Τον τελευταίο χρόνο η Τουρκική κυβέρνηση κλιμακώνει επικίνδυνα τις παράνομες προκλήσεις της προς την Ελλάδα και την Κύπρο. Συστηματικά επιδίδεται σε επιθετικές ενέργειες, κατά παράβαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου. Προέβη σε ανυπόστατη συμφωνία με τον Σάρατζ στη Λιβύη, αύξησε τις παραβιάσεις της στο Αιγαίο και τον Έβρο, προκάλεσε την παγκόσμια κοινότητα με τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, ενός συμβόλου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς με ιδιαίτερη σημασία για το Χριστιανισμό.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι η ασκούμενη τουρκική εξωτερική πολιτική, έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της πρόκλησης, έχει φτάσει πλέον σε επίπεδα επιθετικότητας στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Η εικόνα με το ερευνητικό τουρκικό σκάφος συνοδευόμενο από πολεμικά πλοία να αμφισβητεί ευθέως, για μεγάλο χρονικό διάστημα, κυριαρχικά μας δικαιώματα είναι χαρακτηριστική. Μια εικόνα που επαναλαμβάνεται και σήμερα και μάλιστα με νέα παράνομη NAVTEX και με το άνοιγμα της παραλίας της Αμμοχώστου.
Δυστυχώς, στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, αποδείχτηκε για ακόμα μια φορά η αδυναμία της κυβέρνησης να διεκδικήσει σθεναρά όλα εκείνα τα εχέγγυα που θα μπορέσουν να ανασχέσουν την τουρκική επιθετικότητα.
Για άλλη μια φορά, ο Πρωθυπουργός και η ελληνική αντιπροσωπεία δε μπόρεσαν να διεκδικήσουν και να πετύχουν την επιβολή κυρώσεων προς την Τουρκία, αλλά ούτε ένα μηχανισμό που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως δικλίδα ασφαλείας και να ενεργοποιηθεί όταν χρειαστεί. Δεν έπραξαν το παραμικρό, πετώντας, ουσιαστικά, «λευκή πετσέτα», αφήνοντας και την Κύπρο μόνη. Σήμερα τα βρίσκουμε μπροστά μας, καθώς η Τουρκία έστειλε ξανά το ερευνητικό σκάφος εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και μάλιστα δέσμευσε περιοχή εντός των 12 μιλίων από το Καστελόριζο.
Μπορεί ο κ. Πρωθυπουργός να δήλωνε απόλυτα ικανοποιημένος από τα αποτελέσματα της πρόσφατης συνόδου κορυφής, δυστυχώς όμως η χώρα μας βγήκε χαμένη από το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας. Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου γενικολόγησε και αοριστολόγησε, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι πουθενά δεν υπάρχει καν η λέξη «κύρωση». Αυτό συνέβη ενώ τον Ιούνιο του 2019 ο Αλέξης Τσίπρας με τον Πρόεδρο της Κύπρου είχαν πετύχει να εξασφαλίσουν την απειλή μέτρων της Ε.Ε. για ενδεχόμενες νέες επιθετικές ενέργειες έναντι της Κύπρου. Κατά τ’ άλλα, ο κ. Πέτσας διατεινόταν ότι οι κυρώσεις της Ευρώπης κατά της Τουρκίας «θα δαγκώνουν». Περισσότερο «χάδι» θα το χαρακτηρίζαμε, πάρα δάγκωμα…
Οι τωρινές εξελίξεις είναι απόρροια της υποχωρητικής λογικής και της πολιτικής κατευνασμού που ακολουθούσε έναντι της Τουρκίας η κυβέρνηση. Τώρα, είναι επιτακτική ανάγκη να εμποδιστεί η παράνομη είσοδος του τουρκικού ερευνητικού σκάφους σε περιοχή που μπορεί η Ελλάδα μονομερώς, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα.
Ο Πρωθυπουργός οφείλει, επιτέλους, να ζητήσει και να επιβληθούν κυρώσεις και μέτρα της Ε.Ε. κατά της Τουρκίας για την κατ΄ επανάληψη προσβολή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου, που αποτελούν κράτη μέλη της Ε.Ε. Οφείλει να δεσμευτεί ο ίδιος για το ποιες είναι οι «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης, μπροστά στην ολοένα αυξανόμενη τουρκική επιθετικότητα.
Οι λεκτικές καταδίκες και οι δηλώσεις ηθικής συμπαράστασης από συμμάχους μας, είναι ανεπαρκείς και δεν πτοούν στο ελάχιστο την τουρκική παράνομη δραστηριότητα. Η χώρα μας πρέπει να αξιοποιήσει την προοπτική επέκτασης των χωρικών υδάτων νότια και ανατολικά της Κρήτης, κάτι που είναι αναγκαίο ν΄ αναδειχθεί και στο επικείμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Να γίνουν όλες οι προβλεπόμενες ενέργειες για την αποτροπή παραβίασης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, όπως είχε γίνει σε αντίστοιχη περίπτωση το 2018 επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ έχει τοποθετηθεί σαφώς για τα ελληνοτουρκικά, ευρωτουρκικά και το Κυπριακό, με συγκροτημένο πλαίσιο που υιοθετήθηκε ομόφωνα από το Πολιτικό Συμβούλιό του.
Η Τουρκία βλέπει τη συμπεριφορά της να μένει «ατιμώρητη», με αποτέλεσμα να αποθρασύνεται ακόμα περισσότερο, δίχως να αντιμετωπίζει το παραμικρό κόστος για την παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Δυστυχώς, η κυβερνητική πολιτική δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για την εκπόνηση και υλοποίηση ενός εθνικού στρατηγικού σχεδίου. Η πίεση στη Σύνοδο Κορυφής, η επιβολή κυρώσεων και η επέκταση των χωρικών υδάτων νότια και ανατολικά της Κρήτης, είναι μονόδρομος.
