ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΣ: “Οι ανέντιμοι και οι ανέτοιμοι”

Για την πολιτική ανεντιμότητα και δολιότητα της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που ακύρωσε τη δημοπράτηση του δρόμου Πάτρα – Πύργος έχω αναφερθεί τόσες πολλές φορές, εντός και εκτός Βουλής, με αποτέλεσμα ο ηθικός και φυσικός αυτουργός, ο Υπουργός Χρ. Σπίρτζης να με αποκλείει -ως ιδιαίτερα ενοχλητικό-από τις συναντήσεις του με τους φορείς της περιοχής.
Θυμίζω για την ιστορία, ότι μετά τις ατελέσφορες προσπάθειες –τέλος 2012 αρχές 2013- όπου το λεγόμενο «Θεσμικό Μέτωπο» δεν κατόρθωσε ούτε καν να συναντήσει τον τότε Πρωθυπουργό κ. Α. Σαμαρά, το έργο απεντάχθηκε από την «Ολυμπία Οδό» και στη συνέχεια μετετράπη σε δημόσιο (Αρ.5 Ν. 4219/2013) κατόπιν έντονων πιέσεων και υπό την απειλή της καταψήφισης των αναθεωρημένων συμβάσεων των αυτοκινητοδρόμων. Δημοπρατήθηκε από τον Μ. Χρυσοχοίδη στις 7-10-2014(απόφαση ΕΠΠ/Π1/Φ1.1/ΟΙΚ.7261) για να ακυρωθεί στις 26/03/2015 με υπογραφή του κ. Σταθάκη, καθώς ο κ. Σπίρτζης δεν είχε ορκισθεί ακόμη(απόφαση ΕΠΠ-ΒΕ /Γ/ Φ1.1/ 2889).
Η σκοπιμότητα της ακύρωσης του διαγωνισμού κατέστη πανελληνίως γνωστή και καταγέλαστη, από την ώρα της κατάτμησης του έργου σε 8 εργολαβίες και την ανάδειξη ως μειοδότη των τεσσάρων πρώτων του ομίλου «Τοξότης» συμφερόντων του εκκολαπτόμενου τότε καναλάρχη κ. Καλογρίτσα.
Το γεγονός ότι μέχρι σήμερα όχι μόνο δεν έχει ολοκληρωθεί το έργο, όπως προέβλεπε ο Ν. 4219/2013, αλλά παραμένουν ακόμα 2 ορφανές εργολαβίες και καρκινοβατούν οι υπόλοιπες, δεν περιποιεί καμία τιμή σε εκείνους που είτε σιώπησαν τότε, πολύ δε περισσότερο σε όσους υποστήριξαν ενεργά τον κ. Σπίρτζη. Δεν τους σώζουν δε ούτε οι φωτογραφίες πάνω στα μηχανήματα, στη γνωστή φιέστα, παραμονές των εκλογών, καθώς από την ακύρωση της δημοπρασίας τον Μάρτιο του 2015 μέχρι την «έναρξη» των εργασιών στις πρώτες εργολαβίες είχαν περάσει 4 χρόνια και μαθηματικά το έργο δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί εντός του τρέχοντος χρηματοδοτικού πλαισίου.
Δυστυχώς όμως, και η έτοιμη από καιρό να κυβερνήσει ΝΔ απεδείχθη εντελώς ανέτοιμη, καθώς μπορεί μεν οι αντιπολιτευτικές φωνές κατά τον κ. Σπίρτζη και το ΣΥΡΙΖΑ να ήταν απολύτως δικαιολογημένες, όταν όμως ήρθε η ώρα της κρίσης άρχισαν να ψάχνονται.
Από τα γενικόλογα «το έργο θα γίνει» περάσαμε μετά από λίγο καιρό στις πληροφορίες για επαφές με τις αρμόδιες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη διερεύνηση «άλλων» λύσεων και στις συμβουλές του κ. Καραμανλή, του αρμόδιου Υπουργού να δείξουμε λίγη ακόμα υπομονή.
Δεν μας έχει πει επισήμως, πέραν των γνωστών διαρροών, ο κ. Καραμανλής, ποιο είναι το συγκεκριμένο αίτημα στην Ε.Ε. και ποια η τεκμηρίωσή του, ώστε να πείσει ένα όργανο που πριν 4 χρόνια ενέκρινε την κατάτμηση του έργου σε 8 εργολαβίες όπως εισηγήθηκε ο προηγούμενος Υπουργός, να αποφασίσει τώρα το αντίθετο.
Δεν μας έχει πει ακόμα με ποιο επιχείρημα ή ποιο αντάλλαγμα θα πείσει την Κοινοπραξία της «Ολυμπίας Οδού» να δεχθεί τώρα εκείνο που το 2012 απέρριψε ως ασύμφορο -όπως μας είπε ο τότε αρμόδιος Υπουργός κ. Χατζηδάκης και ο Εθνικός Διαπραγματευτής κ. Βιδάλης- επί τρικομματικής Κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ.
Δεν μας έχει πει επίσης, πως θα αντιμετωπιστεί δικαστικά ή εξωδικαστικά το αίτημα για αποζημίωση των σημερινών αναδόχων των επιμέρους εργολαβιών και τι θα κοστίσει σε χρόνο και χρήμα, καθώς τα παραδείγματα δικαστικών αποφάσεων που δικαίωσαν εργολάβους δημοσίων έργων είναι εξόχως διδακτικά.
Το γεγονός ότι η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Σπίρτζης έκαναν όσα έκαναν και αντί να παραδώσουν έργο παρέδωσαν «οικόπεδα», δε νομιμοποιεί την Κυβέρνηση της ΝΔ και τον κ. Καραμανλή να κάνει τα ίδια και χειρότερα από την ανάποδη, πριν εξετάσει στα σοβαρά όλες τις εναλλακτικές λύσεις με βάση την υφιστάμενη κατάσταση.
Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να διακυβευθεί ο δημόσιος χαρακτήρας του έργου, με ότι αυτό συνεπάγεται, καθώς είναι διασφαλισμένη η χρηματοδότηση του. Ούτε πολύ περισσότερο το χρονοδιάγραμμα της υλοποίησής του εντός του τρέχοντος χρηματοδοτικού πλαισιού και με βάση τις συμβατικές υποχρεώσεις των σημερινών αναδόχων. Κάτι τέτοιο θα σημάνει ταυτόχρονα παράταση του χρόνου της υλοποίησης του και πρόσθετο κόστος για το δημόσιο και τους πολίτες.
Το πιο επικίνδυνο όμως είναι στην παρούσα φάση της αναμονής η καλλιέργεια ενός κλίματος εφησυχασμού και άκριτης στήριξης των Κυβερνητικών αποφάσεων, πολύ δε περισσότερο η αποδοχή των κάθε φορά τετελεσμένων.
Τα παραπάνω, ως δίδαγμα από την ιστορία της εξέλιξης του έργου*, από το 2007 μέχρι σήμερα, που σημαίνει «φύλακες γρηγορείτε» με την ευρεία έννοια του όρου, καθώς «φύλακες» είμαστε όλοι εμείς και η «εγρήγορση» είναι καθήκον μας, πολύ δε περισσότερο που δεν μπορεί να αποτελεί διαχρονικό άλλοθι για κανέναν το τι έκαναν οι προηγούμενοι.