Η προέλαση του Ναπολέοντα στα Ευρωπαϊκά εδάφη οδήγησε στην υπογραφή της Συνθήκης του Τιλσίτ (8 Ιουλίου 1807) μεταξύ αυτού και του Τσάρου Αλέξανδρου Α’. Η συνθήκη συνήφθη μετά την ήττα του Ρωσικού στρατού στη μάχη του Φρίντλαντ.
(Η συνάντηση των αυτοκρατόρων Γαλλίας και Ρωσίας. Ο Ναπολέων Α΄ υποδέχεται τον Αλέξανδρο Α΄, επί πλωτού περιπτέρου στον ποταμό Νέμαν όπου υπογράφηκε στην παρόχθια πόλη Τιλσίτ (Σοβιέτσκ), της Πρωσίας η ομώνυμη συνθήκη).
Τα Επτάνησα και οι Δαλματικές ακτές παραχωρήθηκαν στη Γαλλία. Όμως η δεύτερη κυριαρχία των Γάλλων στις Ιόνιες Νήσους αποδείχτηκε βραχύβια.
Ο Γάλλος διοικητής τους, Καίσαρ Μπερτιέ, ζητά να προσέλθουν Έλληνες απ’ όλες τις περιοχές, ώστε να σχηματιστεί στατιωτικό σώμα, με τη δέσμευση ότι θα λαμβάνουν τον ίδιο μισθό που λάμβαναν και από τους Ρώσους προκατόχους των Γάλλων.
Επικεφαλής του Αλβανικού Συντάγματος διορίζεται, το 1807, ο Συνταγματάρχης Μινώ. Ο νέος ακόμη στην ηλίκίαν συνταγματάρχης, μόλις τριανταπέντε ετών, αλλά παλαιός πολεμιστής, ενθουσιάζεται από τους άνδρες του.
Το όνομα του Συντάγματος δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα, όπως μας πληροφορεί ο Ηλείος Ακαδημαϊκός Διονύσιος Κόκκινος. Οφειλόταν σε πολιτικούς λόγους. Προφανώς, για να μην φανεί ότι Έλληνες, με την ανοχή των Μεγάλων δυνάμεων, αποκτούν στρατιωτική εκπαίδευση, η οποία θα μπορούσε να τους φανεί χρήσιμη σε περίπτωση επανάστασης.
Ο Στρατηγός Μπερτιέ έχει γοητευτεί από το παράστημα των Ελλήνων στρατιωτικών. Σχηματίζει από αυτούς έναν λόχο ως σωματοφυλακήν και αποστέλλει έναν άλλο λόχο αρματολών, με τους Ελληνικάς ενδυμασίας, εις τον Ιωσήφ Βοναπάρτην εις την Νεάπολιν.
Αξίζει να αναφερθεί οτι δυο υπαξιωματικοί, οι λοχίες Ρουτζέρης και Παπαζογλου, ακολούθησαν αργότερα, ως πιστοί σύντροφοι τον Ναπολέοντα στην εξορία του στη νήσο Έλβα.
Ο θαυμασμός των Γάλλων προς το Ελληνικό στρατιωτικό σώμα εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους. Ο Διοικητής Μινό θεωρεί ότι θα ήταν το εκλεκτότερο και το μεγαλοπρεπέστατο στην ανακτορική φρουρά.
Δυστυχώς όμως η πολιτική δεν ασκείται με συναισθηματισμούς. Ο Θαυμασμός αυτός δεν μετουσιώθηκε σε πολιτική πράξη. Τα μόνιμα συμφέροντα όρισαν τις κινήσεις της Γαλλίας.
ΠΗΓΗ: Κουτούζης Παύλος, “Τα Μικρά της Επανάστασης”, εκδόσεις “ΔΙΟΠΤΡΑ”, 2021
