Βαρβάρα μαρτυράει, από πατέρα δήμιο, που κεραυνός τον χτυπάει!
Στην Ηλειακή πρωτεύουσα τον Πύργο και συγκεκριμένα στην ενορία της Αγίας Κυριακής, όπου και ανήκει το ομώνυμο Ιερό Παρεκκλήσιο της δημοφιλέστερης Αγίας Βαρβάρας, πλησίον του Τ.Ε.Ι. έλαβαν χώρα για μία ακόμη χρονιά, οι Θρησκευτικές εορταστικές εκδηλώσεις με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια και Ιερή κατάνυξη, προς τιμήν της πανέμορφης μοναχοκόρης Βαρβάρας.
Η Αθληφόρος Βαρβάρα, ένα όμορφο νεαρό κορίτσι το οποίο είχε λάβει υψηλού επιπέδου μόρφωση για την εποχή της, έμελλε να μισήσει την κοσμική δόξα και να αναζητήσει τον Παράδεισο. Σύμφωνα με ένα από τα τροπάρια των Αίνων της εορτής, η Βαρβάρα περιφρόνησε τις απολαύσεις και τα πλούτη της κοσμικής ζωής, όπως προσφέρονταν σε αυτήν από τον πατέρα της, τον Διόσκορο. Ο πατέρας της, ως φανατικός ειδωλολάτρης, αγνοούσε το ενδεχόμενο η Βαρβάρα να έλθει σε επαφή με την νέα θρησκεία του χριστιανισμού. Η άγνοια του πατέρα, σε συνδυασμό με την εσωτερική αναζήτηση της Βαρβάρας με σκοπό την εύρεση της αληθινής σοφίας του Τριαδικού Θεού, κατέστη η ευκαιρία ώστε ο Ουράνιος Νυμφίος να επιλέξει την Βαρβάρα για «Νύμφη» του. Ο πόθος για τον Ουράνιο Νυμφίο ώθησε την Βαρβάρα να μισήσει την κοσμική δόξα και παράλληλα να προκαλέσει την οργή του πατέρα της. Ο πόθος του Ουράνιου Νυμφίου έδωσε την δύναμη στην Βαρβάρα, να ομολογήσει την Αγία Τριάδα και να εξέλθει νικήτρια από την πάλη με τις ειδωλολατρικές θεωρίες του πατέρα της.
Ο Σεβασμός της, προς την μία Θεότητα της Αγίας Τριάδας ώθησε την Βαρβάρα, παρά το νεαρό της ηλικίας και την γυναικεία φύση της, να αντιμετωπίσει με ανδρείο φρόνημα τις απειλές του τοπικού άρχοντα Μαρκιανού, την διαπόμπευσή της, αλλά και το επερχόμενο μαρτύριό της, από τα χέρια του ιδίου του πατέρα της Διόσκουρου. “Ταίς πατρικαίς χερσί τω πατρικώ ξίφει την τελειώσιν δέχεται», όπως λέει ο βιογράφος της Συμεών, ο ειδωλολάτρης και Σατράπης (Διοικητής) της Νικομήδειας Διόσκουρος, βρίσκοντας όμως στην συνέχεια τραγικό θάνατο από κεραυνό κατά Θεία δίκη. Το θαυμαστό αυτό γεγονός ήταν η αιτία η Αγία Βαρβάρα να είναι η προστάτιδα του Ελληνικού Πυροβολικού από το 1829 μέχρι και σήμερα, ύστερα από σχετική απόφαση του πρώτου “Τάγματος Πυροβολητών», όπως ονομάζονταν τότε, επειδή συσχετίζει το πυροβόλο όπλο με τον κεραυνό που κατέκαψε τον ασεβή πατέρα της.
Την Τρίτη 3η Δεκεμβρίου ε.έ. παραμονή της εορτής, κατά τον Μέγα Πανηγυρικό Αρχιερατικό Εσπερινό χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Γερμανός, κηρύσσοντας και τον Θείον Λόγον, ο οποίος με θεολογικό αλλά και γλαφυρό τρόπο αναφέρθηκε στους τρεις εορταζομένους αγίους, που ποθούσαν τον Νυμφίο Χριστό! Στην Αγία Βαρβάρα, στον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, Μέγα Ασματογράφο και Υμνογράφο της Αγίας Εκκλησίας μας, καθώς επίσης έναν από τους μεγαλύτερους θεολόγους, ο οποίος καλλιέργησε με επιτυχία όλους τους κλάδους της θεολογίας, διακρινόμενος ως μεγάλος ερμηνευτής της Ορθόδοξης Πατερικής Θεολογίας και τέλος στον Άγιο Σεραφείμ Επίσκοπο Φαναρίου.
Τον Σεβασμιώτατο πλαισίωσαν οι Αιδ. π. Κωνσταντίνος Παπαδημητρίου, π. Χαράλαμπος Αθανασόπουλος, π. Γρηγόριος Πάπαρης, π. Βασίλειος Λαγκαδινός, π. Νικόλαος Κατσηδήμας, π. Νεκτάριος Συμεωνίδης, π. Ιωάννης Διαμαντόπουλος και π. Θεόδωρος Γκοτσόπουλος.
Την Τετάρτη 4η Δεκεμβρίου ε.έ. ανήμερα της εορτής, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Ωλένης κ.κ. Αθανάσιος, χοροστάτησε στον Όρθρο και τέλεσε την Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, κηρύσσοντας παράλληλα και τον Θείον Λόγον, συμπαραστατούμενος από τους Αιδ. π. Κωνσταντίνο Παπαδημητρίου, π. Χαράλαμπο Αθανασόπουλο, π. Γρηγόριο Πάπαρη και π. Βασίλειο Λαγκαδινό.
Αξιοσημείωτη δε ήταν η παρουσία του εορτάζοντος Συλλόγου Ιεροψαλτών Ηλείας-Ολυμπίας <<ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ>>, οι οποίοι κάθε χρόνο τιμούν την σεβάσμια μνήμη του, αποδίδοντας θαυμάσια τους εόρτιους ύμνους, ως καλοί και γνήσιοι θεράποντες της πατρώας Βυζαντινής Μουσικής, συμβάλλοντας έτσι καθοριστικά στην πνευματική ανάταση του πολυπληθούς Εκκλησίασματος, που προσήλθε ομοθυμαδόν, για να συνεορτάσει την ιερή μνήμη της Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, θέλοντας παράλληλα δε να λάβει την χάρη της Αγίας, προσκυνώντας απότμημα του Ιερού Λειψάνου της, το οποίο φυλάσσεται εις το Ιερό παρεκκλήσιο, ως πολύτιμος θησαυρός. Οι εορταστικές και λατρευτικές εκδηλώσεις, κορυφώθηκαν το απόγευμα της εορτής, με την τέλεση Ιεράς Παρακλήσεως.
(Υπό Ιερέως Νικολάου Κατσηδήμα).
