Του Άγγελου Σπ. Αγγελόπουλου
Προέδρου Συνδέσμου προστασίας
Καταναλωτών – Δανειοληπτών
Νοτιοδυτικής Πελοποννήσου
Με απόφαση Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών επιδικάστηκε αποζημίωση ποσού 5.869 ευρώ σε κάτοχο πιστωτικής κάρτας για παραβίαση της νομοθεσίας περί προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, από τράπεζα και εισπρακτική εταιρεία.
Η υπόθεση αφορά κάτοχο πιστωτικής κάρτας ο οποίος είχε συνάψει σύμβαση χορήγησης πιστωτικής κάρτας με τράπεζα.
Η τράπεζα διαβίβασε σε εισπρακτική εταιρεία «ενημέρωσης οφειλετών», τα προσωπικά δεδομένα του δανειολήπτη χωρίς όμως να ενημερώσει γι’ αυτή τη διαβίβαση. Το δικαστήριο έκρινε, ακριβώς ότι για τη διαβίβαση δεδομένων οφειλέτη σε εισπρακτική εταιρεία, η τράπεζα οφείλει να ενημερώσει εξατομικευμένα τον δανειολήπτη και να έχει με σαφή τρόπο τη συγκατάθεση του γι’ αυτό.
– Η απόφαση του δικαστηρίου δέχθηκε, ότι οι τυποποιημένοι όροι που περιέχονται σε κάθε σύμβαση δεν αρκούν για τη θεμελίωση της συγκατάθεσης.
– Όπως προκύπτει από το ιστορικό της απόφασης, πελάτης της τράπεζας σύνηψε με τράπεζα σύμβαση χορήγησης πιστωτικής κάρτας, η οποία εγκρίθηκε και εκδόθηκε στο όνομά του πιστωτική κάρτα, με τους όρους που περιλαμβάνονται στο παράρτημα των όρων της σύμβασης, το οποίο επισυνάπτεται ως παράρτημα στη σύμβαση και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος αυτού.
– Η τράπεζα συνέλεξε τα προσωπικά δεδομένα που ήταν αναγκαία για την κατάρτιση της σύμβασης.
– Τα στοιχεία αυτά διαβίβασε η Τράπεζα στην Ανώνυμη Εταιρεία η οποία δραστηριοποιείται μεταξύ των άλλων στην παροχή υπηρεσιών ενημέρωσης οφειλετών για ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις.
– Η τράπεζα διαβίβασε στην εταιρεία ενημέρωσης οφειλετών, τα στοιχεία του κατόχου της κάρτας (όλα τα προσωπικά δεδομένα, με το δυσμενές οικονομικά δεδομένο της οφειλής του από τη συγκεκριμένη κάρτα), χωρίς προηγουμένως να έχει ενημερώσει για τη διαβίβαση αυτή, με έγγραφο βεβαίας ημερομηνίας και απάντηση και απόδειξη παραλαβής του.
– Η εταιρεία ενημέρωσης οφειλετών προέβη στην επεξεργασία των παρανόμως διαβιβασθέντων στοιχείων, για την εκτέλεση της σύμβασης και με τη χρήση αυτών με τηλεφωνικές οχλήσεις δια των υπάλληλων της, επεδίωξε την εξόφληση της οφειλής.
– Η τράπεζα, ισχυρίστηκε στο δικαστήριο ότι ο κάτοχος της πιστωτικής κάρτας είχε συναινέσει στη διαβίβαση των προσωπικών δεδομένων παραπέμποντας στο παράρτημα της σύμβασης για την απόκτηση της κάρτας.
«… παρέχω στην τράπεζα…. τη συγκατάθεσή μου για να επεξεργάζεται τα προσωπικά μου στοιχεία…»
-Έτσι είχαμε σαφή παραβίαση της διαχείρισης δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, γι’ αυτό το δικαστήριο επιδίκασε αποζημίωση.
– Βασικά, εκείνο που προκύπτει από το σκεπτικό των σχετικών αποφάσεων είναι ότι οι τυποποιημένοι όροι των δανειοληπτικών συμβάσεων δεν αποτελούν προϊόν διαπραγμάτευσης, αλλά προσχώρησης, για να εγκριθεί από τις τράπεζες το αίτημά τους για έκδοση πιστωτικής κάρτας και μόνο.
Όποιοι δανειολήπτες έχουν τέτοια συμβάντα μπορούν να μας τα αναφέρουν ώστε να ενεργήσουμε κατάλληλα για την προσωπική τους προστασία και αποζημίωσή τους.
