Ι. ΝΑΟΣ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ (Β’ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟΝ ΠΥΡΓΟΥ): 6 Μαρτίου Ψυχοσάββατο προ των απόκρεω

Αγαπητοί μας Χριστιανοί και πιστά μέλη της Ενορίας μας, Ψυχοσάββατο και πάλι στις 6 Μαρτίου 2021. Αλήθεια πόσοι από εμάς εδώ δεν έχουμε χάσει αγαπημένα μας πρόσωπα; Πόσοι δεν νιώσαμε την θλίψη και βιώσαμε την οδύνη ενός θανάτου; Έτσι ξαφνικά έφυγαν από την ζωή ή τους είδαμε να πονούν και να οδεύουν μέσα από τη δική τους δοκιμασία στην αιωνιότητα! Ας μην ξεχνάμε λοιπόν αγαπητοί μας, αυτή την ημέρα αυτούς που μας μεγάλωσαν και τους χάσαμε, τους φίλους που μας προσέφεραν χαρά, ακόμα και οικεία πρόσωπα που ενδιαφέρθηκαν για εμάς, ένας τρίτος που έστω για μια στιγμή μας χάρισε το χαμόγελο…!

Μπορεί να έφυγαν αλλά εμείς εδώ μπορούμε να τους βοηθήσουμε και η Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία, μας δίνει τα μέσα… Το σίγουρο είναι ότι ζουν και θα ζουν αιώνια! Και περιμένουν από εμάς να προσευχηθούμε για αυτούς! Με τον θάνατο δεν εκμηδενίζεται ο άνθρωπος όπως πιστεύουν οι υλιστές! Απλά η ψυχή χωρίζεται από το σώμα! Οι ψυχές ζουν με την παρουσία του Θεού! Και όχι μόνο ζουν αλλά βλέπουν τι κάνουμε εμείς για αυτούς, ενώ παράλληλα προσεύχονται και για εμάς στον Θεό! “Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος”… λέει το Σύμβολο της Πίστεώς μας! Και εμάς ο Θεός μας δίνει τις δυνατότητες, να μπορούμε να τους βοηθήσουμε εκεί που βρίσκονται…

Με ένα πρόσφορο για την Θεία Λειτουργία. Με τα Κόλλυβα για το Τρισάγιο και το Μνημόσυνο. Με την συμμετοχή μας στην Θεία Λειτουργία. Η προσευχή μας επίσης είναι το καλύτερο δώρο για τις ψυχές των Κεκοιμημένων μας, που αναπαύονται στο Κοιμητήριο μας, προκειμένου να συγχωρεθούν και να αναπαυθούν. Ας κάνουμε την ψυχή τους να είναι ήρεμη…. Για τους ανθρώπους που αγαπάμε! Μνημόσυνο, τρισάγια, προσευχή, φιλανθρωπίες και πόσα ακόμα μέσα από την Θεία Λειτουργία εκεί που όλη η Εκκλησία γίνεται Σώμα Χριστού μέσα στο Ιερό Δισκάριο! Ασύλληπτη η επικοινωνία μας με τον Χριστό και τους Κεκοιμημένους. Τεράστια τα πελάγη ελέους του Χριστού… Για να σώσει εμάς ακόμη και με τον αποχωρισμό από αυτόν τον κόσμο… Για να μας δώσει αιωνιότητα!

Αγαπητοί μας Χριστιανοί, από το πρώτο συνθετικό της λέξεως καταλαβαίνουμε πως η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη στους Κεκοιμημένους, στις ψυχές, στον κόσμο των πνευμάτων. Ο άνθρωπος δεν είναι το μόνο σώμα που βλέπουμε να ζει, να κινείται, να εργάζεται, να χαίρεται, να υποφέρει, να γηράσκει και να πεθαίνει. Είναι και η ψυχή η αθάνατη, που ευρίσκεται ενωμένη με το σώμα, όσο εκείνο ζει. Όταν όμως πεθάνει το σώμα, η ψυχή ζει, υπάρχει και παραμένει αθάνατη. Είναι πνευματική υπόσταση, αιώνια και μεταφέρεται στον αόρατο κόσμο των πνευμάτων. Έτσι η Εκκλησία μας, σαν φιλόστοργη μητέρα, δεν είναι μόνο για όσους ζουν στον κόσμο τούτο, αλλά και για τα παιδιά της, που πέθαναν και οι ψυχές τους ευρίσκονται στον πνευματικό κόσμο.

Η διδασκαλία αυτή είναι βασική αλήθεια της Ορθοδόξου πίστεώς μας. Σαν συνέχεια αυτού του δόγματος είναι και μια άλλη διδασκαλία στενά ενωμένη με την προηγούμενη. Είναι η διδασκαλία περί της ανταποδόσεως, της κρίσεως. Ο Θεός θα κρίνει τους ανθρώπους σύμφωνα με τα έργα τους. Ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός και ένοχος μπροστά στην Θεία δικαιοσύνη, για μικρές ή μεγάλες αμαρτίες. Το σοβαρότερο καθήκον του ανθρώπου είναι να ευρίσκεται πάντα έτοιμος για την άλλη ζωή. Η Εκκλησία εύχεται πάντοτε για την σωτηρία των παιδιών της. Αγωνίζεται να καταρτίζει Αγίους, για την Βασιλεία των Ουρανών. Πολλοί όμως άνθρωποι πεθαίνουν με ορισμένες ατέλειες και ρύπους, όχι γιατί ήταν άπιστοι και ασεβείς, αλλά από αδυναμίες ίσως να ήλθε και ο θάνατος ξαφνικά και έφυγαν ατελείς και ελαττωματικοί στην αρετή και την αγιότητα.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, λοιπόν έρχεται βοηθός και παρήγορος και για αυτές τις ψυχές με την θέσπιση των Ψυχοσάββατων. Η Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία, το Ψυχοσάββατο προ των Απόκρεω (6 Μαρτίου), μας καλεί σε μία παγκόσμια ανάμνηση «πάντων των απ’ αιώνος κοιμηθέντων ευσεβώς επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου». Και αυτό διότι η επόμενη ημέρα η Κυριακή των Απόκρεων (7 Μαρτίου) είναι αφιερωμένη στην Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, εκείνη την φοβερή και φρικτή ημέρα κατά την οποία όλοι θα σταθούμε μπροστά στο θρόνο του μεγάλου Δικαιοκρίτου Θεού. Για τον λόγο αυτό με το Ιερό Μνημόσυνο των Κεκοιμημένων ζητούμε από τον Κύριο να γίνει ίλεως και να δείξει την συμπάθεια και την μακροθυμία του, όχι μόνο σε εμάς τους ζώντες αλλά και στους προαπελθόντας αδελφούς μας, έτσι ώστε όλους μαζί να μας κατατάξει μεταξύ των τέκνων, της Επουράνιας Βασιλείας Του!

Στην συνέχεια έχομε επίσης και τα δύο επόμενα Σάββατα προ της Τυρινής και το Σάββατο της Καθαράς Εβδομάδος (όπου και εορτάζουμε την ανάμνηση του θαύματος δια των κολλύβων του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος) και είθισται κατά παράδοση οι Χριστιανοί μας, να τελούν και τα δύο αυτά Σάββατα δεήσεις υπέρ των Κεκοιμημένων τους, αν και δεν θεωρούνται Ψυχοσάββατα.

Ένα σώμα είμαστε εμείς με τους Κεκοιμημένους. Μία Εκκλησία είμαστε με τον ουρανό, με τους Κεκοιμημένους μας. Εάν νοιώθουμε την ανάγκη ο ένας να μιλάει στον άλλον, ο ένας να φροντίζει για τον άλλον, καταλαβαίνετε πόσο μεγαλύτερη ανάγκη έχουν οι Κεκοιμημένοι να επικοινωνούμε μαζί τους; Οι Κεκοιμημένοι μας παρακαλούν συνεχώς να έχουμε το νου μας σε αυτούς. Οι Κεκοιμημένοι μας ζουν και μας κοιτάζουν να δουν εάν εμείς τους μνημονεύουμε. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη γι’ αυτήν την επικοινωνία. Την Προσευχή μας να την αναπέμπουμε και για αυτούς.

Την ελπίδα μας στον Χριστό να την έχουμε και για αυτούς. Τις Θείες Λειτουργίες μας να τις κάνουμε και για αυτούς. Σαρανταλείτουργα να κάνουμε και για αυτούς, ελεημοσύνες, μνημόσυνα, τρισάγια. Όλα βοηθούν πραγματικά τους Κεκοιμημένους μας. Όχι μόνο τους βοηθούν, αλλά είναι και δική μας επικοινωνία με όλον τον άλλο κόσμο, με τους αγγέλους και τους αγίους μας. Όταν εμείς τους θυμόμαστε και τους μνημονεύουμε, τότε εκείνοι αγάλλονται, χαίρονται, ελπίζουν, προσμένουν, προχωρούν συνεχώς προς την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας, καλλιεργώντας μέσα τους την ελπίδα. Να ξέρατε πόση ευγνωμοσύνη μας χρωστούν και πόσο μας την ανταποδίδουν, όταν εμείς τους μνημονεύουμε! Ας μην ξεχάσουμε αγαπητοί μας Χριστιανοί, αυτή την ημέρα η οποία είναι αφιερωμένη στα αγαπημένα μας πρόσωπα που βρίσκονται στη γειτονιά του ουρανού..!! Έχουν μεγάλη ανάγκη την προσευχή μας, τη θύμησή μας και την αγάπη μας… Οι κεκοιμημένοι ζουν και η επικοινωνία δεν σταματάει μαζί τους ποτέ. Αρκεί εμείς οι <ζώντες οι περιλειπόμενοι>, να προσευχόμαστε για τις ψυχές τους… Η Προσευχή είναι το μέσον για τους ανακουφίσουμε και παράλληλα είναι έκφραση Χριστιανικής αγάπης!

Τελειώνοντας αγαπητοί μας Χριστιανοί, αυτό το ταπεινό αφιέρωμα στο Ψυχοσάββατο προ των Απόκρεων, ας ευχηθούμε να αναπαύσει ο Θεός «εν σκηναίς των δικαίων και εν χώρα ζώντων», τα προσφιλή μας πρόσωπα και όλους τους Κεκοιμημένους αδελφούς μας, που αναπαύονται στο Κοιμητήριο της Ενορίας μας. «Μνήσθητι, Κύριε, πάντων τῶν κεκοιμημένων ἐπ᾽ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου καί ἀνάπαυσον, αὐτούς, ὁ Θεός, ὅπου ἐπισκοπεῖ τό φῶς τοῦ προσώπου Σου». ΑΜΗΝ!