Του Γιώργου Τάκη Δόξα
Το sms ήταν λιτό: «Ο Γιάννης έφυγε το απόγευμα στις 5.30. Λαμπρινή». Το sms στάλθηκε από την αδερφή του Λαμπρινή του ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΥ ΠΥΡΓΙΩΤΗ ΗΘΟΠΟΙΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ (Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2025).
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ήταν το τέταρτο παιδί του κυρ Θέμη και της Κυρίας Κικής. Συνολικά πέντε (5) και με την σημερινή απώλεια του Γιάννη, τους Λαμπροπουλαίους, θα τους κρατάει ζωντανούς στην μνήμη της καρδιάς μας η Λαμπρινή που ζει στην Γερμανία με τον άντρα της και τα δυο της παιδιά.
Οι ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΑΙΟΙ του Πύργου ήταν (και παραμένει η Οικογένεια των παιδικών μου χρόνων). Τι να πρωτοθυμηθώ; Τον κυρ Θέμη που «μου πέταγε» (όταν έκανα τις γνωστές μου ζαβολιές) το σφυρί που διόρθωνε παπούτσια; Την Κυρία Κική με την δυναμική της παρουσία και τις άπειρες πλάκες από τον ΟΤΕ (ήταν τηλεφωνήτρια μαζί με την μητέρα μου) όταν οι Πυργιώτες απέκτησαν τηλέφωνο; Τον Μήτσο «που έμπαινε μπροστά» στις οικογενειακές δυσκολίες; Τον Νίκο, διαιτητή και μαχητή στα πολιτικά; Και άφησα τελευταίο τον Γιώργο, τον πασίγνωστο στην «μαγική» μας πόλη, με το παρατσούκλι Βεζούβιος; Ήταν το πρωτοπαλίκαρο στην συμμορία που είχε ως οχυρό (και ονοματοδοσία) την Μαγδάλω (ένα μισογκρεμισμένο σπίτι) στα όρια της γειτονιάς μας.
Κι ο ΓΙΑΝΝΗΣ; Ποτέ δεν τον μυήσαμε στα μαχητικά ιδεώδη της Συμμορίας της Μαγδάλως, γιατί ήταν ο ξεχωριστός Γιάννης. Ένα όμορφο αγόρι, με ξανθά μαλλιά, μπλε μάτια και στα δυο (2) χέρια βιβλία καθημερινά. Γι’ αυτό σε μια σύσκεψη που έγινε στον φούρνο του Φιλιππή, αποφασίσαμε τον διανοούμενο Γιάννη να τον «εκμεταλλευτούμε» διαφορετικά.
Έτσι ο Γιάννης ορίστηκε βοηθός Καραγκιοζοπαίχτη. Μετά στα πάρτυ (με βερμούτ και πρώιμα φλέρτ) σταμάταγε η μουσική κι’ ο Γιάννης απάγγελνε ποιήματα με πολλά – πολλά μηνύματα… Κι’ όταν η συμμορία της Μαγδάλως αποφάσισε να ασχοληθεί με το Ερασιτεχνικό Θέατρο, ο Γιάννης (ως πρωταγωνιστής) κέρδιζε τον θαυμασμό και το συνεχές χειροκρότημα των Πυργιωτών (πάσης ηλικίας).
Τα χρόνια πέρασαν. Σ’ αυτή την διαδρομή ο Γιάννης έκανε σημαντικές Θεατρικές και Τηλεοπτικές εμφανίσεις (Ας θυμηθούμε τις Τηλεοπτικές σειρές του αείμνηστου Παύλου Μάτεσι). Μετά δε από μια τρίχρονη θεατρική παρουσία στην Κύπρο, αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό παρουσία στα Καλλιτεχνικά δρώμενα, συμμετέχοντας (κατά καιρούς) σε μεμονωμένες Παραστάσεις.
Τα τελευταία χρόνια (κάθε μέρα) ξεκίναγε από τα Πατήσια (που έμενε) πήγαινε με τα πόδια μέχρι το Μοναστηράκι και ξανά πίσω. Μια φορά την εβδομάδα κάναμε παρέα σ’ ένα καφέ κάτω από το σπίτι μου. Κι’ έφευγε μόνος…
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ ταξίδεψε τον δρόμο της ζωής (Προσωπικά – Καλλιτεχνικά). ΜΟΝΟΣ. Κι’ έτσι «έφυγε», ευτυχώς με συντροφιά της αδελφής του Λαμπρινής. Για τους Φίλους που τον πιστέψαμε και αγαπήσαμε ο Γιάννης θα είναι ζωντανός…
