«Από τη γη βγαίνει νερό από την ελιά το λάδι και από την μάνα την καλή βγαίνει το παλληκάρι».
Την ημέρα που η Εκκλησία μας εορτάζει την Δεσποτική και Θεομητορική Εορτή της Υπαπαντής του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, η σκέψη και η προσευχή μας στρέφονται προς το Σεμνό Πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου της Μητέρας του Λυτρωτού και Μητέρας όλων των ανθρώπων.
Αυτήν την ημέρα από το 1929 έχει καθιερώσει η Ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας σαν σημείο αναφοράς για την Ελληνίδα Ορθόδοξη Μητέρα τιμώντας τους κόπους, τις θυσίες και την ανεκτίμητη προσφορά της στην οικογένεια και την κοινωνία μας. Τότε, η γιορτή της Μητέρας, είχε καθιερωθεί επίσημα να εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου, ημέρα της Υπαπαντής του Σωτήρος Χριστού ημέρα προσφοράς στο Θεό, του Τεσσαρακονθήμερου Χριστού, από την Αγία Μητέρα Του, την Παναγία. Ήταν απόλυτα δικαιολογημένη η επιλογή της ημέρας αυτής ως ημερομηνία γιορτής της Μάνας, καθότι η Παναγία μας είναι η κατά χάριν Μητέρα όλων των Χριστιανών, αφού ο Χριστός είναι ο κατά χάριν αδελφός μας και τούτο διότι προσέλαβε την ανθρώπινη φύση για να την θεώσει και να μας καταστήσει συγκληρονόμους της Βασιλείας του Θεού!
Το γεγονός και μόνο, ότι κάθε νέα Χριστιανή μητέρα, σαράντα ημέρες μετά την γέννηση του παιδιού της το πηγαίνει στην Εκκλησία για να το προσφέρει στο Θεό και η ίδια να πάρει την ευχή, αποδεικνύει την σταθερή πεποίθηση ότι αυτή είναι η Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη και ενέργεια. Συνεπώς ο συνεορτασμός κάθε Ορθοδόξου Χριστιανής μητέρας την σημερινή ημέρα με τη Μάνα του Χριστού μας, της μεσίτριας προς τον φιλάνθρωπο Θεό, της γέφυρας της μετάγουσας από την γη στον ουρανό, καθίσταται ανάγκη έκφρασης τιμής και ευγνωμοσύνης. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τους μη Ορθόδοξους Χριστιανούς, οι οποίοι ρίχνουν πολύ εύκολα «νερό στο κρασί τους», αλλά και επιχειρούν με διάφορους τρόπους να μπαίνουν στην προσωπική ζωή των λαών (θρησκευτική, ιστορική, πολιτική).
Στην αρχαία Ελλάδα, μια γιορτή ανοιξιάτικη ήταν αφιερωμένη στη Θεά Γαία (Μητέρα Γη), μητέρα των θεών και των ανθρώπων. Αυτή ήταν και η πρώτη μορφή εορτασμού της Μητέρας. Τη γιορτή αυτή διαδέχθηκε η γιορτή η αφιερωμένη στην κόρη της Γαίας, τη Ρέα. Η Ρέα ήταν η σύζυγος του Κρόνου και η Μητέρα του Δία και όλων των Θεών της Αρχαίας Ελλάδας. Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη, που γινόταν κάθε Μάρτιο. Στη συνέχεια, φτάνουμε στην Αγγλία του 15ου-16ου αιώνος μ.Χ., όπου γιορταζόταν η «Mothering Sunday», δηλ. η «Κυριακή της Μητέρας», την 4η Κυριακή της Σαρακοστής, και ήταν αφιερωμένη στις μητέρες. Εκείνη τη μέρα όλοι οι υπηρέτες έπαιρναν από τα αφεντικά τους μία μέρα άδεια, για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να περάσουν την μέρα τους μαζί με τις μητέρες τους.
Η απόφαση καθιέρωσης, διεθνώς, της γιορτής της μητέρας το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαΐου είναι προϊόν της Δύσης, όπως και πολλά άλλα σχέδια, που αφορούν και την Πατρίδα μας και εφαρμόζονται με τη μέθοδο του «σαλαμιού». Η εορτή της μητέρας, που εορτάζεται παγκοσμίως κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, οφείλεται στο αγώνα που έκανε στις αρχές του 20ου αιώνα μία δασκάλα, από την Φιλαδέλφεια, ονόματι Άννα Τζάρβις η οποία ζούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Η Άννα Τζάρβις αγωνίστρια από πολύ νεαρή ηλικία, ήθελε να τιμάται αυτή την συγκεκριμένη ημέρα η μητέρα της, η οποία βοήθησε στην συμφιλίωση των Νοτίων και Βορείων μετά τον τραγικό εμφύλιο πόλεμο (1861-1865) που ήταν ο πλέον καταστροφικός πόλεμος που έζησε ποτέ το κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και ταυτόχρονα ιστορικό γεγονός με σημαντικό αντίκτυπο στην αμερικανική κοινωνία και οικονομία. Το Κογκρέσο, το 1914 όρισε την συγκεκριμένη ημέρα ως εθνική εορτή και οι αγώνες της Άννας Τζάρβις δικαιώθηκαν.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα το 1929 όπως αναφέρθηκε παραπάνω, εορτάστηκε για πρώτη φορά η εορτή της Μητέρας στην Ελλάδα, όχι όμως την δεύτερη Κυριακή του Μαΐου αλλά στις 2 Φεβρουαρίου, ώστε να συνδυαστεί με την Χριστιανική εορτή της Υπαπαντής, αφού αυτή την ημέρα έχουμε την πρώτη δημόσια εμφάνιση της Θεοτόκου ως Μητέρας. Δυστυχώς όμως την δεκαετία του 1960 η εορτή της μητέρας στη χώρα μας ακολούθησε τα αμερικανικά πρότυπα και εορτάζεται πλέον τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου (μιμούμενοι τους ευρωπαίους, αποκόπτοντας την Ιερή αυτή γιορτή από την Πίστη μας). Αν και πολλές χώρες έχουν δικές τους ημερομηνίες για την εορτή της Μητέρας, όπως και τους δικούς τους λόγους για να εορτάζουν μία τέτοια ημέρα, η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου έχει επικρατήσει διεθνώς.
Εκείνο το οποίο πρέπει να γνωρίζουμε είναι, ότι κανένας δεν μπορεί να μας επιβάλει κάτι, αν εμείς δεν το θελήσουμε κι αν η ζωή μας είναι προσεκτική. Εμείς λοιπόν οι Ορθόδοξοι Έλληνες, παραμένοντας πιστοί στις θρησκευτικές μας παραδόσεις και πεποιθήσεις, πρέπει να εορτάζουμε την Ελληνίδα Μάνα, μαζί με τη Μάνα όλων μας την Παναγία, στις 2 Φεβρουαρίου ημέρα της Υπαπαντής του Σωτήρος Χριστού και πολύ σοφά η Εκκλησία μας επέλεξε την ημέρα αυτή. Ας δούμε λίγο επιτέλους και το σπίτι μας, ας δούμε την Παράδοσή μας, ας δούμε την Πίστη μας, ας τιμήσουμε την Παναγία και κοντά με αυτήν και όλες τις Ελληνίδες Μητέρες. Έχουμε δική μας εορτή για την μητέρα, δεν μας χρειάζονται οι ξενόφερτες εμπορικές εορτές. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ Η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. ΝΑ ΦΩΤΙΖΕΙ ΝΑ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΣΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΚΕΙΝΗ ΟΔΗΓΗΣΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΙΗΣΟΥ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΚΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΤΟΥ ΜΩΣΑΪΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΤΑΚΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΕΝΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!
ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
