Του Κώστα Διαμαντόπουλου
(Περιφερειακός Σύμβουλος της παράταξης ” Μαζί Αλλάζουμε – Δυτική Ελλάδα “)

Η Περιφέρεια Θεσσαλίας δείχνει το δρόμο στην αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης. Σύμφωνα με το σχέδιο που υπάρχει, η Περιφέρεια θα δανειοδοτηθεί από την Τράπεζα Ανάπτυξης του Συμβουλίου της Ευρώπης (5,7 εκατ. ευρώ για κάθε 100 κατοικίες) με σκοπό την κατασκευή κοινωνικών κατοικιών (από 500 έως 1000 υπολογίζουν) οι οποίες θα νοικιαστούν με χαμηλό μίσθωμα σε ευάλωτα νοικοκυριά, φοιτητές, εργαζόμενους, νέα ζευγάρια, εποχικούς και δημοσίους υπαλλήλους που μετακινούνται στα νησιά. Ο μέσος όρος καταβολής ενοικίου θα είναι 275 ευρώ. Το δάνειο που θα λάβει η Περιφέρεια θα είναι άτοκο και θα πληρωθεί σε βάθος 25ετίας. Οι Δήμοι θα αναλάβουν την καταγραφή και παραχώρηση στην Περιφέρεια αναξιοποίητων ακινήτων και εκτάσεων.
Οι περιοχές στις οποίες κατά προτεραιότητα θα αναπτυχθούν οι κατοικίες αφορούν
1. νησιωτικές περιοχές (Σποράδες) στις οποίες η έκρηξη τουριστικής ανάπτυξης ;έχει οδηγήσει σε έλλειψη προσιτής κατοικίας για ευάλωτες ομάδες και εποχιακά εργαζόμενους, και δυσκολία εγκατάστασης των δημοσίων υπαλλήλων (δάσκαλοι, καθηγητές, γιατροί).
2. αστικές περιοχές (Βόλος, Λάρισα, Τρίκαλα, Καρδίτσα) στις οποίες καταγράφεται έλλειψη φοιτητικής στέγης και υψηλό κόστος ενοικίων.
3. ορεινές και απομακρυσμένες περιοχές στις οποίες παρατηρείται ραγδαία πληθυσμιακή συρρίκνωση λόγω αστυφιλίας και απαξίωση των υποδομών.
Αυτά στη Θεσσαλία την ίδια στιγμή που η Δυτική Ελλάδα παρακολουθεί ουδέτερα τις εξελίξεις….
Θυμίζουμε ότι ένα χρόνο πριν, στη συνεδρίαση της Επιτροπής Παρακολούθησης του ΕΣΠΑ, στον Πύργο, ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας είχε προαναγγείλει επιδότηση ενοικίου ως “απάντηση” στη στεγαστική κρίση αξιοποιώντας πόρους του ΕΣΠΑ. Η αίσθησή μου είναι ότι η προαναγγελία αυτή δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Ακόμα όμως κι αν υλοποιηθεί θα πρόκειται για ατελέσφορο μέτρο. Άλλωστε η στεγαστική κρίση είναι κυρίως πρόβλημα μειωμένης προσφοράς ακινήτων.
Και όπως έγραψε ο Κώστας Καλλίτσης στην “Καθημερινή της Κυριακής”….
“Το πιο βασικό, βέβαια, είναι αυτό που κάνουν όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες και που αρνείται –επί έξι συνεχή χρόνια- να κάνει η σημερινή κυβέρνηση: Η αύξηση της προσφοράς κοινωνικής κατοικίας, η μαζική οικοδόμηση δημόσιας ιδιοκτησίας κατοικιών που θα μισθώνονται έναντι χαμηλού ενοικίου. Η Πορτογαλία κατασκευάζει 26.000 κοινωνικές κατοικίες, η Ισπανία 20.000, η Ιταλία 10.000 κοινωνικές κατοικίες. Το 24% των κατοικιών στην Αυστρία και το 62% ειδικά στη Βιέννη είναι κοινωνικές κατοικίες, η Ολλανδία έχει 2,3 εκατ. κοινωνικές κατοικίες, η Γαλλία 5 εκατ., στη Γερμανία οι ιδιοκτήτες συγκροτημάτων κατοικιών υποχρεώνονται να διαθέτουν ένα ποσοστό κατοικιών με κοινωνικά προγράμματα. Παντού, κάτι κάνουν….”