Πριν προλάβουμε να μετρήσουμε τις πληγές μας και να βρούμε έναν υποτυπώδη, έστω, βηματισμό από τα συντρίμμια που άφησε το πρώτο γενικό lockdown, 8 μήνες μετά, η χώρα βρίσκεται σε χειρότερο σημείο.
Βιώνουμε ξανά τις συντριπτικές επιπτώσεις που προκύπτουν από την υποχρεωτική καραντίνα. Το δεύτερο «καθολικό κλείσιμο» ματώνει την κοινωνία. Φρενάρει βίαια την οικονομία, που την περασμένη Άνοιξη υπέστη σοβαρούς θεμέλιους κλυδωνισμούς, ενώ στέλνει τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους παραγωγούς και πολλούς από τους μισθωτούς στο χείλος του γκρεμού.
Δυστυχώς, η ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων και ο αριθμός των θανάτων που καταγράφεται, σε συνδυασμό με την αγορά που κυριολεκτικά «στενάζει», προκαλούν την αγωνία για το αβέβαιο μέλλον, με έντονη αρνητική επίδραση στον ψυχισμό των ανθρώπων.
Σε αυτές τις οριακές καταστάσεις, που η ορθή διαχείριση της κρίσης είναι το παν, απαιτούνται γενναίες τομές και μέτρα προκειμένου να αντιστραφεί η σημερινή ζοφερή πραγματικότητα.
Πρέπει με κάθε τρόπο να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα υγείας και να προστατευθεί το εισόδημα των πολιτών, που είναι ζωτικοί παράμετροι της κοινωνικής συνοχής.
Έστω και τώρα, παρά την εγκληματική ανικανότητα ή άρνηση της κυβέρνησης να ενισχύσει το Δημόσιο Σύστημα Υγείας με γιατρούς, νοσηλευτές και κλίνες ΜΕΘ σε επαρκείς αριθμούς για να σωθούν ζωές, είναι επιτακτική η ανάγκη να παρασχεθεί κάθε βοήθεια και να επιταχθούν όλες οι δυνάμεις.
Είναι απαραίτητο να ληφθούν μέτρα που αφορούν την κοινωνία με έμπρακτη στήριξη και παροχή φροντίδας προς τους ασθενέστερους και ευάλωτους συμπολίτες μας, οι οποίοι έχουν αυξημένες ανάγκες και χρήζουν της προσοχής και της βοηθείας μας. Ας δείξουμε την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη μας αυτή την κρίσιμη στιγμή.
Επιπλέον, χρειάζονται άμεσα και ουσιαστικά μέτρα που θα κρατήσουν ζωντανή την οικονομία μας και τους παραγωγικούς κλάδους. Αυτή τη στιγμή, η συντριπτική πλειοψηφία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, των ελεύθερων επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων στην εστίαση και σε πολλούς άλλους κλάδους, έχουν εγκαταλειφθεί στη μοίρα τους, δίχως την παραμικρή ενίσχυση.
Πως θα μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι την επόμενη μέρα, όταν θα έχουμε βγει από την πολυδιάστατη κρίση και θα προσπαθούμε ως κοινωνία να βρούμε ξανά τα πατήματά μας, να κρατήσουν τα καταστήματα και τις δουλειές τους, αν προηγουμένως, την κρίσιμη στιγμή δεν έχουν στηριχθεί;
Τι θα απογίνουν όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι που απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα που βρίσκονται αντιμέτωποι με την απόλυση και την ανεργία τώρα που η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα δέχεται συντριπτικό χτύπημα;
Πως θα μπορέσουν οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι και οι αλιείς μας να επιβιώσουν και να διασφαλίσουν την παραγωγή της επόμενης χρονιάς και την προμήθεια αγαθών στην αγορά;
Το εφιαλτικό σενάριο της ραγδαίας αύξησης της ύφεσης, των λουκέτων, της ανεργίας, αλλά και μιας ενδεχόμενης επισιτιστικής κρίσης, μας έχει, ήδη, χτυπήσει την πόρτα και τα μηνύματα που διαρκώς έρχονται, δυστυχώς, είναι αρνητικότατα.
Σήμερα, στο απόγειο της κρίσης, η κυβέρνηση επιλέγει ξανά να μην στηρίξει ουσιαστικά την κοινωνία και την οικονομία. Συνεχίζει στη σκληρή νεοφιλελεύθερη γραμμή της, κάτι που αποδεικνύεται, εκτός όλων των άλλων, με την πρόσφατη ψήφιση ενός πτωχευτικού νόμου που παίρνει τις περιουσίες, ακόμα και την πρώτη κατοικία, των δανειοληπτών που αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, προς όφελος των τραπεζών.
Εμείς, θα συνεχίσουμε να προτείνουμε, να πιέζουμε και να αγωνιζόμαστε, ώστε να χρησιμοποιηθούν οι διαθέσιμοι πόροι και να υιοθετηθούν οι λύσεις εκείνες που θα βάλουν ανάχωμα στην υγειονομική και οικονομική κρίση και θα μας επιτρέψουν να δούμε με αισιοδοξία την υπέρβαση των δυσκολιών για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.
Θα είμαστε διαρκώς δίπλα στην κοινωνία, στην προσπάθεια να ορθοποδήσει, αφουγκραζόμενοι τα τεράστια προβλήματα και τις αγωνίες του ελληνικού λαού. Αυτή τη στιγμή, απαιτείται συγκεκριμένος σχεδιασμός και κατεύθυνση για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας, για τον περιορισμό της υγειονομικής κρίσης και τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, κάτι που η κυβέρνηση, δυστυχώς, αποδεικνύεται ότι είναι ανίκανη να εγγυηθεί και να πετύχει.
