Γράφει ο Κώστας Διαμαντόπουλος
Η Ελένη Σκάβδη μας θύμισε τη μελέτη Πανούση στην όποια η Ηλεία είχε ενταχθεί στο σχεδιασμό του υπό σύσταση τότε Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και προέβλεπε τμήματα σε Πύργο, Αμαλιάδα και Αρχαία Ολυμπία αν δεν απατώμαι.
Ενός Πανεπιστημίου που αφετηριακά και όπως επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια μάλλον πετυχημένα ακολούθησε το μοντέλο της αποκέντρωσης σχολών.
Η Ηλεία τότε επέλεξε το ΤΕΙ της Πάτρας ως φορέα για την ένταξή της στο χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Η στρατηγική αυτή επιλογή δε δικαιώθηκε.
Η σχέση μας με το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου συζητείται αλλά ουδέποτε εξελίσσεται.
Έχω την αίσθηση ότι και με αφορμή τη δημιουργία ΤΕΦΑΑ είχε τεθεί η προοπτική μιας τέτοιας συνεργασίας.
Με όρους εξωτερικής πολιτικής οι επιλογές μας παραπέμπουν στη ”φινλανδοποίηση” της Ηλείας με την Πάτρα και τελευταία την Αιτωλοακαρνανία στο ρόλο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Ο νομός δηλαδή έχει εγκλωβιστεί σ’ ένα καταναγκαστικό πλαίσιο ”διεκδίκησης” χάνοντας ιστορικών διαστάσεων ευκαιρίες.
