“Δυστυχώς, η λαιμαργία των καιρών που χαρακτηρίζει το σύγχρονο παγκόσμιο μοντέλο του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού όπου ομνύει στο οικονομικό κέδρος, σε συνύπαρξη με μια λογική παραίτησης των πολιτών από συλλογικότητα και κοινωνικούς αγώνες, σε συνύπαρξης με μια αντίληψη της λιγότερης προσπάθειας και του «ωχαδερφισμού» που σε μεγάλα στρώματα της κοινωνίας υπάρχει, δημιούργησε αυτή την τραγωδία στα Τέμπη.
Αποτελεί τυπικό πλέον παράδειγμα, που μπορεί να οδηγηθεί η κοινωνία και σε τι άδικες και καταστροφικές εξελίξεις μπορεί να περιέλθει κάθε άνθρωπος, η εξαφάνιση κάθε συνθήκης ασφάλειας στη ζωή μας…
Όλα αυτά υπέρ του κέρδους, αλλά και με την ανοχή, όχι μόνο του πολιτικού συστήματος αλλά και μεγάλου τμήματος της κοινωνίας. Ο ατομισμός, ο ναρκισσισμός και ο ηδονισμός που έχουν υιοθετηθεί ως πρότυπο ζωής από μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, έχουν τεράστια ηθική αυτουργία σε τέτοιου είδους εξελίξεις!
Νομίζω ότι πρέπει κάθε πολίτης να αντιληφθεί πλέον, πού μπορούμε να οδηγηθούμε, όταν αυτός επιλέγει έναν ατομικό δρόμο που πολλές φορές τροφοδοτεί το φαντασιακό του υποσυνείδητο, φανταζόμενος πράγματα που μπορεί να έχει αλλά δεν θα έχει ποτέ. Αυτό που μπορεί να έχει μέσα απ’ αυτό το δρόμο, είναι, να μπαίνει σ’ ένα τρένο και να σκοτώνεται γιατί δεν έχουν εφαρμοστεί στοιχειώδη συστήματα τηλεχειρισμού! Να πηγαίνει σε ένα Νοσοκομείο και να πεθαίνει γιατί δεν υπάρχουν γιατροί να τον δουν! Να του παίρνει μια Τράπεζα το σπίτι, γιατί ως άνεργος που είναι δεν έχει να πληρώσει! Να του κόβουν το ρεύμα, γιατί η ενέργεια έχει εκτιναχθεί στα ύψη με ευθύνη του συστήματος του νεοφιλελευθερισμού και να μένει στα σκοτάδια! Να μην έχει να δώσει στα παιδιά του αυτά που πρέπει!
Και γιατί όλα αυτά; Γιατί έχει επικρατήσει σε επίπεδο κοινωνίας ο ατομισμός. Ποτέ δεν χαρίστηκαν πράγματα στους απλούς ανθρώπους. Όταν υπήρχε συλλογικότητα, προσήλωση σε μεγάλες αξίες τότε η θέση των ανθρώπων ήταν καλύτερη.
Σήμερα, που δυστυχώς και τα θύματα έχουν υιοθετήσει τις αξίες των θυτών, τότε έχουμε πέσει στο βάλτο και η ανθρώπινη ζωή έχει απαξιωθεί εντελώς.
– Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια ανοχής. Δημοκρατική αντίδραση χρειάζεται. Όχι δήθεν επαγγελματίες της επανάστασης. Οι γνήσιοι πολίτες, αυτοί που έχουν δημοκρατική αντίληψη κα νοοτροπία, έχουν συλλογικό πνεύμα, αλληλέγγυα συνείδηση θα δώσουν διέξοδο στην κρίση του συστήματος.
Ας μην ξεχνάμε ότι τέτοιους είδους παγκοσμιοποιήσεις και αυτοκρατορίες υπήρχαν στα μεγέθη της εποχής τους, η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, η οποία κατέρρευσε όταν η οικονομία της κατέρρευσε και μετά κατέρρευσαν τα όπλα της. Το ίδιο συνέβη και με τη Βυζαντινή αυτοκρατορία.
Έτσι, η σημερινή παγκοσμιοποίηση που έχει έδρα το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει – δεν ξέρουμε πόσο σύντομα. Έχει μπει στην παρακμή και την κρίση. Όσο πιο γρήγορα οι πολίτες το αντιληφθούν και αντιδράσουν τόσο περισσότεροι άνθρωποι θα σωθούν.
– Δεν υπάρχει άλλη λύση. Συλλογικότητα, επιμονή, αγώνας. Δεν δικαιολογείται κανείς να γίνεται κουκουλοφόρος του συστήματος για τα παιδιά του. Δεν δικαιολογείται κανείς να έχει τέτοια τεράστια ανοχή και να ψάχνει δικαιολογίες γιατί γνωρίζει τις εγκληματικές ενέργειες του αφεντικού του αλλά δεν μιλάει. Υπάρχει δικαιολογία στη δημοκρατική κοινωνία γι’ αυτό;
Ας σταθούμε όρθιοι!
Ήρθε η εποχή, οι συλλογικότητες να αναζητήσουν κάτι καινούργιο. Όχι στους εμπόρους των ελπίδων, όχι στην καθοδήγηση των σκέψεων μέσα από τα ΜΜΕ.
Και το πιο τραγικό στη χώρα μας, είναι πως όλη η οικονομική κουλτούρα έχει να κάνει με τους υδρογονάνθρακες, τα διυλιστήρια, το αυτοκίνητο. Αυτοί που έχουν τα διυλιστήρια ελέγχουν κατά μείζονα πλειοψηφία τα ΜΜΕ και καθοδηγούν τον κόσμο. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Αυτοί ουσιαστικά κυβερνούν και δεν έγινε έτσι ποτέ σιδηρόδρομος σ’ αυτή τη χώρα. Γι’ αυτό υπονομεύτηκε βάναυσα ο σιδηρόδρομος μετά το 1974 στη χώρα. Διαχρονικά έχει ευθύνες όλο το πολιτικό σύστημα.
Εάν θέλουμε να αντιδράσουμε σωστά, πρέπει να δούμε τα αίτια του προβλήματος”.
