Η Κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη την επίθεσή της στον κόσμο της εργασίας. Το δίπολο είναι: Ισοπέδωση των εργατικών δικαιωμάτων- εξυπηρέτηση μεγαλοεργοδοτικών συμφερόντων. Όλα τα άλλα είναι απλώς επικοινωνιακά τερτίπια.
Εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία της πανδημίας και την επικοινωνιακή ευκαιρία, προσπαθούν να πείσουν ότι το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, είναι δήθεν «ασπίδα προστασίας» για τον εργαζόμενο. Προσπαθούν, προφανώς, να κάνουν το μαύρο άσπρο. Τα εργασιακά δικαιώματα, που έχουν με αγώνες δεκαετιών κερδηθεί, αποδομούνται και ισοπεδώνονται. Το νομοσχέδιο αυτό είναι εύκολα κατανοητό ότι αποτελεί έναν εργασιακό οδοστρωτήρα. Γυρίζει τις εργασιακές σχέσεις στον 19ο αιώνα. Τότε που οι εργαζόμενοι εργάζονταν ήλιο με ήλιο, χωρίς δικαιώματα, χωρίς αξιοπρεπείς αμοιβές και ανθρώπινους όρους εργασίας.
Είναι σαφές, ότι επιδιώκουν να επιβάλλουν αντεργατικές διατάξεις, να νομιμοποιήσουν συνθήκες εργασιακής ζούγκλας. Προσπαθούν να επιβάλουν διατάξεις που ισοπεδώνουν όχι μόνο την εργασία, αλλά ολόκληρη την κοινωνία.
Επιβάλλουν την κατάργηση του οκταώρου, τις φθηνές ή απλήρωτες υπερωρίες, τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, τις μικρότερες αμοιβές, τις ανεξέλεγκτες απολύσεις, τον υπέρμετρο περιορισμό της συλλογικής δράσης των εργατικών σωματείων, ακόμα και της κήρυξης των απεργιών, τη διεύρυνση των κλάδων που επιτρέπεται να εργάζονται και την Κυριακή.
Είναι λάθος να νομίζει κανείς ότι το νομοσχέδιο αυτό πλήττει μόνο τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Χαμένη, βγαίνει και η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Με τη μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων, μειώνεται ακόμη περισσότερο η αγοραστική τους δύναμη, γεγονός που θα οδηγήσει σε πτώση του τζίρου των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Μεγάλη χαμένη, η νέα γενιά μας, καθώς το brain drain θα λάβει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, ως απόρροια των αντεργατικών διατάξεων του νομοσχεδίου. Ποιος ο λόγος να θελήσουν οι νέες και οι νέοι μας να εργαστούν σ’ ένα περιβάλλον που προάγει την εξουθενωτική και απλήρωτη εργασία με μειωμένες αποδοχές; Βεβαίως, ούτε λόγος να γίνεται για την επιστροφή όσων έχουν μεταβεί για εργασία στο εξωτερικό.
Χαμένοι και οι άνεργοι, διότι το νομοσχέδιο ουσιαστικά αποτρέπει νέες προσλήψεις, δίνοντας το πράσινο φως για την υπερεκμετάλλευση του ήδη υπάρχοντος προσωπικού. Γιατί να προσλάβει ο κακόβουλος εργοδότης άλλον εργαζόμενο, όταν η κυβέρνηση του δίνει την δυνατότητα να ξεζουμίζει αυτόν που έχει ήδη, με απλήρωτες ή πολύ φτηνές υπερωρίες και μείωση των αποδοχών τους;
Σε αύξηση της ανεργίας θα συμβάλλει σημαντικά και η κατάργηση της υποχρέωσης του εργοδότη να επαναπροσλάβει τον εργαζόμενο όταν το δικαστήριο κρίνει την απόλυσή του παράνομη και άκυρη. Πλέον, ο εργοδότης δεν θα έχει την υποχρέωση να επαναπροσλάβει τον εργαζόμενο και να του καταβάλλει μισθούς υπερημερίας για το διάστημα που παράνομα τον είχε απολύσει, όπως έχει σήμερα, αλλά θα του δίνει ένα μικρό ποσό και θα αποδεσμεύεται. Οι απολύσεις και μάλιστα οι παράνομες, γίνονται πανεύκολες και δελεαστικές για τον κακό εργοδότη.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που τινάζει στον αέρα όλο το σύστημα προστασίας των δικαιωμάτων του εργαζόμενου.
Σε μια τόσο δύσκολη συνθήκη για τους εργαζόμενους η κυβέρνηση τι κάνει; Αντί να αυξήσει και να βελτιώσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, αντί να προστατεύσει τους εργαζόμενους και τις άλλες επιχειρήσεις από την παράνομη και αθέμιτη συμπεριφορά, νομιμοποιεί την παρανομία και υποβαθμίζει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς.
Το κάνει αυτό, τη στιγμή που πολλές χώρες στην υπόλοιπη Ευρώπη έχουν νομοθετήσει την αιτιολογημένη απόλυση για την προστασία από απολύσεις. Το νομοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση της ΝΔ έσπευσε αμέσως να το καταργήσει.
Παράλληλα, περιορίζει τα εργασιακά δικαιώματα όταν άλλες κυβερνήσεις στην Ευρώπη προωθούν τη μείωση των ωρών απασχόλησης, χωρίς μείωση μισθών και διευρύνουν τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Όταν η κυβέρνηση Μπάιντεν αυξάνει τον κατώτατο μισθό και δηλώνει ότι τις ΗΠΑ δεν τις έχτισε η Wall Street, αλλά η μεσαία τάξη που συγκροτήθηκε μέσα από τα συνδικάτα.
Η σύγχρονη αντίληψη, η σύγχρονη πολιτική επιβάλλουν άλλες επιλογές, εντελώς διαφορετικές. Η κυβέρνηση επιλέγει να υπηρετήσει συγκεκριμένα μεγαλοεργοδοτικά συμφέροντα, σε σύγκρουση με την κοινωνία. Μας γυρίζει στο παρελθόν, εφαρμόζοντας ένα αναχρονιστικό, αντιπαραγωγικό και αντιαναπτυξιακό σχέδιο. Η απάντηση θα έλθει από τους πολίτες, οι οποίοι και ενημερώνονται και κρίνουν και αντιδρούν σε αυτό το καταστροφικό πισωγύρισμα.
