούμε να πιάσουμε μόνοι μας, όπως οι ώμοι και το πίσω μέρος της πλάτης, Εμπλέκουν το κοινωνικό άγγιγμα, με ένα περίπλοκο σύστημα ανταμοιβών, ούτως ώστε όταν μας ακουμπούν η ερχόμαστε σε επαφή, απελευθερώνεται ωκυτοκίνη, με αποτέλεσμα να πέφτουν οι ρυθμοί της καρδιάς και να εμποδίζεται η παραγωγή κορτιζόνης.
Ως Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος καταγράφονται οι αρνητικές επιπτώσεις της απώλειας επαφής ,διότι χάνεται η συνδετική ενέργεια του αγγίγματος και έτσι πυροδοτούνται παράγοντες οι οποίοι συμβάλλουν στην κατάθλιψη – στενοχώρια, χαμηλότερα επίπεδα ενέργειας, λήθαργος.
Είναι σαν να χάνουμε την ταυτότητά μας. Οι μάσκες μας κάνουν άτομα χωρίς πρόσωπο, ένα όριο ανάμεσα σε εμάς και τους άλλους. Και μετά γυρνάμε συνέχεια με φόρμες και πιτζάμες, ξανά και ξανά, ένα ακόμα στρώμα κάλυψης.
Βέβαια ,ιδιάζουσας σημασίας, αποτελεί και το γεγονός ανάδειξης της κοινωνικής αλληλεπίδρασης στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Τα νευρωνικά δίκτυα που επηρεάζουν την ανάπτυξη της ομιλίας και τις ευρύτερες γνωστικές ικανότητες φτιάχνονται μέσα από σωματικές και προφορικές αλληλεπιδράσεις ,οι οποίες στην πορεία καθορίζουν την συμπεριφορά αλλά και προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα.Απαιτείται σύνεση ,υπομονή,σωστή διαχείριση αλλά και κατανόηση των δεδομένων έτσι ώστε να είναι και πιο ομαλή η μετάβαση στη νέα πραγματικότητα.
