Γράφει η Μαρία Συλαϊδή
(Συγγραφέας)
Είμαι η Μαρία Συλαϊδή και μένω στα Λεχαινά Ηλείας. Κανονικά θα έπρεπε να παρουσιάσω τον εαυτό μου σα συγγραφέα παραμυθιών και να μιλήσω για τα έργα μου,αλλά δε θα το κάνω. Ο σκοπός μου δεν είναι αυτός. Δε θέλω να μιλήσω γι’αυτό που κάνω,αλλά γιατί το κάνω. Θέλω απλά να δώσω μία άλλη οπτική στον όρο, « συγγραφέας», για να γνωρίσει καλύτερα ο κόσμος εμάς,τους λίγο διαφορετικούς και γιατί επιλέγουμε τη πένα και τα βιβλία για να μιλήσουμε.
Για πολλούς ανθρώπους ο όρος συγγραφέας είναι,ίσως,λίγο παρεξηγημένος κι όχι άδικα. Σκέφτονται ότι τα βιβλία είναι συνώνυμο του κέρδους,της δόξας και της αναγνωρισιμότητας. Δε τους αδικώ. Υπάρχουν,όμως και μερικοί που δεν κυνηγάμε αυτά. Τα όνειρά μας είναι μεγαλύτερα και ο σκοπός μάς είναι να φτιάξουμε,εαν μπορούμε,έναν κόσμο καλύτερο και πιο ανθρώπινο. Εμπνέουμε τους γύρω μας ακούγοντας το παιδί που κρύβεται μέσα μας. Αυτό μας καθοδηγεί. Σας φαίνεται τρελός,το ξέρω,αλλά έχω μάθει ότι μόνο με τα μάτια ενός παιδιού μπορώ να δημιουργήσω έναν καλύτερο και πιο όμορφο κόσμο.
Κι έμαθα,πριν πολυ καιρό, να ακούω εκείνο το παιδί που ξύπνησε ξανά όταν αρρώστησα με μοναδικό στόχο να με δυναμώσει και να με διδάξει. Με έμαθε,λοιπόν,ότι είμαι πολλά περισσότερα και όχι όλα όσα μου έλεγαν μερικοί κατά πρόσωπο.
Δεν ήμουν « Αυτή που δε με αγκάλιαζαν για να μη τους λείψει όταν πεθάνει! ».
Δεν ήμουν « Αυτή που έλεγαν,πω πω το κοριτσάκι κρίμα! ».
Δεν ήμουν « Αυτή που στο δρόμο έπιασαν τα μαλλιά της για να δουν εαν φορούσε περούκα! ».
Όχι,δεν ήμουν σε καμία περίπτωση αυτή. Είχα ζησει μία πραγματική περιπέτεια, ακριβώς όπως οι ήρωες στα παραμύθια που διάβαζα όταν ήμουν παιδί. Υπήρχε ο κακός δρακούλης, τα μαγικά φίλτρα για να δυναμώσω και η βοήθεια για να νικήσω αρκετές φορές. Είχα νικήσει και είχε έρθει η στιγμή να κατανοήσω μέχρι που μπορούσα να φτάσω. Έτσι, η πένα βρέθηκε ξαφνικά στο χέρι μου και δημιούργησε πολλούς μαγικούς κόσμους. Μέσα απο αυτές τις ιστορίες που έγραφα,έμαθα ότι οι άνθρωποι δεν είναι κακοί. Κανένας αντιήρωας δεν γεννιέται κακός,κάτι έφταιξε και επέλεξε αυτό το δρόμο. Τότε συνειδητοποίησα ότι οι γύρω μου δεν ήταν κακοί και τα λόγια τους δεν ήταν πικρόχολα επειδή το ήθελαν,ήταν απλά πονεμένοι. Έκρυβαν πόνο που άθελά τους μεταμορφωνόταν σε κακία. Κι αυτη η αλήθεια με βοήθησε να ελπιζω για ένα καλύτερο αύριο.
Κι ας έρθουμε πάλι σ’αυτά που έλεγα πιο πάνω, αν το θυμάστε. Ο πραγματικός σκοπός ενός συγγραφέα είναι να εμπνεύσει τους ανθρώπους. Να τους δώσει ώθηση για να μη σταματήσουν ποτέ να προσπαθούν. Αυτούς τους κόσμους δημιουργώ. Κόσμοι που ανταποκρίνονται στη πραγματικότητα και προσφέρουν ελπίδα. Έχω κακούς,τους αντιήρωες,όπως ανέφερα. Τους καλούς που υποφέρουν,αλλά στο τέλος βρίσκουν το δικό τους ευτυχισμένο τέλος,όποιο κι αν είναι αυτό,κι έχω κι αυτούς που μερικές φορές φαίνεται να είναι χαμένοι. Μέσα σ’ αυτό το χάος ερχόμαστε πάντα με μία ιστορία για να δείξουμε το δρόμο της επιστροφής.
Μη ξεχνάτε,παραμύθι και πραγματικότητα είναι ένα! Ζούμε μέσα απο αυτό και ταυτόχρονα αυτός ο κόσμος ζει μέσα απο εμάς.
Καλές γιορτές
