Τη στιγμή που η κοινωνία δοκιμάζεται και υποφέρει από τις επιπτώσεις τις πανδημίας, σε υγειονομικό και οικονομικό επίπεδο. Τη στιγμή που οι πολίτες αγωνιούν για το τι τους ξημερώνει, με την ύφεση να έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, φέρνοντας λουκέτα στη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, ανεργία και φτωχοποίηση. Τη στιγμή που επικρατεί κατάσταση ζούγκλας στην εργασία, έλεγχοι στους χώρους δουλειάς δεν γίνονται και η αρρύθμιστη τηλεργασία γενικεύεται, ο Υπουργός Εργασίας κ. Χατζηδάκης και η κυβέρνηση συνολικά επιλέγει να αναδιατάξει τις εργασιακές σχέσεις σε βάρος των εργαζομένων, κηρύσσοντάς τους, ουσιαστικά, τον πόλεμο.
Για ακόμη μια φορά η κυβέρνηση βλέπει την κρίση και τους υγειονομικούς περιορισμούς ως ευκαιρία για να νομοθετήσει διατάξεις εναντίον της κοινωνικής πλειοψηφίας, εναντίον των εργαζομένων για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα εργοδοτικά συμφέροντα.
Το εργασιακό νομοσχέδιο που ανακοίνωσαν και ετοιμάζονται να φέρουν προς ψήφιση, διαπνέεται από ιδεοληπτική εμμονή και βαθιά συντηρητική σκέψη και πρακτική. Έρχεται να παγιώσει και να επιτείνει την εργασιακή ανασφάλεια, αποδομώντας παράλληλα εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών, που έχουν κατακτηθεί με αιματηρούς αγώνες και θυσίες. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το νομοσχέδιο συνδέεται άμεσα με την κυβερνητική πρόταση για το Ταμείο Ανάκαμψης, στην οποία περιέχονται οι δήθεν «μεταρρυθμίσεις» στις εργασιακές σχέσεις και η προώθηση της ευελιξίας τους.
Η στόχευση της κυβέρνησης είναι προφανής: η πλήρης απορρύθμιση της εργασίας. Με ελαστική και φθηνή εργασία, με γενίκευση στη διευθέτηση του χρόνου απασχόλησης μέσω ατομικών συμβάσεων, με αποδιάρθρωση του ωραρίου εργασίας και κατάργηση του οκταώρου, με αύξηση των υπερωριών κατά 2 ώρες ημερησίως, έως 150 ώρες και θέσπιση απλήρωτων υπερωριών, με άναρχο τρόπο, ακόμα και εντός Σαββατοκύριακου.
Παράλληλα, με το νομοσχέδιο προωθούν την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων. Στο νομοσχέδιο υπάρχει πρόβλεψη για κατάργηση της επαναπρόσληψης του εργαζόμενου όταν έχει κριθεί δικαστικά ως άκυρη η απόλυσή του. Επίσης, υπάρχει πρόβλεψη για μεγάλη μείωση της αποζημίωσης που δικαιούται ο εργαζόμενος. Μέσα στην πανδημία, λοιπόν, η κυβέρνηση επιλέγει να διευκολύνει τους εργοδότες για να προχωρήσουν σε ανεξέλεγκτες απολύσεις.
Η κυβέρνηση, όμως, δε σταματάει εδώ, καθώς σκοπεύει να προχωρήσει σε αλλαγές του ν. 1264/1982 (συνδικαλιστικός νόμος) και ειδικά στην ηλεκτρονική ψηφοφορία για κήρυξη απεργίας, στον καθορισμό πολύ υψηλού ποσοστού (30-40%) προσωπικού ασφαλείας, που πρέπει να συνεχίσει να εργάζεται σε περίπτωση απεργίας, στην ηλεκτρονική καταγραφή συνδικάτων, εργαζομένων και συνδικαλιστών.
Μπροστά στην όλο και διογκούμενη κοινωνική αντίδραση, η κυβέρνηση με αυτές τις πρακτικές στοχεύει να δημιουργήσει προσκόμματα και να περιορίσει όσο το δυνατό περισσότερο το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας, αλλά και να «ελέγξει» τα συνδικάτα. Πραγματικός στόχος είναι ο περιορισμός της συλλογικής δράσης και η μείωση της αντίδρασης του εργατικού κινήματος, των εκπροσώπων του και των ίδιων των εργαζομένων στις προσπάθειες ισοπέδωσης των δικαιωμάτων και της προστασίας τους.
Το εντυπωσιακό, μα συνάμα και προκλητικό του κυβερνητικού αφηγήματος σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι επικαλείται το «καλό και το συμφέρον» των εργαζομένων. Προσπαθούν να εμφανίσουν ότι δήθεν θεσμοθετείται η τετράωρη εργασία και ότι όλα προϋποθέτουν τη συμφωνία των εργαζομένων. Όμως, δεν μπορούν να εξαπατήσουν κανέναν, καθώς, όποιος εργάζεται γνωρίζει ότι όταν υπάρχουν 1,5 εκατ. άνεργοι ο εργαζόμενος θα κάνει τα πάντα και θα συμφωνήσει σε ότι του προταθεί, προκειμένου να εξασφαλίσει το μεροκάματο για να επιβιώσει ο ίδιος και η οικογένειά του. Άλλωστε, πρόσφατα διαπίστωσε και ο Πρωθυπουργός ότι οι εργαζόμενοι εξαρτώνται από το μισθό τους !!!
Όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη και σε πολλές άλλες χώρες στον κόσμο, ήδη συζητείται και ερευνάται το πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί στην αγορά εργασίας εξαιτίας της πολυδιάστατης κρίσης και αναζητούνται τρόποι προστασίας, η κυβέρνηση βρίσκει ευκαιρία και δεν διστάζει να προχωρήσει ακόμα περισσότερο στο ιδεοληπτικό πλάνο της απορρύθμισης. Οι επιλογές της περιλαμβάνουν την πλήρη αποδόμηση την εργασιακών σχέσεων και τη δημιουργία ενός νέου εργασιακού περιβάλλοντος με λιγότερα δικαιώματα, μικρότερες αμοιβές, ανεξέλεγκτες απολύσεις, περιορισμένες συνδικαλιστικές ελευθερίες και περισσότερες ώρες εργασίας. Μόνη της έννοια η τακτοποίηση και η ευημερία των λίγων, των ελίτ, σε βάρος των πολλών, σε βάρος του κόσμου της εργασίας.
Όλα αυτά, όμως, θα βρουν απέναντι όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., αλλά το σύνολο της κοινωνίας, που εύλογα θα αντιδράσει. Θα είμαστε δίπλα στους εργαζόμενους, στο πλευρό των ανθρώπων του μεροκάματου και του μόχθου για να αγωνιστούμε και να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην αξιοπρεπή εργασία και επιβίωση.
