Με βαθιά θλίψη παρακολουθούμε τα νέα για τις πυρκαγιές στην Αν. Μακεδονία, τη Θράκη και την Αττική. Η είδηση για νεκρούς, οι ζημιές στις ανθρώπινες περιουσίες και η οικολογική καταστροφή συνθέτουν μια αποκαρδιωτική εικόνα. Ταυτόχρονα, ξυπνούν μνήμες για τον δικό μας τόπο που τόσο έχει πληγεί στο παρελθόν από την πύρινη λαίλαπα.
Και είναι αυθόρμητες οι σκέψεις που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.
Ζούμε με αδιαφορία για αυτά που μας συμβαίνουν και μας περιβάλλουν. Τα καταστροφικά γεγονότα επαναλαμβάνονται σταθερά και το ίδιο σταθερά διαπιστώνουμε την απραξία.
Από τα λάθη σου θα μάθεις, έλεγαν οι παλιοί.
Εμείς, δυστυχώς, όχι μόνο δεν μαθαίνουμε αλλά φαίνεται πως κάνουμε ό,τι μπορούμε προκειμένου το επόμενο γεγονός να είναι πιο οδυνηρό, πιο καταστροφικό.
Κάποτε το δάσος είχε ζωή: κτηνοτρόφοι, ξυλοκόποι, μελισσοκόμοι, χωριά και οικισμοί, δασοφύλακες, αγρονόμοι. Όλοι ζούσαν γύρω από το δάσος. Το φρόντιζαν. Το περιποιούνταν. Το φύλασσαν.
Τώρα με το δάσος ασχολείται μόνο η Πυροσβεστική, αφού ξεκινήσει η καταστροφή. Το ίδιο και τα Δασαρχεία με ελάχιστο προσωπικό και διαθέσιμα μέσα. 170 εκατομμύρια ευρώ ζήτησαν πέρυσι για δράσεις πρόληψης, 13,7 εκ. τούς έδωσε το κράτος.
Και το δάσος αγριεύει, φουντώνει, γεμίζει σκουπίδια, οι δρόμοι κλείνουν και όταν έρθει η στιγμή είμαστε ανήμποροι να κάνουμε το παραμικρό.
Η καταστροφή που ζήσαμε 16 χρόνια πριν στον τόπο μας είχαν κάποιο αποτέλεσμα; Άνοιξαν δρόμοι; Δημιουργήθηκε σχέδιο πυροπροστασίας; Υπάρχει πρόγραμμα αραίωσης της βλάστησης; Εγκαταστάθηκες εξοπλισμός παρακολούθησης περιβαλλοντικών παραμέτρων και έγκαιρης ενημέρωσης; Ενισχύθηκαν το Δασαρχείο και η Πυροσβεστική με μέσα; Αναπτύχθηκε μηχανισμός εθελοντών με κατάλληλη πιστοποίηση και εξοπλισμό; Εκπαιδεύτηκε ο αγροτικός πληθυσμός;
Την περίοδο που διετέλεσα Αντιπεριφερειάρχης, παραδώσαμε επτά σύγχρονα οχήματα πυρόσβεσης, ένα εκ των οποίων διατέθηκε στα Κρέστενα. Είναι λειτουργικό; Συντηρείται σωστά ή έχουμε τα ίδια θέματα με τα Canadair; Υπάρχει προσωπικό να λειτουργήσει; Ενισχύθηκε με επιπλέον εξοπλισμό; Δημιουργήθηκε δίκτυο υδροδότησης; Πρόγραμμα περιοδικού καθαρισμού από απορρίμματα; Ο δήμος μας έχει σχέδιο πολιτικής προστασίας ως οφείλει εκ του νόμου; Έχει κάνει κάποια άσκηση;
Στην Ιατρική λένε πως το βασικότερο για την υγεία μας είναι η πρόληψη. 70% πρόληψη και 30% επέμβαση, εάν μπορεί κανείς να βάλει ποσοστά σε τέτοια θέματα.
Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή μας.
Το ίδιο ισχύει και για τον δήμο μας.
Θα ήθελα να κλείσω αυτές τις σκέψεις απλά με κάποια ευχή. Αλλά δεν μπορώ. Χρειάζεται γνώση και σχέδιο η αντιμετώπιση της καθημερινότητάς μας. Χρειάζεται επιμονή και οργάνωση, προκειμένου, με συνεργασία, να οδηγηθούμε σε καλύτερες μέρες και λιγότερες απώλειες.
Η σκέψη μου σε όλους και όλες που χάθηκαν το 2007, και όχι μόνο. Στου ανθρώπους τους αλλά και σε όλους αυτούς που δοκιμάζονται αυτές τις ώρες, όπως και στο πυροσβεστικό σώμα και στους εθελοντές που επιχειρούν.
ΥΓ. Αυτές τις δύο μέρες καμία ανακοίνωση και καμία δραστηριότητα δεν θα πραγματοποιηθεί από την παράταξή μας, ως ένδειξη σεβασμού και συμπαράστασης στους συνανθρώπους μας αλλά και στις ζωές που χάθηκαν στις 24 Αυγούστου 2007.
